ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΖΙ…

ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΖΙ… 

(Δύση και πικνίκ με ένα καλάθι καλούδια στην παραλία)

Ήρθα, έφτασα… Εδώ είμαι... 

Είναι φορές που το ηλιοβασίλεμα ζητάει λίγο μεζέ, λίγη θάλασσα, καλή παρέα, συμφωνείς;

Έχω την εμπειρία πως η ευφορία μπορεί να σε μεθύσει χωρίς κρασί. Εσύ;

Στη Σαντορίνη - εκεί που το τραγούδι λέει πως συχνάζουν οι ερωτευμένοι πιγκουΐνοι - κάθε που πέφτει σούρουπο, μια παράσταση γνωστή στα πέρατα της Γης ως... «Το Ομορφότερο Ηλιοβασίλεμα του Κόσμου» παίζεται στην Πάνω Μεριά του νησιού, στην Οία. Αν βρεθείς κατακαλόκαιρο εκεί την ώρα εκείνη, περισσότεροι είναι οι τουρίστες και τα φλας που αστράφτουν από τις φωτογραφικές μηχανές παρά τα αστέρια του ουρανού που θα λάμψουν αργότερα...

Ε, λοιπόν, θα σου πω κάτι. Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του κόσμου, μπορεί να είναι ακριβώς εκεί που είσαι εσύ!

Ο Ήλιος δεν έχει σύμβαση με κανένα ταξιδιωτικό Πρακτορείο. Κάνει απλώς τη βόλτα του κι έτσι, για το κέφι του, επισκέπτεται όλους τους τόπους καθημερινά να δει τι κάνουν οι άνθρωποι.

Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα είσαι εσύ μαζί με ό,τι αγαπάς πολύ.

Η φίλη σου, ο κολλητός σου, η παρέα σου, ο σύντροφός σου, το παιδί σου, το σκυλί σου… ο εαυτούλης σου (άνθρωπος είναι κι αυτός) ό,τι διαθέτει κανείς.

Μην κουβαλήσεις όμως την κακή σου διάθεση...

Η αλήθεια, είναι πως τη Βλυχάδα (κι όχι Γλυφάδα), που επέλεξα για τόπο του σημερινού «εγκλήματος», δεν τη λες και παραλία Β’ διαλογής… Ένας μικρός παράδεισος των Κυκλάδων στο Νότιο τμήμα του νησιού. Με θέα έως εκεί που απλώνεται η ματιά στον θαλασσινό ορίζοντα …

 

… Με φόντο τεράστιους ανθρωπόμορφους και ζωόμορφους αμμόβραχους. Λαξεμένοι από τους ανέμους και τα χειμερινά νερά, γεννημένοι από αρσενικές ηφαιστειακές εκρήξεις χιλιετιών, σε κοιτάζουν από ψηλά.  

Και λίγα σου λέω! Το λεξιλόγιο ανεπαρκές, όπως συνήθως, απέναντι στο εξαίσιο της Φύσης...

Στο καλαθάκι που πήρα μαζί μου σήμερα στην παραλία έβαλα μέσα ντοματούλα, τυράκι, σαλαμάκι, παξιμαδάκια, αβγουλάκι. Και ένα κεράκι για τη μαγική ώρα, όταν θα γίνει ο ουρανός μπλε.

Έστρωσα στη μαύρη άμμο ένα τραπεζομάντιλο με σταμπωτές φραουλίτσες που έφερα από το σπίτι, το στέριωσα με πέτρες μην μου απογειωθεί, γιατί φυσάει και… έγινα «θέαμα»!

Όσο ετοιμάζω τους λιτούς μεζέδες, νιώθω βλέμματα ξυπόλητων περαστικών να πέφτουν πάνω μου βροχή. Ειρωνικά, με έκπληξη, χαμόγελο, μα πιο πολύ με ζήλια.

Δεν είναι πως δεν υπάρχει καντίνα στην περιοχή. Είναι η ευχαρίστηση της προσωπικής προετοιμασίας που κάνει τη χλιδή.

Ο χρόνος και το χρήμα πάντα λίγα θα μας φαίνονται. «Δει δη χρημάτων».

Μα, δεν χρειάζεται να πας σε εξωτικό νησί. Ούτε πεντάστερα ξενοδοχεία, ούτε ιδιωτικό σκάφος. Μεγάλη η χαρά που κρύβεται στην καρδιά των μικρών πραγμάτων.

Όπως το κύμα που σου χαϊδεύει απαλά τα πόδια.

Η Ελλάδα βρέχεται γύρω-γύρω από θάλασσα, οι παραλίες της (προς το παρόν) δεν νοικιάζονται με το μέτρο κι ο Ήλιος λάμπει το ίδιο για όλους. 

Ο Ήλιος είναι ο ίδιος, τα μάτια που τον βλέπουν όμως, διαφορετικά.

Δε μένει λοιπόν παρά εσύ να αποφασίσεις εάν και πότε θα την αναζητήσεις. Κάπου υπάρχει και για σένα. Φανερή ή λανθάνουσα, κρυμμένη στα όνειρά σου, κάπου σε περιμένει. Και σήμερα και πάντα.

Η δική σου, η μοναδική σου παραλία...

Αριβεντέρτσι!

Με αγάπη,
η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Υποχρεώσεις, απλήρωτοι λογαριασμοί, δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ. Αντίθετα, ο χρόνος μας τελειώνει. Ήδη από την πρώτη ανάσα της ζωής το ταξίδι προς το τέλος έχει ξεκινήσει. Πολλές ας είναι λοιπόν οι απολαυστικές στάσεις στη διαδρομή. Ιδανικές κι ανείπωτα ωραίες.

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!