Η «ΚΑΠΝΙΣΤΗ» ΜΟΥ ΤΥΡΟΠΙΤΑ…

Η «ΚΑΠΝΙΣΤΗ» ΜΟΥ ΤΥΡΟΠΙΤΑ

(Μια συνταγή της θείας Μαριλίζ, με ένα υλικό που κάνει τη διαφορά, πρώτη εκτέλεση 1999*. Δεν είναι 'ντεμέκ', είναι αυθεντική)

Νά ‘μαστε πάλι! Σήμερα με βρίσκεις σε μεγάλη φούρια. Δώδεκα η ώρα κι ακόμα δεν άναψα το φούρνο! Κι όπου να ‘ναι θα χτυπήσει το κουδούνι κι είμαι με την ποδιά και με τα χέρια λαδωμένα. 

Περιμένω για φαγητό μια φίλη μου με τον άντρα της. Από Θεσσαλονίκη – εκεί μένουν. Με τη Χρυσηίδα είμαστε φίλες από το Δημοτικό. Ναι, καλά άκουσες. Από το Δημοτικό!

Πάνε σαράντα χρόνια από αυτήν εδώ τη φωτογραφία που κοιτάζεις. Είμαστε στο προαύλιο με τη μπλε σχολική ποδιά και με τα άσπρα μας τα γιακαδάκια. Ο δικός μου ο γιακάς ήταν κεντημένος στο βελονάκι και η ποδιά μου χειροποίητη γιατί η γιαγιά μου με ήθελε πάντοτε στην «τρίχα»! Ήταν μοδίστρα, βλέπεις η κυρά-Μαρία…

Αλλά, τι μ’ έπιασε πάλι; Είναι ώρα τώρα για νοσταλγία και φλυαρία; Ίσα-ίσα που προφταίνω. Έλα στην κουζίνα, έλα μέσα, μη ντρέπεσαι, μπες να δεις τι καλό ετοιμάζω. Είναι μια από τις  συνταγές μου που πραγματικά λατρεύω. Για πρώτο πιάτο, αλλά και για κύριο, είναι τέλεια.

Αυτή την τυρόπιτα την έφτιαξα πρώτη φορά τον προηγούμενο αιώνα, το 1999. Την προηγούμενη χιλιετία δηλαδή! Αλλά είναι τόσο νόστιμη που αξίζει να μπει κι αυτή στην «κιβωτό» μου με τις αξιοσημείωτες συνταγές. Την ονομάζω «Καπνιστή Τυρόπιτα».

Τι με κοιτάς έτσι; Μη φοβάσαι. Δε θ' ανάψω τζάκι με τόση ζέστη.  Αλλιώς θα την… «καπνίσω»! Κι εδώ ακριβώς κρύβεται το «μυστικό» μου γι’ αυτή τη συνταγή. Είναι πανεύκολη. Ακόμα κι ένα παιδί μπορεί να τη φτιάξει. Για δες…

ΤΙ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ

Ένα πακέτο φύλλο κρούστας καλής ποιότητας για πίτες

400 γρ. κίτρινο τυρί απ’ αυτό που λιώνει (όπως γκούντα)

250 γρ. καπνιστό τυρί Μετσόβου

6 μεγάλα αυγά ή 8 μικρά

250 γρ. κρέμα γάλακτος

250 γρ. γάλα πλήρες

Φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Ελαιόλαδο για να αλείψεις τα φύλλα

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Άλειψε καλά το ταψί με λάδι. Στρώσε ένα φύλλο κρούστας, λάδωσέ το καλά. Βάλε από πάνω άλλο ένα φύλλο και λάδωσέ το κι αυτό. Βάλε και τρίτο φύλλο. Κόψε τα τυριά σε μικρά κομματάκια, ανακάτεψέ τα καλά κι άπλωσέ τα στο ταψί. Χτύπα σε ένα μπολ τα αυγά. Ρίξε την κρέμα γάλακτος και το γάλα λίγο-λίγο και χτύπα να γίνει το μίγμα ομοιόμορφο. Με αυτό θα περιχύσεις τα τυριά. Τρίψε πιπέρι σε όλη την επιφάνεια. Βάλε πάνω ένα φύλλο και λάδωσέ το.

Συνέχισε έτσι μέχρι να τελειώσουν τα φύλλα, λαδώνοντας πολύ καλά κάθε φορά. Μέχρι πέντε φύλλα το πολύ. Κόψε τα φύλλα αν περισσεύουν έξω από το ταψί και γύρισε τις άκρες τους προς τα μέσα. Φρόντισε να πάει λάδι και στις γωνίες. Χάραξε την πίτα με μαχαίρι σταυρωτά υπολογίζοντας τα κομμάτια - μερίδες. Βάλε τη σε προθερμασμένο φούρνο (στους 190^ο C τη βάζω συνήθως) και ψήσε για 1 ώρα. Να παρακολουθείς κάθε τόσο να μην «αρπάξει».

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτή τη συνταγή είναι να κάθομαι και να την βλέπω πίσω από το τζάμι του φούρνου να φουσκώνει. Γίνεται λίγο σαν σουφλέ.

Ένα μεθυστικό άρωμα ξεχύνεται, πλημμυρίζει πρώτα την κουζίνα μου, μετά το σπίτι μου όλο. Κι ύστερα ξεγλιστράει από τη χαραμάδα της πόρτας μου και σέρνεται ύπουλα σαν πλάνο φίδι στο διάδρομο και στο κλιμακοστάσιο. Γεμίζει το ασανσέρ, τρυπώνει στα διαμερίσματα μέχρι που ακούω να ανοίγουν πόρτες και οι γείτονες αναφωνούν όλοι μαζί εν χορώ ένα συντονισμένο… Αααααχ! Τι είναι αυτό;… Και κλείνοντας τα μάτια μεθυσμένοι και μαγεμένοι από τα αρώματα μιας σύγχρονης Κίρκης (αυτή είμαι εγώ – αν δεν σε πειράζει, κρατάω για την πάρτη μου τον πρωταγωνιστικό ρόλο)… 

Και μετά ξύπνησα. Γιατί χτύπησε το κουδούνι. Και τρέχω να ανοίξω. Γιατί θά 'ναι η Χρυσηίδα μου η αγαπημένη, που μαζί μοιραστήκαμε τα πρώτα μας όμορφα χρόνια τα παιδικά και μετά τα εφηβικά, κι έπειτα μού 'φυγε και πήγε να σπουδάσει στην ξελογιάστρα πόλη του Βορρά, τη Σαλονίκη και ύστερα μού ερωτεύτηκε και άραξε εκεί για πάντα … Για πάντα… Τι λέξη κι αυτή!

Μη φεύγεις, μείνε κι εσύ να φάμε παρέα. Θα σε κάνω κι εσένα το τραπέζι. Στο τραπέζι, λέγεται πως όλοι οι καλοί χωράνε. Κι αυτή η τυρόπιτα, πίστεψέ με, φτάνει για πολλούς!

Αυτά λοιπόν για σήμερα και καλή μας όρεξη! Να ξανάρθεις, σε περιμένω!

Με αγάπη,

Η θεία Μαριλίζ

ΥΓ. Ρίξε μια ματιά στα παρακάτω. Όλο και κάτι θα σου χρειαστεί.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Καλύτερα να χρησιμοποιήσεις φρέσκο φύλλο κρούστας ψυγείου και όχι κατάψυξης. Το φύλλο πάντα παίζει καθοριστικό ρόλο σε μια πίτα. Το γενναιόδωρο λάδωμα των φύλλων έχει σαν αποτέλεσμα να γίνουν πεντανόστιμα και τραγανά.

Ο πλούτος της γεύσης αυτής της τυρόπιτας οφείλεται κυρίως στα πολλά αυγά και λιγότερο στην κρέμα γάλακτος. Η μεγάλη διαφορά, που μόνο για έναν άσχετο θα μείνει απαρατήρητη, οφείλεται φυσικά… στο καπνιστό τυρί!

Ο λόγος που δεν σου λέω να κάνεις αυτή την τυρόπιτα συχνά είναι ότι, αν το παρακάνεις, σύντομα η ζυγαριά σου θα στενάξει. Αλλά έχω λύση και για αυτή την περίπτωση. Ο γιος ενός φίλου είναι διαιτολόγος – μακριά από μας!...

Εννοείται πως δεν θα βάλεις καθόλου αλάτι. Νόμισες πως το ξέχασα, ε;

Αν υπάρχει θέμα κιλών ή υγείας, δικό σου ή κάποιου άλλου, θα κάνεις τα εξής: Αντί για κρέμα γάλακτος, θα βάλεις μόνο γάλα με λίγα λιπαρά. Όχι όμως 0% γιατί δεν θα τρώγεται. Θα βάλεις 4 αυγά. Και θα χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε μαλακό κίτρινο τυρί με χαμηλά λιπαρά. Όσο για το καπνιστό τυρί, μπορείς να μειώσεις την ποσότητα στο μισό… Βοήθειά σου!

Έχε το νου σου αν δεις κι αρπάξει το πάνω φύλλο να τη σκεπάσεις χαλαρά με αλουμινόχαρτο. Για να ψηθεί καλύτερα βάζεις το ταψί στην κάτω σχάρα του φούρνου. Έτσι θα ξεροψηθεί το κάτω φύλλο και δεν θα σου καεί το πάνω.

Η τυρόπιτα, κατά τη γνώμη μου, ταιριάζει καλύτερα με ντοματοσαλάτα. Μάλιστα για να αντισταθμίσεις τα λιπαρά της πίτας, κόψε την ντομάτα «τριαντάφυλλο» όπως λένε. Δηλαδή κάθε ντομάτα στα τέσσερα, όπως είναι, σκέτη. Ούτε καν αλάτι δεν χρειάζεται... (the end!)

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!