ΜΑΘΗΜΑ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ… ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ!

ΜΑΘΗΜΑ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ…ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ!

Earth and Water pottery studio Santorini

Μου διαμαρτυρήθηκες πως τις τελευταίες φορές που με επισκέφτηκες, από φαγητό, σε ξεπέταξα με κάτι απλούς μεζέδες και τα τοιαύτα. Ε, λοιπόν, πάρε σήμερα μια συνταγή που θα σε κλείσει μέσα στην κουζίνα για 4 ώρες και βάλε, χωρίς ένσημα. Για να μάθεις άλλη φορά να διαμαρτύρεσαι!

Για σένα που μου στραβομουτσούνιασες – σε βλέπω – εσένα λέω, που δεν τό ‘χεις και τόσο το χούι με τη μαγειρική, και που είμαι σίγουρη πως το παστίτσιο και όλα τα υπόλοιπα παραδοσιακά ελληνικά φαγητά προτιμάς να τα τρως παρά να τα μαγειρεύεις… σού έχω μια μικρή ιστορία για το πώς έφτιαξα το πρώτο μου αριστούργημα αγγειοπλαστικής. Ναι, αριστούργημα είπα. Ή είμαστε ψωνάρες ή δεν είμαστε. Mισές δουλειές, δεν κάνουμε εδώ.

Πρώτα όμως, θα σου σερβίρω ζεστή την ιστορία και μετά θα πάμε στην κουζίνα μαζί για να δημιουργήσουμε θαύματα!

Έχω κάτι καλά φιλαράκια στη Σαντορίνη, που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους όλη στην μεγάλη αρχαία Τέχνη της Αγγειοπλαστικής. Στο Εργαστήρι τους «Χώμα και Νερό» όλη τη θερινή σαιζόν δουλεύουν με κέφι, ακούραστα και ασταμάτητα.

Πέρα από εξαιρετικοί και εμπνευσμένοι καλλιτέχνες, ο Ανδρέας και η Κρίστη, είναι από τους πιο γενναιόδωρους ανθρώπους που έχω ποτέ γνωρίσει. Το καλοκαίρι, τα μεσημέρια, το εργαστήρι τους μαζεύει πολύ κόσμο. Όχι, δεν κατάλαβες. Δεν πάνε όλοι αυτοί για να ψωνίσουν. Για να φάνε πάνε! Οι φίλοι μου στρώνουν τραπέζι για την οικογένειά τους και όποιοι… τυχαία – χμ, εντελώς τυχαία λέμε – περαστικοί στο δρόμο για Μεγαλοχώρι, γύρω στις 14:30 τσουπ! Ένας-ένας εμφανίζονται. Μοιράζονται οι φίλοι μας απλόχερα το φαγητό τους με τους ξαφνικούς μουσαφίρηδες. Σε καιρούς κρίσης, αυτό δεν είναι κάτι τόσο απλό.

Κάποια στιγμή τον Οκτώβριο, τους πέτυχα να μην έχουν προφτάσει από την πολλή δουλειά να κάνουν διάλειμμα ούτε για πρωινό.

Τις μέρες εκείνες, εμείς μαζεύαμε για να γυρίσουμε πια στην Αθήνα. Μετά από ένα ζόρικο καλοκαίρι με δεκάωρα εργασίας στο κομπιούτερ καθημερινά, είχα δώσει στον εαυτό μου δέκα μέρες ρεπό. Έτσι, για να χαλαρώσω λίγο κι εγώ προτού με πάρει και με σηκώσει το αγριεμένο «κύμα» της πρωτεύουσας. Τις μέρες λοιπόν εκείνες μαγείρευα στο σπίτι.

Τι κάνει ο φίλος ο σωστός, σαν δει πως αγαπημένοι του άνθρωποι από την πολλή δουλειά μένουν όλη μέρα νηστικοί; Μαγειρεύει εκείνος φυσικά. Έτσι λοιπόν, έφτιαξα ένα παστίτσιο, πήρα το ταψί μου αγκαλιά, το φορτώσα στον Γιώργο μόλις μπήκαμε στο αμαξάκι μας και πήγαμε στους φίλους μας για να το «τσακίσουμε» παρέα. Φάγαμε και το ταψί!

Στο κάτω-κάτω τόσο κρασί έχουμε πιει βραδιές ωραίες με κουβεντούλα στην πίσω αυλή μαζί. Να μην προσφέρουμε κι εμείς το κατιτίς μας; Πιστεύω πως ένα από τα καλύτερα έθιμα των Ελλήνων είναι το τραπέζι ρεφενέ.

Με χώμα και νερό γίνονται θαύματα!

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στους ανθρώπους αυτούς χρωστάω πολλά. Τον Οκτώβριο του 2012, ο Ανδρέας Μάκαρης, μού έκανε την τιμή να μου δείξει πώς να δουλεύω στον τροχό τον πηλό!

Όταν λέω «τιμή», να εξηγηθώ. Είναι ο παλαιότερος καλλιτέχνης κεραμίστας αγγειοπλάστης της Σαντορίνης και δάσκαλος όλων των υπολοίπων που αργότερα άνοιξαν εργαστήρια στο νησί. Τέσσερις γενιές στην οικογένειά του στη Νάξο ασχολούνται με αυτή τη σπουδαία Τέχνη-Τεχνική. Τώρα ξεκίνησε και ο γιος τους.

Το πρώτο μου μάθημα με τον Ανδρέα Μάκαρη

Να λοιπόν, καμάρωσέ με τη μαθήτρια, στο πρώτο μου μάθημα. Είναι τόσο αισθησιακά συναρπαστικό να χώνεις τα δάχτυλά σου σε μια άμορφη υγρή μάζα που συνεχώς κινείται και να βλέπεις να γεννιέται μπροστά στα μάτια σου, μέσα στις παλάμες σου, κάτι νέο, που ούτε κι εσύ δεν ξέρεις τι θα βγει. Σαν να γεννιέται ένα μωρό... 

Να και τα πρώτα μου τρία έργα – αριθμημένα και υπογεγραμμένα παρακαλώ! Και μετά η φίλη μου η Κρίστη, μού τα έβαψε και μού τα έψησε με αγάπη. Δεν είναι τέλεια; Έφτιαξα ένα για τσίπουρο, ένα για τα παξιμαδάκια κι ένα για τις ελιές. Ολόκληρο σετ μιλάμε!

Τα πρώτα μου έργα!

Το παστίτσιο, όπως γνωρίζεις, είναι ένα φαγητό… υπερπαραγωγή! Δεν το φτιάχνω κάθε μέρα. Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια πια. Αλλά δεν καίμε και τις θερμίδες με την ίδια ταχύτητα, όπως παλιά.

Τη συνταγή αυτή την έχω από το 1986, είναι από μια έκδοση γνωστής ελληνικής εταιρείας παραγωγής ελαιόλαδου. «Θαύμα φαγητό θα γίνει», θυμάσαι; Με κάποιες μικρές παραλλαγές, σού την παρουσιάζω εδώ. Η φίλη μου η Σούλα από το Χαλάνδρι, λέει πως το μυστικό για πετυχημένο παστίτσιο είναι να προσθέσεις ένα κουταλάκι αγνό φρέσκο βούτυρο. Από εκείνο που βάζουμε στους κουραμπιέδες. Δεν έχει άδικο. Το παστίτσιο από τα χεράκια της είναι μακράν το καλύτερο που έφαγα ποτέ. Το δικό μου, είναι αυτό:

ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΟ

(υλικά για 6 μερίδες)

ΥΛΙΚΑ

500 γρ. μακαρόνια χοντρά με τρύπα

500 γρ. φρέσκος μοσχαρίσιος κιμάς

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι (ψιλοκομμένο)

1 φλιτζ. καλό ελαιόλαδο

1 ποτηράκι λευκό ξηρό κρασί

½ κιλό ντομάτες ώριμες (τριμμένες)

1 κ.σ. τοματοπελτές

1 κ.σ. ζάχαρη

1 ξυλαράκι κανέλλα

λίγο τριμμένο γαρίφαλο

1 δαφνόφυλλο

ελάχιστο αλάτι

πιπέρι φρεσκοτριμμένο

λίγος μαϊντανός (ψιλοκομμένος)

150 γρ. κεφαλοτύρι (τριμμένο)

2 αυγά (χτυπημένα)

ΚΡΕΜΑ ΜΠΕΣΑΜΕΛ

1 ποτήρι αλεύρι ψιλό (ή ½ αλεύρι και ½ corn flour)

4 ποτήρια φρέσκο γάλα (ζεστό)

200 γρ. φυτικό βούτυρο

2 κ.σ. αγνό φρέσκο βούτυρο

2 αυγά (χτυπημένα)

300 γρ. τριμμένα τυριά (γραβιέρα, ρεγκάτο, κασέρι)

λίγο μοσχοκάρυδο (φρεσκοτριμμένο)

πιπέρι (φρεσκοτριμμένο)

ελάχιστο ή καθόλου αλάτι

1 κ.γλ. φρέσκο βούτυρο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ετοιμάζω τη βάση. Σε μια μεγάλη βαθιά κατσαρόλα σοτάρω το κρεμμύδι και τον κιμά με το μισό ελαιόλαδο, ανακατεύοντας για να μη σβολιάσει. Σβήνω με το κρασί και προσθέτω τη ντομάτα, τον πελτέ, τη ζάχαρη, την κανέλλα, το γαρίφαλο, δάφνη, αλάτι, πιπέρι και αφήνω να σιγοψηθεί για 25’. Αφαιρώ την κανέλλα και το δαφνόφυλλο, προσθέτω τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και ανακατεύω.

Όσο ο κιμάς ψήνεται βράζω τα μακαρόνια στο μισό χρόνο από όσο γράφει το πακέτο. Τα σουρώνω, τα ξαναβάζω στην κατσαρόλα και τα ανακατεύω με το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Πολλοί βάζουν τον κιμά στο ταψί ενδιάμεσα σε δυο στρώσεις μακαρόνια. Συνήθως σε αυτό το στάδιο ρίχνω τον κιμά στην κατσαρόλα με τα μακαρόνια. Προσθέτω τα 150 γρ. τυρί και τα δύο χτυπημένα αυγά και τα ανακατεύω καλά όλα μαζί. Στη συνέχεια τα ρίχνω στο ταψί και ισιώνω την επιφάνεια.

Πάμε τώρα για τη μπεσαμέλ! Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνω το βούτυρο, μόλις κάψει χαμηλώνω τη φωτιά και προσθέτω το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς με μια ξύλινη κουτάλα για να μη σβολιάσει. Μόλις ξανθύνει, ρίχνω το ζεστό γάλα και χτυπάω γρήγορα με το σύρμα. Όταν γίνει ομοιόμορφο, προσθέτω τα χτυπημένα αυγά, αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο και αφήνω να σιγοβράσει ανακατεύοντας μέχρι να πήξει, περίπου 10’. Κατεβάζω από τη φωτιά, προσθέτω τα ¾ από το τριμμένο τυρί και ανακατεύω μέχρι να λιώσει.

Στρώνω τη μπεσαμέλ σε όλη την επιφάνεια του ταψιού και πασπαλίζω με το υπόλοιπο τυρί. Ψήνω σε μέτριο προθερμασμένο φούρνο για 45’ έως 1 ώρα (ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι να ροδοκοκκινίσει η επιφάνεια. Προς το τέλος του ψησίματος αν φαίνεται πως θα «αρπάξει», σκεπάζω το ταψί με λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο. Το κόβω σε τετράγωνα κομμάτια όταν κρυώσει λίγο αλλιώς θα διαλυθεί.

Πείνασες;… Ε, άντε στην κουζίνα να κάνεις καμιά δουλειά! Όλοι πεινάμε.

Σε περιμένω να ξαναρθείς!

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

Εργαστήρι Αγγειοπλαστικής στη Σαντορίνη

 Υ.Γ. Μπες και δες με τα μάτια σου. Earth and Water art pottery studio: https://www.facebook.com/pages/Earth-and-Water-art-pottery-studio/200993890009112?fref=ts

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW