ΘΥΣΙΑ ΓΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΠΟΝΔΗ ΟΥΖΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ

ΘΥΣΙΑ ΓΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΠΟΝΔΗ ΟΥΖΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ 

(Γαύρος στο φούρνο και ένα ουζάκι για να γιορτάσω μια αληθινή φιλία…)

Έχεις φίλους;… Έχεις, θα μου πεις. Πιστεύεις πως υπάρχουν στ’ αλήθεια πολλοί που σε μια ανάγκη σου θα διακτινιστούν (σαν τον Σποκ στο Στάρτρεκ) και με ενθουσιασμό – λες και τους κάνεις εσύ μεγάλη χάρη – θα σου απλώσουν το χέρι και θα σου σταθούν;

 

Έρχομαι από το αεροδρόμιο. Η μητέρα της ανιψιάς μου της Σίσσυς - σου μίλησα το Μάιο για το κορίτσι αυτό – πέταξε να δει για λίγο τη μικρή, γιατί είναι μαθημένο με τους δικούς της κι έπηξε μονάχο του στα «ξένα».

Δεν έχουμε συγγένεια αίματος ούτε καν εξ αγχιστείας. Όμως υπάρχουν αδέλφια στον κόσμο αυτό που μαζί τους δεν μοιράζεσαι τα ίδια γονίδια αλλά κάτι πολύ πιο σημαντικό.

Χωρίς δισταγμό, η «αδελφή» μου αυτή έκανε μια κίνηση που λίγοι θα έκαναν σήμερα με ευκολία. Δεν χρειάστηκε να της ζητήσω κάτι. Μόνη της το κατάλαβε και απλώς το έκανε.

Έβαλα γαύρο σήμερα. Στο πήλινο. Θα γίνει ξεροψημένος απέξω αλλά μαλακός από μέσα. 

Είναι ταπεινό ψαράκι, θα μου πεις, σιγά κυρά μου, δεν είναι ανάγκη να μας γράψεις και τη συνταγή. Το γνωρίζω. Τη συνταγή την παίρνεις σήμερα «extra free bonus» όπως θα έλεγε κάποιος σε… άπταιστα ελληνικά.

Το πολύτιμο μυστικό που θέλω να μοιραστώ μαζί σου σήμερα είναι άλλο. Περί φιλίας το ανάγνωσμα today!

Γράψε πάντως τα υλικά γιατί το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο νόστιμο από όσο μπορείς να φανταστείς.

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ:

½ κιλό φρέσκο γαύρο
Ελαιόλαδο, 1 ζουμερό λεμόνι
ρίγανη, 1 φύλλο δάφνη
Αλάτι χοντρό, πιπέρι

Για τα υπόλοιπα στο πιάτο του μεζέ: 

1 ντομάτα , 1 αγγουράκι, πιπεριές τουρσί, ελιές ή ότι άλλο σου αρέσει.

Ούζο και παγάκια!

Καλή παρέα και αρκετό χρόνο για να τα ευχαριστηθείς!

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πλένω τον γαύρο, αφαιρώ τα κεφάλια και μαζί και τα εντόσθια. Είναι λίγο μακάβριο για ευαίσθητες ψυχές αλλά σ’ αυτόν τον πλανήτη… το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό!

Προσθήκη λεζάντας

Κι αυτά, μην τα βλέπεις έτσι... Όλο και κάτι θα έχουν κάνει και του λόγου τους για να βρίσκονται εδώ στο πιάτο και να σε κοιτάνε με βλέμμα ερωτηματικό.

Επειδή η αισθητική παίζει κι αυτή πάντα το ρόλο της, τα τοποθετώ όμορφα στο πήλινο με τις ουρές τους προς τα έξω.

Μοιράζω τη δάφνη κομμένη σε κομμάτια. Στο κέντρο βάζω μια ροδέλα λεμόνι και χύνω ένα σφηνάκι ούζο. Ρίχνω στα ψάρια λάδι, το χυμό του λεμονιού, αλάτι και πιπέρι. Το ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο σε δυνατή φωτιά, στην κάτω αντίσταση και με αέρα, για 20 λεπτά.

Τώρα που έχουμε λίγο χρόνο, όσο θα ψήνεται, θα σου πω για τη Ρούλα και τον Μάρκο. Τους γονείς της Σίσσυς, που δηλώνω «ανιψιά» μου. Είναι δυο «αδέλφια» μου. Πρόκειται για εξαιρετικά ανθρώπινα όντα. Τους συνάντησα στα 35 μου σ’ αυτή τη ζωή. Θα ήμουν καλό παιδί στην προηγούμενη για να αξιωθώ τέτοια τύχη!

Θα πρέπει να είχαμε δώσει κάποιο είδος ραντεβού, του στυλ:

- «Σε ποιόν πλανήτη να ενσαρκωθούμε την άλλη φορά;»
- «Χμ, δεν ξέρω…Πάμε Γη;»
- «Και δεν πάμε;»

Και ήρθαμε. Και βρεθήκαμε. Η αγάπη και η σύνδεσή μας έχουν τέτοια ποιότητα και δύναμη που νομίζω λίγοι άνθρωποι έχουν γευτεί. Εύχομαι κι εσύ να έχεις - ή αν δεν έχεις να βρεις οπωσδήποτε μια μέρα - τέτοιους φίλους!

Για μένα, η φιλία είναι η πιο σημαντική αξία στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η αγάπη σκέτη καλή είναι, όμως δεν τρώγεται. Η αγάπη συχνά εκφράζεται με μια παθητική ποιότητα: σ’ αγαπώ, λυπάμαι και πονάω που υποφέρεις, σε συμπονώ, προσεύχομαι για σένα…

Η ενεργητική αγάπη όμως είναι άλλο πράγμα. Τινάζεσαι απ’ τη θέση σου κι από τη βόλεψή σου! Κόβεις κάτι από τις δικές σου ανάγκες, στερείσαι ίσως, πετάγεσαι, τρέχεις, κάτι πράττεις! Μια συγκεκριμένη δράση που δημιουργεί μια αισθητή διαφορά.

Δεν έχει να κάνει με χρήματα αυτό. Τα χρήματα μπορεί να είναι μερικές φορές το προφανές μέσον. Η απόφαση, το ξεβόλεμα, η δράση σου στο εδώ και τώρα και όχι στο εκεί και τότε, είναι η ουσία!

Στην υγειά των εξαίρετων αδελφικών μας φίλων,

υψώνω προς τον ουρανό, τα σύννεφα ετούτο το ποτήρι,

κάνω σ’ αυτόν τον τόπο τον αρχαίο σπονδή ιερή με ούζο,

με τη θυσία αθώων... ξεροψημένων γαύρων 

και την ευχή η προσφορά και η καλοσύνη τους

να πολλαπλασιαστούν πολλές φορές, αμέτρητες, 

φως να ακτινοβολήσουν σ’ όλες τις κατευθύνσεις 

που διαπερνώντας τα όρια σύμπαντος να πλημμυρίσει, 

ν’ αγγίξει τα αισθανόμενα όντα όλα, δίχως εξαίρεση 

και να διαλύσει άμεσα την όποια δυστυχία τα βασανίζει, 

φέρνοντας σ’ όλους την αγάπη 

μαζί με ανείπωτη χαρά και γνώση…

... Είδες ΔΝΤ πώς πορευόμαστε εδώ στο Ελλάντα; Έτσι πλούσια αγαπάμε εμείς κι έτσι απλά γλεντάμε. Κι αυτό, κανένας δεν μπορεί να μας το πάρει…Χα-χα-χα!

Με συγχωρείς, παρασύρθηκα πάλι, με πήρανε τα "κύματα" χαράς εκτός του θέματος, αλλά δεν φταίω εγώ, φταίει το ούζο. Γιατί η Ιέρεια η σωστή οφείλει να δοκιμάζει πρώτα εκείνη λίγο… να δει μήπως τυχόν δεν είναι αρκετά καλό… για τη σπονδή…Καλό είναι πάντως τούτο εδώ το Ούζο, δεν μπορώ να πω!...

Άντε, και στην υγειά σου! Να χαίρεσαι κι εσύ τους φίλους σου, να τους τιμάς, να τους αγαπάς. Να τους το δείχνεις με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία πόσο πολύ τους αγαπάς. Προστάτεψέ τους σαν το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο. Που δεν αποκλείεται καθόλου να είναι!

Να τα ξαναπ(ι)ούμε!

Με αγάπη,
η θεία Μαριλίζ

ΥΓ. Σήμερα δεν έχει υστερόγραφο. Ότι ήταν να σου πω, και το είπα και το… ήπια!

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!