Η «ΕΘΝΙΚΗ» ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ…

Η «ΕΘΝΙΚΗ» ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ…

(Ή... πως η Γαρίδα έκλεψε το ρόλο του «Βασιλιά»)

Θυμάσαι;… Στην Προ-Μερκελιανή Εποχή, πριν λίγα χρόνια δηλαδή, όταν από το διπλανό τραπέζι φώναζαν στον ταβερνιάρη του νησιού χαριτολογώντας «Μάστορα, πιάσε μια εθνική μακαρονάδα!», εννοούσαν την Αστακομακαρονάδα…

Πόσο θα χαίρονται οι αστακοί που γλύτωσαν από τα σαγόνια του μέσου Έλληνα φέτος το καλοκαίρι.

Άτιμε Τραπεζίτη! Που άρπαξες τη μπουκιά, τον αστακό, μέσα από το στόμα των παιδιών μας!

Και τώρα, τι θα φάμε;

 

Κάτι θα σκεφτούμε…

Καθώς από καλαμαράκια δεν σκαμπάζω γρι κι όσο για τα μουστάκια πού ‘χουν τα μύδια στο κέλυφος τους, προτιμώ να φωνάξω τον μπαρμπέρη… τι «κλασσικό» απομένει; Οι γαρίδες!

Καλά που ήρθες!

Να ένα πιάτο συναισθηματικά καλοκαιρινό, λαχταριστό. Μοιάζει υπερπαραγωγή αλλά είναι τόσο εύκολο όσο και οικονομικό. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, μου κόστισε 2 ευρώ κατ’ άτομο. Περίπου όσο ένα μεγάλο τυλιχτό σουβλάκι πίτα καλαμάκι δηλαδή. Αλλά, καμία σχέση!

Σήμερα το τηγάνι κι η κατσαρόλα μου μπαίνουν στη φωτιά σαν να ήταν να έρθει η φιλενάδα μου η Χριστίνα που λατρεύει τα θαλασσινά. Δεν την ξέρεις - είναι εκείνη η κοπέλα που σου έλεγα ότι έζησε κάποτε μεγάλες δόξες στο Βέλγιο. Δούλεψε στην Κομισιόν δίπλα σε μεγάλους παράγοντες της Ευρώπης και ανέλαβε σπουδαία κοινωνικά έργα. Μορφωμένη, πνευματικά καλλιεργημένη και εντυπωσιακή, γοητευτική γυναίκα, με ένα βιογραφικό πέντε σελίδες και βάλε...

Πριν κάποια χρόνια, είπε να γυρίσει στην πατρίδα, να βοηθήσει την κατάσταση. Αποτέλεσμα; Από τότε, συνεχώς σχεδόν άνεργη. Είχε βλέπεις περισσότερα προσόντα απ’ όσα θα έπρεπε για να βρει μια θέση. Έτσι της έλεγαν…

Βεβαίως, υπάρχει λογιών-λογιών "σπρώξιμο".

Άλλες με τα μισά πτυχία και μεταπτυχιακά, όλο και κάπου έβρισκαν μια θεσούλα και βολευόντουσαν… Άλλου είδους «μαγειρικές» όμως αυτές!

Τι με κοιτάς αμίλητη;
Πού τρέχει ο λογισμός σου;
Ω, Γαρίδα!

Μιάς και είσαι εδώ, αν θέλεις να δοκιμάσεις τη συνταγή μου, γράψε:

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ (για 6 άτομα)

12 μεγάλες Γαρίδες
1 πακέτο σπαγγέτι
2-3 σκελίδες σκόρδο κομμένο σε μεγάλα κομμάτια

2 πιπεριές κόκκινες κομμένες σε ροδέλες, μερικά τοματίνια
Βασιλικό, Δάφνη
Tabasco (1 σταγόνα για κάθε γαρίδα) ή καυτερή πάπρικα

1 ποτήρι χυμό ντομάτας συμπυκνωμένο
1 κ. γλυκού ζάχαρη, αλάτι, ελαιόλαδο

1 σφηνάκι τσικουδιά για το φαγητό κι ένα για σένα…

Λόγω… τιμής, τελευταία παραβαίνω τους ηθικούς μου ενδοιασμούς και τους γκουρμεδικούς μου φραγμούς κι όλο και πιο συχνά ξεπέφτω στην αγορά κατεψυγμένης πρώτης ύλης. Ομολογώ λοιπόν πως οι γαρίδες που αγόρασα είναι κατεψυγμένες αλλά όχι προβρασμένες, για να έχουν γεύση.

Εσύ, αν θέλεις, χρησιμοποίησε φρέσκες.

Μην ανησυχείς! Αυτή η Γαριδομακαρονάδα θα γίνει θεσπέσια! Έχει τα κόλπα της η θεία Μαριλίζ!

Πάμε να μαγειρέψουμε. Come to my Kouzina, baby!

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βράζω τα μακαρόνια al dente, τα σουρώνω, ανακατεύω με καλό ελαιόλαδο. Σοτάρω τις πιπεριές και το σκόρδο για λίγα λεπτά. Τα βγάζω με τρυπητή κουτάλα και τα φυλάω στην άκρη.

Στο ίδιο τηγάνι σοτάρω τις γαρίδες και από τις δυο πλευρές. Προσθέτω αλάτι και Tabasco (ή την καυτερή πάπρικα). Τις σβήνω με ένα σφηνάκι τσικουδιά. Τις τοποθετώ όμορφα στην πιατέλα μαζί με τα σπαγγέτι. Στολίζω με τα ωμά τοματίνια κομμένα στη μέση.

Ξαναρίχνω στο τηγάνι τις πιπεριές και το σκόρδο, προσθέτω το χυμό ντομάτας, αλάτι, ζάχαρη, δάφνη, βασιλικό. Σιγομαγειρεύω μέχρι να πήξει η σάλτσα και τη σερβίρω σε μπολ.

Επίτηδες δεν τα ανακατεύω όλα μαζί όπως συνηθίζεται. Έτσι, όποιος δεν αγαπάει το σκόρδο, μπορεί να φάει τη μακαρονάδα του λευκή με τα τοματίνια ή απλώς να αφαιρέσει τα κομμάτια του σκόρδου από τη σάλτσα.

Θυμήθηκα τώρα ένα αστείο περιστατικό – να στο πω κι αυτό! Πριν μερικά χρόνια είχα καλέσει για δείπνο στην ταράτσα ένα νεαρό ζευγάρι καλλιτεχνών. Είχαν μόλις πάρει την ανηφόρα της δόξας και έκαναν παρέες ανάλογες (απ’ αυτές που βοηθούν πολύ στην… ανηφόρα) οπότε προφανώς τον αστακό τον έτρωγαν… για πρωινό! Κάθονται που λες στον χτιστό καναπέ, φέρνω και ακουμπώ την πιατέλα στο τραπέζι. Ήταν βράδυ, λίγο σκοτεινά, είχε βγάλει και τα γυαλιά του οπότε δεν έβλεπε καλά, πετάγεται λοιπόν όλος χαρά ο νέος και...

«Αστακομακαρονάδα!» αποφαίνεται με σιγουριά!
«Όχι…» λέω εγώ με ύφος Σφίγγας της Αιγύπτου.
«…Καραβιδομακαρονάδα;» ξαναρωτάει ενθουσιασμένος!
«Όχι…» απαντά η «Σφίγγα».

Σ’ αυτό το σημείο, τρώει μια ωραιότατη κλωτσιά κάτω από το τραπέζι από την καλή του – όλα τα βλέπω εγώ, σκοτάδι ξεσκοτάδι, μην νομίζεις, το μάτι μου "γαρίδα"!

«…Ε, τότε, τι;» ρωτάει μπερδεμένος ο καλλιτέχνης.
«Μια απλή και ταπεινή γαριδομακαρονάδα. Και μάλιστα με γαρίδες του σούπερ μάρκετ, κατεψυγμένες!» τον προσγειώνω αλύπητα.

Πάντως έχω να σου πω, πως μια χαρά την έφαγε. Και μάλιστα τον άλλο χρόνο ξανάρθε για να ξαναφάει!

Κι εσύ, να μου ξανάρθεις, σε περιμένω!

Με αγάπη,
η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Την άλλη εβδομάδα σού ‘χω μια έκπληξη!

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!