REQUIEM ΤΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙ

REQUIEM ΤΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ 

ΜΕ ΕΝΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑΚΙ

(Προσοχή: ακατάλληλο για υπερβολικά ευαίσθητους)

Πιάσε μια καρέκλα, κάτσε κοντά, κι έλα να πιούμε παρέα ένα τελευταίο τσιπουράκι. Θα βάλω και μεζέ – ό,τι ξέμεινε στο καλοκαιρινό ψυγείο. «Εκκαθάριση» το λέει αυτό η φίλη μου η Χριστίνα Σγ.

Η Κανέλα και ο Μπουλούκος

Παγκόσμια Ημέρα Ζώων η 4^η Οκτωβρίου. Έχει παρανοήσει ο Άνθρωπος. Κατακλυσμένος από ένα σύνδρομο μεγαλείου θαρρεί πως είναι ο κυρίαρχος του μικρού Γαλάζιου Πλανήτη. Και μόνο με τη λέξη α-δέσποτο, δηλώνει πως όλα τα έμβια σ’ αυτόν ανήκουν. 

Οκτώβριος

Φαγώθηκε ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου κι έχει κάτι αποχρώσεις του μπλε ο ουρανός ώρες-ώρες, που σου σφίγγουν την καρδιά. Ώρα να βάλουμε πλώρη σιγά-σιγά για τη χειμερινή μας κατοικία. Να δούμε αν είναι ακόμα στη θέση του το όρος Πεντέλη.

Το Θέρος ετούτο μας έβγαλε την πίστη ανάποδα. Βροχή έπεφταν στα κεφάλια μας καθημερινά μικρές και μεγαλύτερες «καταστροφές». Αλλά… υπάρχουν και χειρότερα. Με έναν περίεργο τρόπο, πάντα υπάρχουν χειρότερα. Ήθελα νά ‘ξερα ποιος να ‘ναι άραγε αυτός ο φουκαράς που περνάει απ’ όλους εμάς «χειροτερότερα» πάνω σ’ αυτή τη Γη. 

Έλα λοιπόν, ας πιούμε το πρώτο ποτηράκι στη μνήμη του κάθε αδικοχαμένου αδέσποτου κι έχω να σου διηγηθώ μια ιστορία αληθινή. Συνέβη κάποτε σε ένα από τα ομορφότερα και διασημότερα νησιά των Κυκλάδων. Το όνομά του δεν θα σ’το μαρτυρήσω, εξυπνοπούλι είσαι, δεν χρειάζεται. Άλλωστε, ποιό το νόημα να δείξω με το δάχτυλο έναν-έναν τους ενόχους; Ο Νόμος της Αιτιότητας θα τους περιποιηθεί. Κι από ό,τι μαθαίνω, ήδη τους περιποιείται όπως τους αξίζει. Παντού στην Ελλάδα, σε νησιωτικά και στεριανά χωριά, μα και μεγαλουπόλεις, τέτοια «πράματα» εξακολουθούν να συμβαίνουν.

Η Κανέλα, όταν τη γνώρισα, ήταν μια ζωηρή χαριτωμένη πανέξυπνη σκυλίτσα. Άσπρη με καστανά αυτιά και βούλες στα πλευρά. Γύριζε μέρα-νύχτα χαρούμενη στα σοκάκια του παραδοσιακού μας οικισμού κι έπαιζε με τα παιδιά. Αν και αδέσποτη, ήταν ήρεμο, φιλικό σκυλί με τρόπους, επειδή ήταν κόρη της Ίρμας. Η Ίρμα ήταν το σκυλί του Ακαμάτη – αυτό ήταν το παρατσούκλι του ανθρώπου της. Συμπαθητικός ήταν, μα λεφτά δεν είχε για να ταΐζει δυό και τρία σκυλιά. Έτσι, η μικρή Κανέλα έμεινε «αδέσποτη» και για να τραφεί, βασιζόταν στην καλοσύνη των ξένων. Το καλοκαίρι ήταν πολλοί οι ξένοι - «ξένους» ονομάζουν στο νησί όχι μόνο τους αλλοδαπούς αλλά και όλους τους άλλους Έλληνες – έτσι η Κανέλα έτρωγε καλά.

Ο Μπουλούκος

Ο Μπουλούκος, ήταν ένα μαύρο σγουρό μαλλιαρό «τέρας». Αν και κουτάβι, είχε ξεπεράσει την Κανέλα σε μέγεθος. Αγαθιάρης, ήσυχος, σχεδόν άηχος – δεν γαύγιζε ποτέ. Πρέπει να είχε φάει πολλές κλωτσιές γιατί ήταν μονίμως φοβισμένος. Μα λόγω του όγκου του, μιά φορά φοβόταν αυτός, δέκα φορές όποιος περαστικός τύχαινε να τον συναντήσει.

