ΜΑΛΛΙΑ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΥΛΙΓΜΕΝΑ ΣΕ ΓΑΡΙΔΕΣ ΚΑΙ
Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ
Ήθελα σήμερα να σου
μαγειρέψω κάτι ασυνήθιστο. Αυτό το φαγητό είναι τόσο γευστικό, μια τόσο τραγανή
και ζουμερή λιχουδιά που θα θέλεις να το φτιάχνεις και εκτός περιόδου νηστείας.
Το πιάτο αυτό έγινε στη χώρα μας ευρύτερα γνωστό από έναν πασίγνωστο Έλληνα
σεφ, όμως πρόκειται για μια παραδοσιακή Ταϊλανδέζικη συνταγή που γίνεται με noodles.
Η Σαρακοστή είναι υποτίθεται νηστεία, αλλά αν κρίνουμε από την Καθαρά
Δευτέρα που στο τραπέζι χρειάζεται καλού-κακού να έχεις καλεσμένο και έναν
γιατρό… έχω τις αμφιβολίες μου. Γι’ αυτό σου προτείνω να δοκιμάσεις αυτό το
νηστίσιμο ορεκτικό που και εμφανίσιμο είναι, και χορταίνουν περισσότεροι
άνθρωποι με λιγότερες γαρίδες.
Στην πλειοψηφία τους οι
συνάδελφοι μπλογκομάγειροι φτιάχνουν τα κλασσικά και παραδοσιακά. Ταραμοσαλάτα
με ροζ ή λευκό ταραμά, χταπόδι ξυδάτο, σουπιές, τουρσιά… και φυσικά λαγάνα! Η
θεία Μαριλίζ δεν είναι ειδήμων σε όλα αυτά. Της αρέσει να παίζει όμως και να
πειραματίζεται με τις γεύσεις παντρεύοντας το παλιό με το καινούριο, τη Δύση με
την Ανατολή. Από σεβασμό, δεν θέλησα να παίξω με τα παραδοσιακά σαρακοστιανά
εδέσματα. Έπαιξα όμως με τις γαρίδες. Είναι πανεύκολο και διασκεδαστικό. Έμπα στην
κουζίνα, να σου δείξω πως!
Όπως βλέπεις στη
φωτογραφία, οι γαρίδες απολαμβάνουν ήδη
το μπάνιο τους στο πιάτο της γιαγιάς μου μέσα σε μια αρωματική μαρινάτα (ή
μαρινάδα αν προτιμάς).
ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕΡΟΣ Α: ΜΑΡΙΝΑΤΑ ΓΙΑ ΓΑΡΙΔΕΣ
Γαρίδες (τόσες όσα τα άτομα,
αυτές εδώ είναι Νο3)
Τις ξεφλουδίζω κρατώντας μόνο
το κεφάλι και την ουρά. Μπορείς να αφαιρέσεις το κεφάλι αν δεν είναι πολύ φρέσκες.
Αφαιρώ και το εντεράκι.
1 σφηνάκι καλό ελαιόλαδο (για να τις καλοπιάσουμε)
1 λεμόνι χυμός (για να «ψηθούν»)
λίγο αλάτι θαλασσινό (για να θυμηθούν τον τόπο τους)
1 σφηνάκι λευκό ξηρό κρασί
(για να ξεχάσουν τον πόνο τους)
1 κ.γλυκού τζίντζερ
τριμμένο (για να ταξιδέψουμε νοερά στη
μακρινή Ταϊλάνδη)
Τις αφήνω σκεπασμένες στο
ψυγείο για τουλάχιστον 10 λεπτά.
Όμως επειδή εσύ, πάω
στοίχημα, είσαι ένας… Άγγελος, σημείωσε ότι θα χρειαστείς για τη συνταγή: Μαλλιά Αγγέλου. Τώρα, αν σε κοιτάξουν
περίεργα στο σούπερ μάρκετ αν χρειαστεί να τα ζητήσεις επειδή δεν τα βρίσκεις
μόνος σου στο ράφι, πες «φιδές».
ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕΡΟΣ Β: ΜΑΛΛΙΑ ΚΟΥΒΑΡΙΑ…
Παίρνω μια 1 φωλιά φιδέ
για κάθε γαρίδα (φιδέ χωρίς αυγό για όσους νηστεύουν). Βάζω τον φιδέ σε χλιαρό
νερό να μουλιάσει μέχρι να μαλακώσει λίγο και να ξετυλίγονται οι φωλιές χωρίς
να σπάσουν. Μετά τον στραγγίζω να φύγουν τα νερά.
Θέλει προσοχή. Την πρώτη φορά
που το έκανα άφησα τον φιδέ περισσότερη ώρα και έγινε ένας άχρηστος πολτός.
Ρεζίλι έγινα. Ευτυχώς μόνο στον εαυτό μου, δεν με έβλεπε κανείς. Μόνο εσύ κι
εγώ το ξέρουμε!
Στο μεταξύ, μην κάθεσαι.
Πάμε να ετοιμάσουμε τη σάλτσα.
(«πειραγμένη» συνταγή από μένα, δεν είναι η
παραδοσιακή)
1 κούπα πολτός ώριμης ντομάτας
½ φρέσκο πορτοκάλι (χυμός)
1 πιπεριά Φλωρίνης
ψιλοκομμένη
1 μικρό κρεμμύδι ξερό
τριμμένο στον τρίφτη
1 κ.γλυκού καυτερή πάπρικα
λίγο αλάτι
*1 κ.σούπας από το λάδι
όπου τηγανίστηκαν οι γαρίδες
Σε ένα κατσαρολάκι βάζω τα
υλικά της σάλτσας και τα αφήνω να σιγοβράζουν μέχρι να μείνει η μισή ποσότητα.
Στο τέλος θα προσθέσω το λάδι. Σερβίρω τη σάλτσα σε ένα μπολάκι.
ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕΡΟΣ Δ: ΤΗΓΑΝΗΤΕΣ ΓΑΡΙΔΕΣ ΜΕ ΦΙΔΕ
Περνάω τις γαρίδες σε
καλαμάκια απ’ αυτά που κάνουμε τα σουβλάκια. Με προσοχή πιάνω 3-4 κορδόνια φιδέ
από τις άκρες και τα τυλίγω γύρω-γύρω από τη γαρίδα. Είναι κολλώδη τα… Μαλλιά αυτού
του Αγγέλου, έτσι στέκονται καλά πάνω στη γαρίδα. Το πόσο όμορφο θα δείχνει το
αποτέλεσμα στην πιατέλα εξαρτάται από τη δεξιοτεχνία σου. Με λίγη εξάσκηση θα
το πετύχεις και θα δείχνει τέλειο (εγώ ακόμα προσπαθώ…).
Και τώρα, καθώς θα
τηγανίζουμε τις γαρίδες, ας πούμε δυο λογάκια για τη… Νηστεία του Εγώ.
Υπάρχουν άνθρωποι που
πιστεύουν πως αρκεί να νηστέψουν με το σώμα και θα ανοίξουν διάπλατα οι Πύλες του Παραδείσου.
Υποτίθεται πως όλοι
ξέρουμε ότι πράξεις που εκτελούνται με
το σώμα όπως ο φόνος, η κλοπή, η σεξουαλική κακοποίηση και γενικώς η
κακοποίηση είναι… για να το πούμε ευγενικά «μη αποδεκτές». Και να μην το
ξέρουμε, είτε γιατί δεν μας το έμαθαν στο σπίτι ή στο σχολείο είτε γιατί δεν
ακούγαμε όταν μας το έλεγαν, υπάρχουν κάτι άνθρωποι με στολές και κάτι κάγκελα
που, αργά ή γρήγορα, θα μας το μάθουν.
Με τα λόγια και με τη σκέψη
όμως, τι γίνεται;
Δηλαδή αν υποθέσουμε ότι,
ανεξαρτήτως θρησκεύματος, κάποιος νηστεύει ακόμα και τις 40 μέρες, αν σε όλο
αυτό το διάστημα παράγει με τον νου
του σκέψεις που γεννιούνται από οργή, απληστία, φιλαργυρία, σύγχυση,
προσκόλληση, ζήλια, αλαζονεία… είναι «εντάξει»; Αν κάνει διάκριση ανάμεσα στον
εαυτούλη του (για τον οποίο όλα επιτρέπονται και ο οποίος όλα τα δικαιούται)
και τον υπόλοιπο κόσμο… Όποιος μισεί, φθονεί και υποστηρίζει βλαβερές για όλους
απόψεις, είναι «εντάξει»;
Αν με τον λόγο του κάποιος σπέρνει τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους
είτε από κακεντρέχεια είτε από ανοησία, αν μιλάει σκληρά, με λόγια που συνειδητά
πληγώνουν, αν λέει ψέματα για να εξασφαλίσει κέρδη, για να βλάψει τους άλλους ή απλά τη εφήμερη βολή του, αν φλυαρεί μιλώντας
συνεχώς για πράγματα ανούσια, ασήμαντα, επιπόλαια, αν κουτσομπολεύει, όποιος διαταράσσει
την πνευματική ισορροπία των άλλων παράγοντας… ηχορύπανση, είναι «εντάξει»;
Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά
νομίζω πως όλα τα δεινά ξεκινούν από το νου και τις λανθασμένες επιλογές μας.
Επιλογές που δεν θα έκανε ποτέ ένας… Άγγελος.
Άραγε πώς θα ήταν ο κόσμος αν προσπαθούσαμε 365 μέρες να χρησιμοποιούμε το
σώμα μας για να προστατεύουμε τους άλλους, να είμαστε γενναιόδωροι και να
δίνουμε χαρά στους σεξουαλικούς μας συντρόφους; Τον λόγο μας για να
συνεργαζόμαστε, να επικοινωνούμε καλύτερα, να μοιραζόμαστε με τους άλλους σκέψεις
με νόημα και τις γνώσεις μας για το πώς να ζήσουν καλύτερα; Το νου μας για να
σκεφτόμαστε καθαρά, να ευχόμαστε την ευτυχία όλων και να χαιρόμαστε με ό,τι
καλό συμβαίνει στον κόσμο;
Να περάσεις καλά με τους
φίλους ή με την οικογένεια σου ή με όλους αυτούς ή και με τον εαυτό σου αν δεν
προκύπτει κάτι συναρπαστικό.
Δεν είναι και τόσο απλό να
μπορεί κανείς να περάσει πολύ καλά και μόνος με τον εαυτό του σε περίπτωση που
δεν είναι εφικτό να διασκεδάζει παρέα με άλλους. Θέλει πολλή δουλειά για να
πετύχει αυτό. Κι όποιος το πετύχει έχει κάνει το μισό δρόμο για τον Παράδεισο,
ακόμα κι αν δεν το γνωρίζει. Γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει ήδη καταφέρει να αγαπήσει
αληθινά τον εαυτό του. Οπότε, το να
αγαπήσει σαν τον εαυτό του και τους άλλους απαιτεί ένα μόνο βήμα. Ένα,
αλλά… μεγάλο! Που θα πάει, θα το κάνουμε κι αυτό.
Με αγάπη,
η θεία Μαριλίζ
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν το έχεις
παρατηρήσει, αλλά τα νηστίσιμα φαγητά είναι πάρα πολύ ωραία!
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΣ
ΣΑΝ SLIDESHOW
* Σου
άρεσε αυτή η ανάρτηση; Γράψε μας τα σχόλια σου, μοιράσου τη με τους φίλους σου
και γίνε μέλος-αναγνώστης του blog δωρεάν.
Μαριλίζ πολύ ωραία η συνταγή και συμφωνώ απόλυτα με τις θεωρήσεις σου. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.\\
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Ελβίρα
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Ελβίρα, χαίρομαι ιδιαίτερα!
ΔιαγραφήΤροφή για το σώμα και κυρίως για την ψυχή το άρθρο σου, ευχαριστώ, καλή Ανάσταση, χρόνια πολλά και καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή