ΟΙ ΚΡΕΠΕΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ

ΟΙ ΚΡΕΠΕΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ

(… και με φραγκόσυκα!)

Έρχεται Δεκαπενταύγουστος, η πόλη αδειάζει. Ήδη πολλοί έβαλαν πλώρη για την άγονη γραμμή, σε κατασκήνωση ή απλώς για το χωριό, στον παππού και τη γιαγιά…

Με έπιασε μια νοσταλγία… Άδειο το σπίτι. «Σαντορίνη; Πλάκα μου κάνεις! Λεφτά ούτε για εισιτήρια». Εμ! Σού ‘λεγα εγώ, δεν σού ‘λεγα κάθε χρόνο έλα να μείνεις σε εμάς τζάμπα; Κι εσύ τι μου έλεγες; «Άσε, του χρόνου». Τα βλέπεις; Ορίστε τώρα τα αποτελέσματά σου! 

Να ξέρεις, η ζωή είναι δεμένη στο άρμα που οδηγούν δύo αμείλικτες δίδυμες: Η Μεταβολή και η Παροδικότητα. Γι’ αυτό, άλλη φορά, όταν σου δίνεται μια ευκαιρία, να την αρπάζεις. Το πουλί που πετάει αυτή τη στιγμή μπροστά σου, ποιός σου λέει ότι θα ξανάρθει;

Δεν έχει Έλληνες τουρίστες εδώ φέτος. Μόνο πού και πού ένας για δείγμα. Πανάκριβα τα άτιμα. Και πλοία και αερόπλοια. Φεύγεις όπως-όπως και δεν ξέρεις αν θά ‘χεις λεφτά να γυρίσεις. 

Μεταξύ μας, αυτή τη φορά ούτε εγώ ξέρω ακόμα πώς θα γυρίσω. Όχι ότι θα μου κακόπεφτε να ξεμείνω εδώ για πάντα… Όμως αρχές Οκτώβρη, εδώ όλοι κλείνονται στα σπίτια τους, με τις οικογένειές τους,  νέκρα η παραλία, ούτε ένα φως. Και τότε δε βλέπω την ώρα να γυρίσω στην «πατρίδα», Αθήνα και πάλι Αθήνα!...

Προχθές, πήρε την ανηφόρα και ήρθε ο Μάρκος, σού ‘χω μιλήσει πριν λίγο καιρό, καλός φίλος! Έρχεται πάντα φορτωμένος καλούδια από το χωράφι του.

Αυτή τη φορά μας έφερε έναν κουβά σύκα και φραγκόσυκα, «φαραώσυκα» τα λένε εδώ. Μάλλον από τους Φαραώ! Αγαπημένος μεζές για όλα τα γαϊδούρια…

Έχουν όμως κάτι αγκάθια, σκέτη κόλαση! Δεν είναι για τα πριγκιπικά μου δαχτυλάκια. Το ξέρει αυτό ο Μαρκούλης και τα φέρνει πάντα καθαρισμένα. Απίθανος! «Ποιός θα τα φάει όλα αυτά;» τολμάω να πω. «Θα τα φάτε!» απαντάει. Δε σηκώνει κουβέντα, ο Μάρκος. Οπότε, να τι σκέφτηκα:

ΚΡΕΠΕΣ

1 φλιτζάνι αλεύρι

2 αυγά

1 κούπα γάλα εβαπορέ

1 κούπα νερό

2 κ. σούπας μαλακό βούτυρο

1 κ. γλυκού ζάχαρη

¼ κ. γλυκού αλάτι

Δόση αρκετή για 8 κρέπες σε τηγάνι με διάμετρο 20 εκατοστά. Αν δεν φαγωθούν – που δεν το νομίζω - φυλάγονται στο ψυγείο.

Πρώτα χτυπάω τα αυγά και το γάλα με το νερό. Προσθέτω σιγά-σιγά το αλεύρι, τη ζάχαρη, το αλάτι και τέλος το βούτυρο. Πρέπει να γίνει αραιός χυλός και ομοιογενής. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ηλεκτρικό μίξερ. Υπάρχουν παραλλαγές στη βασική συνταγή για κρέπες. Αυτό που έχει σημασία είναι να μείνει στο ψυγείο για περισσότερο από 1 ώρα εως και μια νύχτα.

Εσύ που βρίσκεσαι τώρα στο Βόρειο Ημισφαίριο και δεν έχεις κλιματιστικό, μπες στην κουζίνα σου κι ετοιμάσου για δωρεάν… σάουνα. Εσύ από Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Νότια Αμερική, μια χαρά θα ζεσταθεί το κοκαλάκι σου, δεν έχεις πρόβλημα! Βάλε ποδιά, ξεκινάμε...

Βάζω 1 κουταλάκι βούτυρο σε καυτό τηγάνι, το γυρίζω στον αέρα να πάει παντού. Ρίχνω χυλό με την κουτάλα ξεκινώντας από την περιφέρεια προς το κέντρο ενώ κουνάω το τηγάνι κυκλικά, ώστε να καλύψει όλο τον πάτο. Έχει τον τρόπο του κι αυτό, θέλει στυλ και παλμό. «Παίζω» με την θερμοκρασία, γυρίζω το μάτι της κουζίνας πότε στο 2 και πότε στο 1 ½. Μου πήρε 2-3 λεπτά να ψηθεί η κάθε κρέπα. Καταλαβαίνεις ότι ψήθηκε από κάτω, όταν κουνιέται άνετα και δεν κολλάει στο τηγάνι. 

Τώρα, για να γυρίσει ανάποδα, ο σωστός ο σεφ την πετάει με χάρη στον αέρα για να την προσγειώσει με χάρη στο τηγάνι. Δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, πάντως εγώ δεν είμαι τύπος που πετάει κρέπες στον αέρα. Μια φορά το δοκίμασα και μού ‘ρθε «καπέλο». Αν δεν έχεις καλή ασφάλεια ζωής, γύρισέ τη καλύτερα με σπάτουλα ή ξύλινη κουτάλα.

Μου αρέσει που κάθε κρέπα έχει τη δική της προσωπικότητα. Αυτή εδώ μου θυμίζει πανσέληνο.

Αυτή, δεν έχει πολύ αστεία φάτσα;

Ωραία, τις φτιάξαμε. Τώρα, με κάτι να τις γεμίσουμε. Να σου πω την αλήθεια, τις προτιμώ αλμυρές. Αν ήταν εδώ ο γιος του άντρα μου, ο Φώτης, θα του έφτιαχνα μια με γέμιση ομελέτα με τυρί... Για την κολλητή μου από τον Πόρο θα τη γέμιζα με σοταρισμένο κιμά, κρεμμύδι, κουκουνάρι, πελτέ ντομάτας και τσίλι, επειδή της αρέσει πολύ να καίγεται – είναι γυναίκα «ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά» η Μαρία.

Η πρώτη κρέπα καβάντζα για το πρωινό του αντρός μου! Με σύκα που του αρέσουν πολύ. Απλή και ηρωική!

Την ώρα που τις έψηνα σκεφτόμουνα. Πάντα κάτι σκέφτομαι, σκεπτόμενος άνθρωπος, και καλά!... Θυμήθηκα έντονα φίλους που ήταν εδώ κάποια περασμένα καλοκαίρια. Τους αφιερώνω λοιπόν αυτές τις κρέπες κι όπου κι αν βρίσκονται, ας απολαμβάνουν τη ζωή όπως έρχεται. Μοιάζουν οι σκέψεις μου αυτές, θα μπορούσε να πει κανείς, μνημόσυνο. Μα είναι χαρμόσυνο!…

Στον Γιώργο Νικολαίδη τον σκηνοθέτη, που είναι Πολίτης, θα έδινα μια απλή με ζάχαρη και κανέλα. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θά 'ναι...

Στο Μαράκι από την Τάρα, τη δασκάλα με την παιδική καρδιά, αυτή εδώ, με γέμιση ζαχαρούχο γάλα και τριμμένη ινδική καρύδα.

Για την  Κέλλυ, την ενδυματολόγο με το ωραίο πρόσωπο «της Αναγεννήσεως», που ο νους της όλο ταξιδεύει σε μέρη απρόσιτα για τους πολλούς, μια με σάλτσα από γάλα ζαχαρούχο ανακατεμένο με σοκολάτα σκόνη, απ’ αυτή που φτιάχνω το χειμώνα ρόφημα.

Για την παιδική μου φίλη τη Χρυσηίδα, που είναι η μεγαλύτερη λιχούδα που γνωρίζω κι όλο «ψάχνεται» για κάτι νέο μαγειρικά, έβαλα στο χυλό αμύγδαλο φιλέ και 1 κ. σούπας ζάχαρη να καραμελώσει, πριν την ψήσω.

Για την παραδοσιακή, σεμνή Χριστίνα την καλύτερη Ιλιώτισσα μαγείρισσα, που λατρεύει τα φραγκόσυκα κι όταν ήταν στο νησί είχε "αρμέξει" όλες τις φραγκοσυκιές... τι άλλο; Κρέπα φραγκόσυκο. Με μέλι όμως, για να της γλυκάνω τις πίκρες!

Δε μου λες! Τώρα που είσαι εδώ, μήπως θέλεις να μάθεις πως καθαρίζονται τα φραγκόσυκα χωρίς να γεμίσεις τα χέρια σου αγκάθια;

Θα σου πω τι κάνει ο Μάρκος. Άμα σου τύχει και τον δεις, μοιάζει χειρουργός! Ειδικότητα… «φαραωσυκολόγος». Πρώτα τα μουλιάζει σε έναν κουβά νερό να μαλακώσουν. Μετά τα ξεφλουδίζει με το κοφτερό μαχαιράκι του πάνω σε μια εφημερίδα και στο τέλος την τυλίγει ρολό και την πετάει μαζί με φλούδια και αγκάθια. Προσέχει όμως πολύ που ακουμπάει τα δάχτυλά του. Κι εσύ να προσέχεις. Γενικώς και ειδικώς...

Αυτά για σήμερα και καλό Δεκαπενταύγουστο! Στις πόλεις, στα χωριά, στα νησιά, για κάποιους πλέον στην ξενιτειά. Όπου Γης...

Έτσι κι αλλιώς, η χαρά δεν βρίσκεται κάπου αλλού. Μόνο μέσα στην καρδιά.

με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Την επόμενη εβδομάδα, σου έχω κάτι ασυνήθιστο. Δε σου λέω όμως περισσότερα…

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!