ΒΕΝΤΕΜΑ ΤΡΥΓΟΣ ΚΑΙ…ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ!

ΒΕΝΤΕΜΑ ΤΡΥΓΟΣ ΚΑΙ…ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ!

  

(Αύγουστος, με τις παλάμες γεμάτες σταφύλι)

Ήρθες τελικά! Καλά έκανες. Μόνο που σήμερα δεν θα φας καθόλου τσι-τσι. Απ’ το πρωί τρώμε σκέτο σταφύλι και πίνουμε πολύ νερό. Απλή ελληνική δίαιτα, μπας και ξεφορτωθούμε κανένα κιλό. Ξέρεις, από ‘κείνα που πήραμε με τις απανωτά κερασμένες ρακές. 

Έχω όμως να σου διηγηθώ μια ιστορία… κρασάτη!

Στη Σαντορίνη, Βεντέμα ονομάζουν τον τρύγο. Προϊόν της «μαριναρισμένης» ελληνικής γλώσσας με τα ιταλικά.

Τέτοιες μέρες πέρυσι ήταν που μάζεψα σταφύλια για πρώτη φορά. Άργησες κυρά μου να δοκιμάσεις το άθλημα, θα μου πεις. Άργησα, ναι. Αλλά το φχαριστήθηκα! 

Ίσως χρειάζεται να τρυγήσει κανείς πολλές άλλες εμπειρίες πριν πρωτοσυλλέξει τούτον τον ευλογημένο καρπό της Θηραικής Γης για να μπορέσει να εκτιμήσει αυτή την αρχαία διαδικασία.

Τα Σαντορινιά αμπέλια ξεχωρίζουν. Από τη μιά, γι’ αυτή την ιδιόμορφη τεχνική όπου πλέκουν τα κλαριά που προβάλλουν μέσα απ’ το χώμα και την ελαφρόπετρα σαν καλάθι κι είναι σαν τα μωρά στην κούνια τους. Έτσι προστατεύουν τα τσαμπιά από τη φοβερή μανία του ανέμου. 

Κι από την άλλη, είναι τόσο ιδιαίτερο κρασί το Σαντορινιό. Έχεις πιει; 

Φιλημένο από το ηφαίστειο και ποτισμένο από την ανεδοσά, την υγρή αγκαλιά της πάχνης που κατεβαίνει τη νύχτα να δώσει ζωή στα φυτά, είναι μοναδικό στον κόσμο.

Με τη σαν ίωση μεταδοτική απαξίωση της παράδοσης και τη ραγδαία νόθευση των τοπικών προϊόντων, όλα δείχνουν πως σύντομα, όπως η φάβα και τα ντοματάκια, θα γίνει δυσεύρετο και το αυθεντικό κρασί.

Παραδοσιακά, ο τρύγος άρχιζε στη Σαντορίνη μετά τον Δεκαπενταύγουστο. 

Πρόσεξα πως φέτος τα σταφύλια εξαφανίστηκαν από πολλά χωράφια αρκετά νωρίτερα. Έμαθα πως αυτό έγινε γιατί ζητήθηκαν από κάποια οινοποιεία. Θα υπάρχει λόγος σοβαρός ελπίζω και νά ‘ναι για καλό.

Δεν είμαι οινολόγος. «Χρήστης» είμαι, που θα ‘λεγε κάποιος την ώρα που τον συλλαμβάνει η αστυνομία. 

Είμαι περίεργη πάντως, πώς θα πετύχουν να κλείσουν στο μπουκάλι αυτή τη χαρακτηριστική πλούσια, ηλιόλουστη, σχεδόν καπνιστή αρωματογευστική συνουσία της φύσης που όταν τη δοκιμάζεις σε αφήνει εκστατικά άλαλο. 

Ευτυχώς που σε αρκετά μικρότερα οινοποιεία η παράδοση κρατήθηκε. Παρακαλώ Σαντορινιοί, φυλάξτε αυτόν τον θησαυρό που λέγεται Νυχτέρι. Εσάς βαραίνει η κληρονομιά, το χρέος και μαζί η τιμή της διάσωσης αυτού του άριστου κρασιού.

Στα χέρια μου κρατώ ένα φερεντίνι, ένα ειδικό Σαντορινιό εργαλείο για το χωράφι, που μου κληροδοτήθηκε με τρόπο αναπάντεχο. Ανήκε σ’ έναν ακούραστο μάστορα της γης και δεξιοτέχνη μουσικό επίσης ο οποίος γέννησε επτά κόρες. Μιχαήλ Σιγάλα (Κονταρά), άλλη μια αφορμή να σε θυμάμαι.

   

Μυήθηκα στη Vedema από ένα μυθικό πρόσωπο, τον Ανδρέα τον αγγειοπλάστη,  καθώς έκανα γυρίσματα για ένα ντοκιμαντέρ.

Η μύηση έλαβε χώρα 16 του Αυγούστου στο προστατευμένο αμπέλι του, πίσω από το Εργαστήρι του στο Μεγαλοχώρι, εκεί όπου καθημερινά μεγαλουργεί μαζί με τη σύντροφό του την Κρίστη, πλάθοντας με χώμα και νερό κεραμικά καλλιτεχνήματα.

Αξιώθηκα λοιπόν σε αυτή τη ζωή να προσκληθώ να συμμετέχω στο Νυχτέρι. Μάζεμα των σταφυλιών από το απόγευμα και πάτημα πριν ξημερώσει.

Ξεκινήσαμε στο χαλαρό με κουβεντούλες και αστειάκια, όμως μας πήρε η νύχτα και δεν είχαμε τελειώσει. Πανικός! Ανάψαμε τους προβολείς μα το φως τους δεν έφτανε να καλύψει ολόκληρο το χωράφι. Κόβαμε στα τυφλά ψάχνοντας τα τσαμπιά με την αφή, πώς δεν κόψαμε και κανένα δάχτυλο να τρέχουμε στα Φηρά!

 

Στη συνέχεια ακολούθησε το πάτημα. 

Τρελή νύχτα, τρελή παρέα. Πίναμε, γελούσαμε, χορεύαμε σαν καλικάντζαροι που ξεμείνανε και δεν αποσυρθήκανε στα λαγούμια τους ως όφειλαν μετά τον αγιασμό τα Φώτα. Ζαλιστήκαμε από τις αναθυμιάσεις, απελευθερώθηκε μια διονυσιακή ατμόσφαιρα. Και, τσουρ-τσουρ, όλο και κυλούσε ο φρεσκοπατημένος σταφυλοχυμός μέσα από έναν σωλήνα στην υπόγεια κάναβα μέχρι που γέμισε ως απάνω ένα τεράστιο αγγείο που άφριζε κι έκανε μπλουρπ-μπλουρπ…

  

Σαν έπεσα ξερή για ύπνο κι αποκαμωμένη, την ώρα που ήδη λαλούσαν τα κοκόρια, λίγο πριν να με πάρει στην αγκαλιά του ο Μορφέας, μια ανάμνηση παλιά ανασύρθηκε γλυκά-γλυκά. Άκου να δεις φίλε μου, πως πλέκει το μυαλό του ανθρώπου κορδελάκια…

Ήταν στη Σάμο. Άλλο μυστηριακό νησί κι αυτό και μεγάλη κρασομάνα. Στο χωριό γινόταν κοσμοσυρροή. Η νύχτα της Γιορτής του Κρασιού. Όλοι συγκεντρωμένοι γύρω από μια μεγάλη φωτιά. Σαν σκηνή φανταστική, απ’ αυτές που χαζεύαμε παιδιά στα Κλασσικά Εικονογραφημένα, στη ζούγκλα με τους ανθρωποφάγους γύρω απ’ τη φωτιά κι ένα μεγάλο καζάνι στη μέση να κοχλάζει, έτοιμο να υποδεχτεί τον άτυχο τουρίστα.

Το καζάνι της Σάμου, είχε μέσα μια χυλωμένη τροφή, μη με ρωτήσεις τι, ιδέα δεν έχω. Πάντως μύριζε υπέροχα… Αλήθεια, θυμάσαι κι εσύ καμιά φορά μυρωδιές από το παρελθόν, έτσι στα ξαφνικά;

  

Οι άντρες είχαν μεθύσει κι έλεγαν ανέκδοτα όλο σεξουαλικά υπονοούμενα, «σόκιν» (shocking) τα έλεγαν τότε, γιατί ήταν Δικτατορία και δεν έπρεπε… Χρόνια «ηθικά» τότε, οπότε καθετί το ερωτικό, απαγορευμένο – άρα και πιο ενδιαφέρον… Οι γυναίκες γελούσαν, κακάριζαν σα γαλοπούλες γαργαλημένες από ερωτική έξαψη. Ίσως να έφταιγε και η πανσέληνος.

Μου φάνηκαν σαχλοί και κάπως βαρετοί. Όλο λόγια κι από πράξη μηδέν… 

Έτσι απομακρύνθηκα σιγά-σιγά. 

Τα βήματά μου με οδήγησαν από μόνα τους σε ένα μεγάλο βαρέλι…

Ύστερα από κάποια ώρα, εκεί με βρήκαν, ανάσκελα κάτω απ’ το βαρέλι νά ‘χει γυαλίσει το μάτι μου από ευφορία. Είχα ανοίξει την κάνουλα, τόσο όσο να σιγοστάζει απευθείας μέσα στο στόμα μου. Όταν με μάζεψε ντροπιασμένη η μάνα ήμουν… αλλού. 

Μα έτσι κι αλλιώς βρισκόμουν «αλλού». 

Γιατί, ήμουν δεν ήμουν έξι χρονών…

  

Αλήθεια, εσύ σταφύλι έχεις μαζέψει με τα χέρια σου ποτέ; Τό ‘χεις πατήσει μέχρι να νιώσεις τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια σου; Στην αγκαλιά του αρχαίου Διόνυσου έχεις ποτέ σου ολωσδιόλου αφεθεί;

Και του χρόνου, νά 'μαστε καλά, με μια ευχή προς όλους τους οινοποιούς "καλά κρασιά"!

Με αγάπη,

Η θεία Μαριλίζ

ΥΓ. Θυμήθηκα τώρα άλλη μια αστεία ιστορία, αλλά δεν προφταίνω σήμερα, θα σου την πω την άλλη εβδομάδα.

Σημ. Οι έγχρωμες φωτογραφίες που απεικονίζουν την Μαριλίζ Ριτσάρδη τραβήχτηκαν από τον Γιώργο Πετρίδη.

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!