Την αλήθεια θα σου πω, κι εγώ τον φοβόμουν. Για να μου δείξει τη χαρά του που με έβλεπε, ξαπλωνόταν φαρδύς-πλατύς μπρος στην εξώπορτά μας και γύριζε ανάσκελα. Κάθε που χρειαζόταν να μπω στο σπίτι μου πάγωνε το αίμα μου, σηκωνόταν όρθια η τρίχα μου. «Τώρα θα μου αρπάξει κανένα πόδι», σκεφτόμουν την ώρα που περνούσα από πάνω του. Αυτός ο κακομοίρης, το μόνο που ήθελε ήταν να του χαϊδέψω την κοιλιά. Αλλά, έτσι όπως έχασκε ανοιχτό το στόμα του, είκοσι εκατοστά οδοντοστοιχία, σιγά μην άπλωνα χέρι! Τι καημός κι αυτός. Να είσαι στην εμφάνιση τρομαχτικός και να σκιάζεται ο κόσμος όταν σε βλέπει.

Πέρασε ο καιρός, κι η Κανέλα άρχισε να «φουσκώνει». Ένα βράδυ, ακούω στο σοκάκι μας ποδοβολητά κι αμέσως μετά να χτυπάνε δυνατά το ρόπτρο μας. Ανοίγω, και τι να δω… Τσούρμο, καμιά δεκαριά παιδιά της γειτονιάς, ηλικίας από δέκα ετών μέχρι πέντε το μικρότερο, αλαφιασμένα. Η πιο ψηλή είχε πιασμένη την Κανέλα από τα μπροστινά της πόδια και την κρατούσε όρθια. Τα άλλα, κρατούσαν ένα χαρτοκιβώτιο που είχε μέσα πέντε κουτάβια.

«Η Κανέλα είναι γεννημένη!» μού φώναξε ένα κοριτσάκι που του έλειπαν τέσσερα μπροστινά δόντια. «Πρέπει να την κρύψουμε, αλλιώς η γιαγιά μου είπε ότι θα τα χώσουνε!» μού τσίριξε ένα άλλο. «Πού θα τα χώσουνε;» ρώτησα, άμαθη τότε ακόμα στην τοπική διάλεκτο. «Δεν το ξέρετε;» απάντησε η μεγαλύτερη. «Στο χωριό μας, όσα κουτάβια δεν τα θέλουν, τα θάβουν ζωντανά». Έμεινα… «Αλλιώς τα βάζουν σε μια σακούλα και τα πετάνε τη νύχτα στα σκουπίδια… Ζωντανά!» συμπλήρωσε με πάθος το φαφούτικο.

Μου φάνηκε υπερβολικό, απίστευτο. Αργότερα, που ερεύνησα, έμαθα από τους φιλόζωους εθελοντές πως τότε, πριν δεκαπέντε χρόνια, αυτές ήταν οι πιο διαδεδομένες μέθοδοι «ευθανασίας» στο νησί. Το επιβεβαίωσε και μια ηρωίδα κτηνίατρος που αψηφώντας την κατακραυγή μεγάλης μερίδας συγχωριανών της, φρόντιζε όσο μπορούσε για τα αδέσποτα.

Είναι φορές που κάποιος, πριν ακολουθήσει αυθόρμητα το συναίσθημα, πρέπει να σκέφτεται το μακροπρόθεσμο όφελος. «Δεν μπορώ να τα κρατήσω στο σπίτι», σκέφτηκα. «Αν το κάνω, αναλαμβάνω μεγάλη ευθύνη. Με τη γάτα μου μέσα στο σπίτι και μακριά από τη μόνιμη κατοικία μου, πώς;» 

Δεν ξέρω αν το φεγγάρι το βλέπω θολό και διπλό επειδή πίνω αυτό το τσιπουράκι ή αν είναι τα μάτια μου υγρά καθώς θυμάμαι το αθώο βλέμμα του Μπουλούκου και την αεικίνητη ουρά της Κανέλας…

Βλέποντας στην πόρτα μου τα παιδάκια να με κοιτάζουν στα μάτια περιμένοντας από εμένα, τη «μεγάλη», να σώσω την Κανέλα και τα μωρά της, αφού δεν μπορούσα κάτι άλλο να κάνω εκτός από το να δώσω γάλα και τροφή, κάτι έπρεπε τουλάχιστον να σκεφτώ. Θυμήθηκα πως στη γωνία υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο μισογκρεμισμένο σπίτι…

Δυστυχώς, μόνο για ένα βράδυ κράτησε η κρυψώνα αυτή. Γιατί, η Κανέλα από τη χαρά της που είχε γίνει μάνα γαύγιζε κι έτσι προδώθηκε. Ξανά-μανά τα κουτάβια μπήκαν στο χαρτοκιβώτιο και ψάχναν τα παιδιά να βρουν άλλο ερείπιο. Ευτυχώς, που τότε στο χωριό είχε πολλά. Από ερείπιο σε ερείπιο, βρέθηκε ένα που έμοιαζε καλή φωλιά. Μα μια εβδομάδα αργότερα τους ανακάλυψε η σκυλοφόνισσα γιαγιά.

Η Κανέλα ξέμεινε μόνη με τα μαστάρια της γεμάτα γάλα. Το πήρε χαμπάρι ο Μπουλούκος, που δεν είχε προλάβει να χαρεί μάνα, και το εκμεταλλεύτηκε δεόντως. Η Κανέλα τον «μάζεψε». Τον πήρε στην προστασία της, τον υιοθέτησε και από τότε ήταν συνέχεια μαζί. Όταν δεν τον θήλαζε, έκαναν βόλτες. Μπροστά πήγαινε αυτή και πίσω της πιστός εκείνος, σαν τον Δον Κιχώτη με τον Σάντσο Πάντσα.

Τον επόμενο χρόνο, μόλις φτάσαμε από το καράβι, συνάντησα στην κεντρική πλατεία το φαφούτικο - που τώρα είχε ξαναβγάλει όλα του τα δόντια. «Την Κανέλα την σκοτώσανε!» μού είπε με έκφραση δραματική. 

Μου διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια πως τον χειμώνα, τα σκυλιά πεινούσαν. Κάποια στιγμή ένα παιδάκι που έβγαινε στο σχόλασμα από το Δημοτικό Σχολείο, κρατούσε μια τυρόπιτα. Η Κανέλα πήδηξε και του την άρπαξε από το χέρι να τη φάει. Το παιδάκι φοβήθηκε κι έβαλε τα κλάματα. Μαζεύτηκε κόσμος, παιδιά και γονείς. Τότε ο πατέρας του παιδιού πήγε στο σπίτι, έφερε μια καραμπίνα και πυροβόλησε. Η πρώτη σφαίρα βρήκε την Κανέλα στο αυτί. Η δεύτερη την έριξε κάτω νεκρή. Ο Μπουλούκος έτρεξε κοντά της να δει τι έπαθε. Σήκωσε το κεφάλι και γαύγισε θυμωμένος για πρώτη φορά στη σύντομη ζωή του στον Άνθρωπο και η τρίτη σφαίρα τον βρήκε ανάμεσα στα μάτια. Αυτό ήταν το τέλος μια όμορφης σκυλίσιας σχέσης…

Chien_errant_ Lucignolobrescia_wikipedia_cc

Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων. Περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1931 σε ένα περιβαλλοντικό συνέδριο στη Φλωρεντία. Από τότε λειτουργεί ως υπενθύμιση με στόχο να ευαισθητοποιηθεί το ευρύ κοινό για τα υπό εξαφάνιση ζώα. 

Francis of Assisi with angel music
by Francisco Ribalta

Η ημερομηνία συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ο οποίος αναγορεύτηκε από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.

Αδέσποτο... Κάπως σα να λες «ορφανό». Για μένα, φίλοι, σύντροφοι, πολύτιμοι δάσκαλοι, συγκάτοικοι, παιδιά, αδέλφια μας είναι οι σκύλοι.

Θα μου πεις, εδώ τα παιδιά τους δεν λυπούνται συχνά οι άνθρωποι, τα ζώα τους θα λυπηθούν;

TO BE CONTINUED:

Η συνέχεια αυτής της ιστορίας στην αυριανή ανάρτηση (5-10-2014)

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Το Requiem της Γάτας, θα το γράψω μια άλλη φορά. Γιατί και η γάτα… «καλοπερνάει» κι αυτή!

Αν έχεις χρόνο και διάθεση, ρίξε μια ματιά και σ’ αυτό:

H Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (1978)

Άρθρο 1

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

Άρθρο 2

1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.

2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων.

3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.

Άρθρο 3

1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή σε απάνθρωπη συμπεριφορά.

2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική, πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.

Άρθρο 4

1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.

2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου, ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς, είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων του.

Άρθρο 5

1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.

2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

Άρθρο 6

1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα.

2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.

Άρθρο 7

Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση της δουλειάς τους πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.

Άρθρο 8

1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω σε ζώα, ιατρικός, επιστημονικός κλπ., αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον τους προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό.

2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.

Άρθρο 9

Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.

Άρθρο 10

1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων.

2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

Άρθρο 11

Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, έγκλημα απέναντι στη ζωή.

Άρθρο 12

1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί «γενοκτονία», έγκλημα απέναντι στο είδος.

2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.

Άρθρο 13

1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο.

2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί, και μόνο σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.

Άρθρο 14

1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση.

2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου._

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW