Η ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΦΛΟΥΡΙ

Η ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΦΛΟΥΡΙ 

Ήταν κάποτε παλιά, το 2014 θαρρώ, μια νεαρή Βασιλόπιτα που ήθελε να είναι αλλιώτικη από τις άλλες …

Από παιδί διασκέδαζε αφάνταστα, κι αργότερα κέντριζε την εφηβική της πλήξη και θλίψη, με ένα δικό της παιχνίδι. Για οτιδήποτε της έλεγαν οι άλλοι, οι Μεγάλοι, πως είναι το «σωστό», το «καθώς πρέπει», εκείνη έκανε το αντίθετο. Γιατί, όπως λένε μερικοί, τα καλά κορίτσια πάνε στον Παράδεισο, ενώ τα κακά πάνε παντού!…

Μικρή, δεν φοβόταν πολλά, πέρα από τα κλασσικά. Όπως το σκοτάδι, αυτό που δεν μπορείς να δεις, να μάθεις και να διαπεράσεις. Το ύψος, που κάνει τα σημαντικά ασήμαντα όταν τα βλέπεις από εκεί ψηλά. Τις αράχνες, που απολαμβάνουν να σε τυλίγουν στα δίχτυα της εξάρτησης που ονομάζουν αγάπη. Τα φίδια, που λαχταρούν να σφίξουν αισθησιακά τον λεπτό λαιμό σου μέχρι Ωωω…ργασμού. Κυρίως όμως φοβόταν τα ανθρώπινα φίδια. Ξέρεις ποια λέω, τα έχεις συναντήσει, θα τα έχεις δει κι εσύ. 

Μα πιο πολύ από όλα αυτά φοβόταν τη δέσμευση, μιας και η κουβέντα μας οδήγησε αναπόφευκτα στον Αδάμ…

Σου γράφω τώρα, Σάββατο βράδυ, και μάλιστα το τελευταίο Σάββατο βράδυ του 2013… Κι έχω ήδη πιει το πρώτο ουζάκι - απ’ αυτό που θα εισβάλλει αργότερα στην φετινή μου πειραματική συνταγή για Βασιλόπιτα!

Εκείνη λοιπόν η Βασιλόπιτα που σου έλεγα, ήθελε να ξεχωρίσει από το πλήθος. Πριν κλείσει τα δώδεκα, η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα. Δεν ήταν δύσκολο. Γιατί – όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό – οι δυνατές επιθυμίες, γίνονται πολύ πιο συχνά από όσο νομίζει ο κόσμος… πραγματικότητα! Πρόσεχε λοιπόν αγαπημένε, αγαπημένη, κορίτσι, αγόρι ή μπάι, τι ακριβώς θα ευχηθείς την ώρα που θα «αλλάζει» φέτος η χρονιά σου. Πρόσεχε, γιατί ίσως γίνει τελικά αυτό που θα ποθήσεις η δική σου αυριανή πραγματικότητα…

Κάθε που εύχεσαι κάτι με όλη σου την καρδιά, θυμήσου: 

Ευχήσου αυτό που εύχεσαι να φέρει ό,τι θα είναι πραγματικά για το δικό σου το καλό, αλλά και για το καλό των άλλων. Ευχήσου αυτό που εύχεσαι να πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον δεν θα φέρει εμπόδια στην πνευματική σου εξέλιξη – στο ένδοξο εν δυνάμει μέλλον σου. Ευχήσου γενικά, οτιδήποτε κι αν έρθει στη ζωή σου, να σε πάει μπροστά. 

Μην περιορίζεις τη δύναμη της ευχής σου σε συγκεκριμένα μοντέλα – πρότυπα, συχνά δανεισμένα από τις επιθυμίες των άλλων, του «κόσμου». Μα ποιός επιτέλους είναι αυτός ο «κόσμος» θα ήθελα να τον γνωρίσω, αυτοπροσώπως αν υπάρχει – κι αν τον έχει γνωρίσει κανείς, ας έρθει να το πει! Επιθυμίες που είναι trendy σήμερα, ίσον επιπόλαιες, παροδικές… Τι σχέση έχουν όλα αυτά με εσένα, με τα «θέλω», με τις ανάγκες σου; Μη βαρεθείς ποτέ αυτό να το ρωτάς. Βασίσου στην απάντηση που θα σου δίνει ο βυθός – ο εαυτός σου.

Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ που σου έταξα ήταν ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ. Είχε δει σε ένα Ρεβεγιόν κάποτε μια αρχόντισσα! Αλειμμένη με αυγό για να γυαλίσει και αρωματισμένη με μαχλέπι – θεσπέσιο υλικό, τι γεύση! Ήταν μια «Βασιλόπιτα Τσουρέκι»! Είχε από πάνω και αμύγδαλο φιλέ. Μπουκιά και συχώριο. Το πιο εκλεκτό πρωινό την πρώτη μέρα του καινούριου χρόνου, ξυπνώντας αγκαλιά με το αγαπημένο πρόσωπο, λες…

Μια άλλη φορά, είχε συναντήσει σε ένα πλούσιο Πρωτοχρονιάτικο Τραπέζι μια άλλη κυρά… Πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη, θύμιζε χιονισμένη βουνοκορφή στις Άλπεις έτοιμη για κατάβαση με σκι. Ήταν κι αυτή αφράτη αλλά πιο προσιτή, σαν παράνομη δεκαοχτάχρονη ερωμένη – σκέτη κόλαση! Της είχε συστηθεί ως «Βασιλόπιτα Κέικ»!

Σκεφτόταν, σαν ενηλικιώθηκε και ήρθε η ώρα να κάνει το ντεμπούτο της στα σαλόνια, σε ποια απ’ τις δυό άραγε να μοιάσει; Γιατί όλοι οι ειδήμονες της έλεγαν πως μια καθωσπρέπει Βασιλόπιτα θα έπρεπε να επιλέξει πώς ακριβώς να ντυθεί. Τι δίλλημα κι αυτό! Τσουρέκι ή Κέικ; Μαχλέπι ή Ζάχαρη Άχνη;…

Της άρεσαν πολύ και τα δυο. Δύσκολη επιλογή. Έτσι λοιπόν, η αναποφάσιστη Βασιλόπιτα του παραμυθιού μας, τελικά ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ... πως θα φορέσει και τα δύο! Και επιπλέον, για να κάνει εντύπωση σε όλες τις άλλες και να σχολιαστεί και κατά τη διάρκεια του έτους, χμμ… σκέφτηκε να ρίξει πάνω της και κάτι άλλο, με έναν αέρα βορειοευρωπαϊκό!

Η ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ

(μια πειραματική συνταγή της θείας Μαριλίζ - Δεκέμβριος 2013)

ΥΛΙΚΑ

(δόση για ένα συνηθισμένο κέικ)

Για την πίτα

500 γρ. φαρίνα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

250 γρ. μαργαρίνη καλής ποιότητας

2 φλιτζ. τσαγιού καστανή ακατέργαστη ζάχαρη

5 μέτρια αυγά (ή 4 μεγάλα)

1 φλιτζ. τσαγιού γάλα

1 σφηνάκι ούζο

1 φλιτζ. τσαγιού αμύγδαλο χοντροκοπανισμένο χωρίς τη φλούδα

1 κοφτή κ. σούπας μαχλέπι ψιλοτριμμένο

1 κοφτό κ. γλυκού κάρδαμο ψιλοτριμμένο (κακουλέ)

Για το γλάσο:

8 κ. γλυκού γεμάτες ζάχαρη άχνη

3 κ. γλυκού ούζο

1 κ. γλυκού χυμό λεμονιού

Για το στόλισμα:

1 φλιτζ. τσαγιού ζάχαρη άχνη

1 φλιτζ. τσαγιού αποξηραμένα κράνμπερι (cranberry)

ΣΗΜ. Αν δεν έχετε ή δεν βρίσκετε, μπορείτε να αντικαταστήσετε τα κράνμπερι με ψιλοκομμένα ξερά δαμάσκηνα ή ξανθές σταφίδες, το ούζο με ρακί ή τσίπουρο, τη μαργαρίνη με βούτυρο. Προσοχή η μαργαρίνη να είναι ανάλατη και κατάλληλη για ψήσιμο!

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Περνάω το αλεύρι από λεπτή σίτα για να μην έχει σβώλους, προσθέτω μαχλέπι και κάρδαμο κι ανακατεύω καλά. Σε μεγάλη βαθιά λεκάνη κουζίνας χτυπάω με το μίξερ τη μαργαρίνη που έχω αφήσει αρκετή ώρα εκτός ψυγείου ώστε να μαλακώσει ρίχνοντας τμηματικά τη ζάχαρη. Προσθέτω τα αυγά ένα-ένα και χτυπάω για 3’. Ρίχνω 1 σφηνάκι ούζο και διαδοχικά δόσεις από το μίγμα του αλευριού και γάλα συνεχίζοντας το χτύπημα. Προσθέτω το αμύγδαλο (εκτός από 2 κ. σούπας που θα χρειαστώ για την επιφάνεια) και ανακατεύω με το χέρι με σπάτουλα.

Αδειάζω το μίγμα σε βουτυρωμένο και αλευρωμένο στρογγυλό ταψί και ισιώνω την επιφάνεια. Πασπαλίζω με το αμύγδαλο που φύλαξα. Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 175^ο C για 1 ώρα περίπου. Την αφήνω να κρυώσει πάνω σε μεταλλική σχάρα μέσα στο ταψί για 10’. Ετοιμάζω το γλάσο ανακατεύοντας τη ζάχαρη, το ούζο και το λεμόνι μέχρι να γίνει παχύρευστο .Για να μη γίνει πολύ σφιχτό, προσθέτω τα υλικά λίγο-λίγο μέχρι να πετύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν βγει αραιό, προσθέτω ζάχαρη άχνη. Γίνεται περίπου 25 ml.

Πλένω το φλουρί με ζεστό νερό και σαπούνι, το σκουπίζω με καθαρό οινόπνευμα και το τυλίγω στεγνό σε διπλή στρώση αλουμινόχαρτο. Ξεφορμάρω τη βασιλόπιτα, την γυρίζω ανάποδα και βάζω στον πάτο το φλουρί πολύ προσεχτικά, για να μη ξεμυτίσει στην πάνω πλευρά, κοντά στην περιφέρεια του ταψιού και εντελώς κάθετα (για να μην έχουμε τίποτε καυγάδες… «μεσοτοιχίας» χρονιάρες μέρες).

Πασπαλίζω μια λεπτή στρώση ζάχαρη άχνη σε μια μεγάλη στρογγυλή πιατέλα όπου τοποθετώ τη βασιλόπιτα. Την πασπαλίζω και από πάνω, σαν να έχει χιονίσει.

Βάζω σε ένα κουταλάκι το γλάσο, βουτάω ένα-ένα τα κράνμπερι από την κομμένη τους πλευρά και τα «κολλάω» στην επιφάνεια σχηματίζοντας τον αριθμό του νέου έτους και διάφορα σχέδια, ένα αστέρι ή ό,τι άλλο θέλω.

Είναι καλύτερη αν μείνει σκεπασμένη με πετσέτα 2 μέρες πριν φαγωθεί.

Τώρα που το ξανασκέφτεται, η Βασιλόπιτα λέει… πως η δέσμευση ίσως τελικά δεν είναι και τόσο κακό πράμα. Σε αναγκάζει να σκεφτείς και, όσο μπορείς, κάπως να «σοβαρευτείς». Και το καλύτερο;… Στη ζωή τελικά δεν υπάρχει κανένα δίλημμα! Μπορείς να τα έχεις όλα! Επειδή, στο μυαλό σου μέσα ζουν όλα.

«Εεπ!» Ακούω να μου φωνάζει ένα «ανίψι». «Για πού το ‘βαλες θεία Μαριλίζ; Στην αρχή μας είχες τάξει και ένα Μαγικό Φλουρί, πού ‘ν το;»

Θα σου πω αμέσως τώρα και για το Μαγικό Φλουρί, φιλάργυρο ανίψι… Θυμάμαι πάντα μια χρονιά που δεν υπήρξε τυχερό φλουρί γιατί… κανένας μας δεν είχε σκεφτεί να βάλει! Αλλά ήταν και μια άλλη χρονιά - μετά από αυτή - που στη Βασιλόπιτα βρήκαμε 2 φλουριά! Σού ‘χει τύχει;

Μαγικό Φλουρί είναι εκείνο που δίνεις ένα και παίρνεις δύο. Δεν θα χρειαστεί σ’ αυτό το αληθινό παραμύθι να γυρίσεις κάμπους και βουνά, να πιεις το αμίλητο νερό, να ξεγελάσεις τον Δράκο που κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά για να το βρεις… Το Μαγικό Φλουρί το έχεις ήδη στα χέρια σου, μ’ αυτό στα χέρια έχεις γεννηθεί αλλά ίσως να μην το θυμάσαι. Είναι εκείνη η πράξη που κάνεις χωρίς να προσδοκείς ανταμοιβή, και το καλό σού ‘ρχεται πίσω διπλό.

Για να πετύχει αυτό το μαγείρεμα, ένα υλικό χρειάζεται. Να βλέπεις τον άλλο σαν να βλέπεις στον καθρέφτη τον ίδιο τον εαυτό σου. Να προσφέρεις σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο και τη στιγμή που δίνεις να λείπει η σκέψη «εγώ τώρα κάτι χάνω, εγώ τώρα δίνω κάτι σε κάποιον άλλο». Τότε, το κάθε φλουρί γίνεται «μαγικό» κι όπου κι αν πας, βρίσκεσαι σε έναν Παράδεισο.

Δοκιμασμένη συνταγή χιλιάδες χρόνια. Δεν χάνεις τίποτα αν σε πρώτη ευκαιρία τη δοκιμάσεις. Ολόκληρο το σύμπαν είναι μια Τράπεζα. Σ’ αυτή την Τράπεζα κάθε κατάθεση σου έχει σταθερή αξία και πλούσιο επιτόκιο. Έφτιαξα λοιπόν φέτος 2 μικρές βασιλόπιτες για να χαρίσω τη μία! Ίσως τελικά, με βάση τον Νόμο της Αιτιότητας, καταλήξω με άλλη μία ή και με δύο στα χέρια μου, αλλά δεν πειράζει, όλο και κάπου θα βρω να τις χαρίσω κι αυτές!

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Αν και έχω πειστεί πλέον πως ο ΧΡΟΝΟΣ δεν υπάρχει, εύχομαι από την καρδιά μου τη χρονιά που έρχεται να υλοποιηθούν οι ευχές σας με την προϋπόθεση πως θα φέρουν όφελος σε όλους. Δύσκολο, έ;… Πάντως, όχι και ανέφικτο. Κι αυτό, από εμάς εξαρτάται.

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW