ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΡΥΖΙ ΣΑΝ ΠΑΕΛΙΑ ΑΛΛΑ… ΠΙΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ

ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΡΥΖΙ ΣΑΝ ΠΑΕΛΙΑ ΑΛΛΑ… ΠΙΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ

(ΠΑΕΓΙΑ: μια συνταγή για αυτούς που τα θέλουν όλα)

Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε την επέτειο του Γάμου μας οι δυο μας στο σπίτι με κεράκια κι αυτό το φαγητό που θα σου πω.

Μετράς τα χρόνια καμιά φορά, απορείς και λες «μα πώς πέρασαν;». Πριν 22 χρόνια αυτή η φωτογραφία. Ήταν επεισοδιακός ο γάμος μας. Ακριβώς όπως η σχέση μας, όπως εμείς…

Ο Γάμος έγινε Πολιτικός. Στο Δημαρχείο στο Χαλάνδρι. Από επιλογή και από συνέπεια. Προσπαθούμε να λέμε αυτό που κάνουμε και να κάνουμε αυτό που λέμε. «Κουμπάροι», όπως τους λέμε χαριτολογώντας, οι μάρτυρες δηλαδή που υπέγραψαν στο χαρτί, ήταν η τότε «αυτοκόλλητη» φίλη μου και ο γιος του άντρα μου. Ο τελευταίος προσφέρθηκε εθελοντικά και κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή καθώς ο έτερος «κουμπάρος»… απαξίωσε να εμφανιστεί. Είχε στομαχόπονο – αυτό μου είπε η μάνα του στο τηλέφωνο. Να σου πω εγώ τι είχε. Φοβήθηκε μην τυχόν τον αρπάξουμε από τον λαιμό και τον βάλουμε να παντρευτεί κι αυτός μαζί εκείνη τη στιγμή. Μα δεν πειράζει. Την πάτησε λίγο αργότερα – σχεδόν κανένας δεν γλυτώνει τελικά την «κρεμάλα».

Μόλις ανακοινώσαμε πως θα παντρευτούμε, όλοι μας λέγανε πως είμαστε τρελοί. Καθένας με τους  λόγους του και τα επιχειρήματά του. Άλλος έλεγε «η νύφη είναι πολύ νέα» κι άλλος «ο γαμπρός πολύ μεγάλος». Δε μας το λέγανε κατάμουτρα «πού πάτε άμυαλοι, με 30 χρόνια διαφορά;». Το έφερναν λάου-λάου. Να εννοήσουμε από μόνοι μας το υπονοούμενο. Όλοι ήταν απολύτως βέβαιοι πως αυτός ο γάμος αποκλείεται να κρατήσει. Σύμφωνα με τη γνώμη του κοινού, για να «στεριώσει» ένας γάμος, θα πρέπει η νύφη και ο γαμπρός να έχουν τα εξής ταιριαστά: ηλικία, ύψος, βάρος, χρώμα, καταγωγή, γλώσσα, εθνικότητα, κοινωνική τάξη, παιδεία, θρησκεία, πολιτικές πεποιθήσεις, ακίνητα, καταθέσεις στην Τράπεζα, επαγγελματική ασχολία – ευτυχώς στα χόμπι, είναι κάπως πιο ελαστικοί!

Και πού να τα βρει μια γυναίκα όλα αυτά μαζί και να είναι απολύτως ταιριαστά τη σήμερον ημέρα, μου λες; Μήπως, άμα ψάχνεις να τα βρεις όλα μαζί πακέτο-συμβόλαιο-εγγύηση, τελικά μείνεις με την όρεξη;

Αλλά, ο κυριότερος λόγος για τον οποίο (σύμφωνα πάντα με τη γνώμη του κοινού) δεν έπρεπε με τίποτα να παντρευτούμε εντός του 1992, ήταν πως το έτος αυτό ήτανε… δίσεκτο! Εμένα καρφί δε μου καιγόταν. Σε δίσεκτο γεννήθηκα και δεν έπαθα τίποτα. Μη σου πω πως, τα καλύτερα, σε δίσεκτα χρόνια μου έχουν συμβεί. Αλλά, τόσο βαριά το πήραν οι στενοί μας συγγενείς που, για να μη μας πάθουν τίποτα χρονιάρες μέρες, ψάξαμε για ημερομηνία στο τέλος του 1991. Μα δεν υπήρχε ούτε δεκάλεπτο κενό κι ελεύθερο στο Δημαρχείο. Όλοι στην ουρά, μια τεράστια ουρά, να προλάβουν να παντρευτούν πριν μπει το Δίσεκτο! Το ξέρω πως είναι λίγο κακεντρεχής η σκέψη αυτή, αλλά ήθελα νά ‘ξερα, είναι ακόμα παντρεμένοι κι ευτυχισμένοι όλοι αυτοί;… Μπα, δε νομίζω.

Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Τις μέρες εκείνες ανακάλυψα πως ο άνθρωπος δεν παντρεύεται μόνος του. Παντρεύεται μαζί κι όλο του το σόι. Η θεία μου να κλαίει πως αν δε γίνει Γάμος στην Εκκλησία, δεν είναι κανονικός και πως τουλάχιστον να κάνουμε οπωσδήποτε αργότερα. Αλλιώς δεν θα είναι ευλογημένος και δεν θα ευτυχήσουμε. Τους έκανα τη χάρη και δέχτηκα να φτιάξουν μπομπονιέρες αλλά με έναν όρο. Τα κουφέτα ήταν γεμιστά με σοκολάτα. Την είδα κάτι να μουρμουρίζει ψου-ψου-ψου και πιτς-πιτς-πιτς με τη μάνα μου. Ανησύχησα πως κάτι θα μου σκαρώσουν την τελευταία στιγμή. Και σκάρωσαν.

Πάνω που τέλειωσε η όλη ιστορία και κάναμε την έξοδο παντρεμένοι πλέον από το Γραφείο του Δημάρχου, μας έλουσαν με ρύζια. Γέμισε ρύζια η μοκέτα, γέμισαν τα σκαλοπάτια, κόντεψε ο κόσμος να γκρεμοτσακιστεί. Έξαλλη η καθαρίστρια. Μα δεν φορούσα καν νυφικό – θεωρώ πως είναι ένδυμα κατάλληλο για Εκκλησία – το ρύζι, τι το θέλανε;

Δε λέω πως την επιλογή μας θα έπρεπε να ακολουθήσουν όλοι. Καθένας ας ακολουθήσει το θρήσκευμα, το πορτοφόλι του και τα όνειρά του. Στη ζωή μου είδα Άθεους, Κομμουνιστές αλλά και δηλωμένους Βουδιστές να παντρεύονται ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι σε Εκκλησία για χάρη των συγγενών. Εμείς θέλαμε ξεκάθαρα και απλά πράγματα. Στο Γάμο μας το σημαντικότερο ήταν η αγάπη μας. Συγκατοικούσαμε ήδη 3 χρόνια, είχαμε αποκτήσει και 4 γάτες που κανένας (ευτυχώς) δεν απαιτούσε να βαπτιστούν. Οπότε απλώς αγοράσαμε από ένα ρούχο κάπως επίσημο, μου έδωσε ο καλός μου μια ανθοδέσμη – έτσι κι αλλιώς μου έδινε συχνά λουλούδια - μπήκαμε στην παλιά σακαράκα του και πήγαμε.

Φτάσαμε κανονικά στην ώρα μας, 10:30 το πρωί, αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Είπαμε… σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο μεν, αλλά να μη δούμε και κανέναν να μας περιμένει, αυτό δεν ήταν στο σενάριο… Ούτε ο Δήμαρχος δεν ήταν ακόμα εκεί. Τέλος πάντων, ήρθαν. Κάτι μουρμούρισε καθένας τους για δικαιολογία – διόλου πετυχημένα – πάντως ο Γάμος έγινε. Μας διάβασε ο Δήμαρχος ένα κείμενο εξαιρετικό. Μιλούσε για αγάπη, συντροφικότητα και άλλα σημαντικά. Βάλαμε και βέρες. Εντάξει, μοντέρνοι είμαστε αλλά ένα δαχτυλίδι δεν έβλαψε ποτέ καμιά…

Σάββατο καλέσαμε σπίτι τους συγγενείς, ενώ το βράδυ του Γάμου – Πέμπτη ήτανε – μαζέψαμε καμιά τριανταριά φίλους σε μια ταβέρνα που πηγαίναμε συχνά. Ανέβασα 40^ο πυρετό. Φαίνεται το υποσυνείδητο μου πήρε χαμπάρι – λίγο καθυστερημένα είναι η αλήθεια - πως παντρεύτηκα… άρα δεσμεύτηκα… άρα αντίο ελευθερία και τα λοιπά και πήγε να με σκοτώσει. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου να σηκωθώ να σύρω πρώτη τον χορό – γιατί το κοινό ζητούσε να χορέψω κιόλας! Νόμιζαν ότι ο Γάμος μας ήταν κανονικός ενώ έτσι που εξελίχθηκε έμοιαζε περισσότερο τηλεοπτικός. Η προετοιμασία κράτησε 1 εβδομάδα, ο Γάμος 20 λεπτά… Άλλοι ξόδευαν εκατομμύρια δραχμές μα χώριζαν για ψύλλου πήδημα, την άλλη μέρα που λέει ο λόγος. Βέβαια εμείς και να θέλαμε να κάνουμε τον Γάμο του Αιώνα… εκείνο τον καιρό δεν είχαμε μία. Ζητήσαμε να μη μας κάνουν δώρα μιας και το σπίτι που νοικιάζαμε ήταν επιπλωμένο – δεν υπάκουσαν.

Μετά τον Γάμο, που έγινε στις 9 του μηνός και μετά από ένα τριήμερο «μήνα του μέλιτος» στο Ναύπλιο, στον κουμπαρά μας είχαν απομείνει 5.000 δραχμές (κάπου 15 Ευρώ) για να ζήσουμε τις υπόλοιπες μέρες μέχρι το τέλος του μήνα που θα πληρωνόμασταν από την τηλεοπτική σειρά που δουλεύαμε τότε. Αλλά, δε βαριέσαι, όταν υπάρχει αγάπη, πίνεις απόψε το φεγγάρι, που λέει και το τραγούδι και χορταίνεις. Τελικά βέβαια, όπως συνήθως, κάποιο «θαύμα» έγινε στο μεταξύ και βρέθηκαν λεφτά.

Αυτό ήταν λοιπόν, πάει και τελείωσε. Και ζήσαμε από τότε, σύνολο 25 χρόνια, ευτυχισμένοι. Και στα δικά σας οι ανύπαντροι!

Το φαγητό τρώγεται κανονικά αλλά είναι και συμβολικό.

Μην περιμένεις σε έναν γάμο πως θα είναι όλες οι μέρες ίδιες, όπως δεν είναι ίδια καμιά μέρα στη ζωή. Κι όταν κάτι δεν πάει καλά – γιατί θα συμβεί και αυτό - μη βιαστείς να πεις πως έχει ολόκληρη την ευθύνη ο άλλος άνθρωπος. Δες τι μπορείς να αλλάξεις στον εαυτό σου και στη κατάσταση κι εσύ. Κι όπως όταν μαγειρεύεις το φαγητό στη φωτιά, ανακάτευε συνέχεια και πρόσεξε και με τον γάμο σου, μην «αρπάξει» και σου «κολλήσει» στον πάτο της… κατσαρόλας.

ΡΥΖΙ ΣΑΝ ΠΑΕΛΙΑ (ΠΑΕΓΙΑ)

(4 μερίδες)

ΥΛΙΚΑ

1 φλιτζάνι ωμό ρύζι σπυρωτό (...μιας και απ’ αυτό στο γάμο δεν γλυτώνεις), 1 δόση έτοιμο ζωμό κοτόπουλου (η γριά κότα έχει το ζουμί), 1 πράσινη πιπεριά, 1 κόκκινη γλυκιά πιπεριά και 1 πιπεριά «κέρατο» (...μακριά από μας), 7 φουντίτσες ωμό μπρόκολο (μερικές αλήθειες είναι σκληρές και κάποιοι ζορίζονται στα 7 χρόνια), 1 φλιτζανάκι βρασμένος αρακάς (σαν μαλακό μαξιλάρι), 12 μικρά μανιτάρια, 12 τοματίνια, 12 μύδια με το κέλυφος και 12 χωρίς κέλυφος, 12 μέτριες ξεφλουδισμένες γαρίδες (12 μήνες έχει ο χρόνος, να αντέξεις), 4 φέτες μπέικον, 4 καραβιδοουρές με το κέλυφος, 4 καλαμαράκια κονσέρβας καθαρισμένα (4 οι Εποχές, έτσι και η ζωή του ανθρώπου), 2 ώριμες ντομάτες τριμμένες (οι δυο μας), 1 κρεμμύδι τριμμένο (έχει και δάκρυα ένας γάμος…), 1 χούφτα κάππαρη (… τα δάκρυα είναι αλμυρά), 1 δαφνόφυλλο (από το στεφάνι της επιτυχίας σου), 3 κόκκοι μπαχάρι (...δεν μου έρχεται κάτι έξυπνο, σκέψου εσύ), ½ κονσέρβα χταπόδι (...την άλλη μισή την έφαγα), 1 πρέζα σαφράν (μια δόση ανατολίτικου αισθησιασμού), 1 πρέζα καυτερό κόκκινο πιπέρι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι λίγο πριν σερβίρεις (για να μαζεύεις τη γλώσσα σου σε στιγμές θυμού), λίγος φρέσκος μαϊντανός (η σχέση θέλει ανανέωση) και λίγος ακόμα για το στόλισμα (χρειάζεται κι αυτό), 1 ποτήρι λευκό ξηρό κρασί (γάμος δίχως κρασί…), 4 κ. σ. ελαιόλαδο (φάε λάδι κι έλα βράδυ...), ξύδι balsamico (για τις στενοχώριες). Αλάτι θα βάλεις μόνο στο τέλος κι αφού δοκιμάσεις καθώς αρκετά από τα υλικά είναι ήδη αλμυρά.

Και για όποιον το σκέφτεται, τα υλικά εκτιμήθηκε πως κόστισαν 16 ευρώ. Χρησιμοποίησα κατεψυγμένα θαλασσινά αφού τα ξεπάγωσα.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βράζω το ρύζι στο ζωμό και το ανάλογο νερό ως συνήθως. Το σουρώνω αν χρειάζεται και το φυλάω σε μια βαθιά κατσαρόλα μαζί με τον βρασμένο αρακά. Σε μεγάλο βαθύ τηγάνι σοτάρω με ελαιόλαδο το κρεμμύδι, το μπέικον, τις πιπεριές και τα μανιτάρια κομμένα για 5’. Προσθέτω τα τοματίνια και το balsamico. Σε 2’ τα στραγγίζω και τα ρίχνω στην κατσαρόλα με το ρύζι. Στο ίδιο τηγάνι ρίχνω τα θαλασσινά μαζί με τα μπαχαρικά (εκτός από το σαφράν) και τα σοτάρω για 5’. Προσθέτω τα θαλασσινά κονσέρβας και τα σβήνω με το κρασί. Ανακατεύω για 2’, τα στραγγίζω και τα βάζω κι αυτά στην κατσαρόλα. Ρίχνω στο τηγάνι τη ντομάτα, το σαφράν και τον μαϊντανό. Σκεπάζω και σιγοβράζω για 5’. Τα ρίχνω στην κατσαρόλα, τη βάζω στη φωτιά και ανακατεύω όλα τα υλικά για 2’ μέχρι να ενωθούν. Σερβίρω το φαγητό ζεστό και συνοδεύω με ούζο, τσίπουρο ή το ίδιο λευκό ξηρό κρασί που χρησιμοποίησα. Στολίζω με το μπρόκολο και λίγο ωμό μαϊντανό.

Δεν χρειάζεται να προσθέσω πως είναι απολαυστικό και πως διεγείρει τόσο τις αισθήσεις όσο και το νου.

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Για περισσότερες λεπτομέρειες, διάβασε και τις προηγούμενες αναρτήσεις: «Άντρας Ψητός για 25 χρόνια», «Ευτυχισμένοι Μαζί και Σπιτικό Κουφέτο», «Σολομός Τριαντάφυλλο για...2». Όλο και κάτι χρήσιμο θα βρεις.

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW