Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ… ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ… ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

(Πέρκα με Μαραθόσπορο)

Πρόβλημα είναι Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ. Μπες μέσα. Θέλω να σου πω. Θα σου μαγειρέψω κιόλας… 

Όλη την εβδομάδα μάθαινα για θανάτους. Για την ακρίβεια, παρατήρησα προσεχτικά εκείνο που όλοι συνήθως προσπερνάμε, λες και δεν μας αφορά… Πως στη ζωή συμβαίνει ο θάνατος. Νέοι, ηλικιωμένοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, φίλοι, συγγενείς, άγνωστοι, διάσημοι ή όχι και τόσο. Άλλοι από φυσική αιτία, κι άλλοι έτσι στα ξαφνικά. Οδηγούσε μηχανή μα δεν φορούσε κράνος… Βέβαια, από κάποια ηλικία και μετά, πιο συχνά σου τηλεφωνούν να σε καλέσουν σε κηδείες από ότι σε γάμους και χαρές. Αποφάσισα λοιπόν να μαγειρέψω Πέρκα με Μαραθόσπορο σήμερα. Έτσι, συμβολικά. Επειδή ψάρι μαγειρεύουν συνήθως στην Ελλάδα σε αυτές τις περιπτώσεις.

Μη φοβάσαι εκείνο που είναι σίγουρο. Τίποτε άλλο δεν είναι τόσο σίγουρο. Αν το αποδεχτούμε κι αυτό, ως ένα απολύτως φυσικό γεγονός, τότε μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε την ενδιάμεση διαδρομή. Γιατί οτιδήποτε έχει συντεθεί, κάποτε θα διαλυθεί κι ό,τι εγεννήθη, θε να πεθάνει. Οτιδήποτε εμφανίστηκε, κάποτε θα εξαφανιστεί. 

Περνούν τα χρόνια, μερικές φορές αργόσυρτα, άλλοτε «πετούν». Δεν μπορούμε να παραμυθιάζουμε για πάντα τον εαυτό μας πως «αυτό» σε εμάς δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν αμηχανία μπροστά σε αυτό, το τόσο φυσικό μα και εντελώς αναπόφευκτο, είναι πως δεν έχουν ασχοληθεί για να γνωρίσουν το θέμα αρκετά. 

Πότε φοβάται κανείς περισσότερο; Όταν δεν γνωρίζει. Τι θα μου συμβεί εκείνη τη στιγμή; Αν γνωρίζεις, η διαδικασία φαίνεται απλή. Μαθαίνουμε λοιπόν, ώστε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας την ώρα εκείνη, μα και τους άλλους, όταν τύχει – που θα τύχει – να είμαστε κοντά τους.

Όποιος μπορέσει να συμφιλιωθεί και – ακόμα καλύτερα – να μάθει την τεχνική του συνειδητού θανάτου, κερδίζει κάτι ανεκτίμητο. Πόουα (Phowa), ονομάζουν αυτή τη διαλογιστική άσκηση οι Θιβετιανοί. Σήμερα, τη γνωρίζουν εκατοντάδες άνθρωποι στη Δύση. Μη φανταστείς τίποτε ράσα και ξυρισμένα κεφάλια. Οι περισσότεροι είναι μοντέρνοι «λαϊκοί» με κανονικές δουλειές, σπίτι και οικογένεια. 

Το ανεκτίμητο στην απόκτηση αυτής της γνώσης και εμπειρίας είναι πως, από εκείνη την ώρα, νιώθει κανείς σαν να μηδενίζει το κοντέρ και σαν τώρα να αρχίζει να ζει πραγματικά. Να απολαμβάνει την κάθε μέρα ρουφώντας τους χυμούς της κάθε στιγμής, χωρίς να κοιτάζει κάθε τόσο πίσω του μην τυχόν και έρχεται να τον βρει εκείνος ο… ψηλός κύριος με την κουκούλα και το δρεπάνι, όπως απεικονίζεται σε πίνακες γνωστών ζωγράφων του Μεσαίωνα.

Ας υποθέσουμε πως συμφωνούμε ότι έχουμε πνεύμα. Τι είναι το πνεύμα;… Αυτό που βλέπει μέσα από τα μάτια μας και ακούει μέσα από τα αυτιά μας αυτή εδώ τώρα τη στιγμή δεν είναι ένα αντικείμενο, δεν είναι ένα «πράγμα». Έτσι το ορίζει με απλά λόγια ο δάσκαλός μου. Το πνεύμα δεν έχει μέγεθος, σχήμα, χρώμα, βάρος, όπως συνήθως χαρακτηρίζουμε τα πάντα στη Φυσική. Είναι χώρος-επίγνωση.  Μια ακατάστρεπτη, άχρονη χωροενέργεια, που η φύση της είναι απεριόριστος καθαρός ακτινοβόλος χώρος. Δεν έχει συντεθεί, έτσι δεν θα αποσυντεθεί. Δεν θα πεθάνει γιατί δεν έχει γεννηθεί. Δεν ήρθε από κάπου, ούτε θα πάει αλλού. Βρίσκεται σε κάθε έμβιο ον.

Τι συμβαίνει την ώρα του θανάτου; Οι πληροφορίες που δίνουν οι μύστες γιόγκι του Θιβέτ, και που μπορώ να μοιραστώ δημόσια, είναι οι εξής: Θα έχεις ακούσει να λένε για κάποιον «μακαρίτη» πως… διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθει. Το σώμα μας αποτελείται από τα ονομαζόμενα 4 στοιχεία: γη, νερό, φωτιά, αέρας. Την ώρα εκείνη τα στοιχεία αρχίζουν ένα-ένα να αποχωρούν. Πρώτα τα στερεά. Το σώμα γίνεται δύσκαμπτο, δεν μπορεί να κινηθεί. Έπειτα τα υγρά. Το στόμα και η μύτη στεγνώνουν. Ακολουθεί η θερμότητα. Το σώμα κρυώνει από τα άκρα προς το κεφάλι, τους πνεύμονες, την καρδιά. Στη συνέχεια παύει να υπακούει η αναπνοή. Είτε κόβεται απότομα, είτε προηγείται ένα διάστημα πάλης όπου προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Τρεις φορές εκπνέει με δύναμη, την τρίτη δεν εισπνέει ξανά. Αυτή είναι η στιγμή που όσοι βρίσκονται γύρω αναφωνούν το γνωστό «πέθανε». Όμως δεν τελειώνουν όλα εκεί. Δυστυχώς (για όσους επέλεξαν είτε την αυτοκτονία είτε τη μαζική δολοφονία άλλων) ή ευτυχώς (για όποιον δε λέει ποτέ όχι σε μια καλή περιπέτεια). 

Κάθετα και στο κέντρο του σώματος, υπάρχει ένα ενεργειακό κανάλι που ξεκινάει από την κορυφή του κεφαλιού, περίπου 8 δάχτυλα πίσω από τη φυσική γραμμή της τριχοφυΐας και καταλήγει κλείνοντας περίπου 4 δάχτυλα κάτω από τον αφαλό. Στη διάρκεια 15 περίπου λεπτών μετά την τελευταία εκπνοή, μια λευκή ενέργεια, ένα γλυκό λευκό φως σαν της σελήνης κατηφορίζει από το κεφάλι προς το κέντρο του στήθους στο ύψος της καρδιάς. Μαζί με έναν ήχο που μοιάζει με HANG, λέγεται πως 33 είδη θυμού κατεβαίνουν μαζί του προς τα κάτω. Είναι η στιγμή που οι άνθρωποι που «επέστρεψαν» από τον θάνατο περιγράφουν συχνά πολύ γλαφυρά. Εμφανίζονται εικόνες και αναδύονται αναμνήσεις ανθρώπων και γεγονότων από την, «προηγούμενη» πλέον, ζωή. Στα 15 λεπτά μετά τον θάνατο, μια κόκκινη ενέργεια ανηφορίζει από το κάτω μέρος του κεντρικού ενεργειακού καναλιού προς το κέντρο του στήθους μαζί με 40 είδη επιθυμίας ενώ βιώνεται ένα ήχος σαν ΑΑΑ μαζί με μεγάλη χαρά και ευδαιμονία. Περίπου 30 λεπτά μετά τον θάνατο οι δυο ενέργειες συναντιούνται στο ύψος της καρδιάς αλλά στο κέντρο του σώματος, εκεί όπου βρίσκονται 7 βασικά αισθήματα άγνοιας. Εκείνη τη στιγμή βιώνεται η τέλεια επίγνωση, η ονομαζόμενη «γυμνή επίγνωση». Χωρίς συγκεκριμένο αντικείμενο, χωρίς νοητικές κατασκευές. Τότε το σύνολο των υπέρτατων φωτισμένων ιδιοτήτων και δυνατοτήτων μαζί με τα καλύτερα όνειρα αφυπνίζονται μέσα σε μια στιγμή ασύλληπτης έντασης και ευδαιμονίας. Αυτή είναι στιγμή φώτισης. Όσοι διαλογίστηκαν και έζησαν σωστά, οπότε μπορούν να αναγνωρίσουν αυτή την κατάσταση ως φυσική κατάσταση του πνεύματος, εκείνη τη στιγμή έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν αυτό το επίπεδο επίγνωσης και να πετύχουν τη μόνιμη φώτιση. 

Διαφορετικά, κάτι που συνήθως συμβαίνει, το πνεύμα τους πέφτει σε μια κατάσταση «αφασίας». Κι όταν μετά από 3 περίπου μέρες «ξυπνήσουν» από αυτή την κατάσταση, ανακαλύπτουν πως όταν περπατούν δεν έχουν σκιά, όταν κοιτάζουν σε έναν καθρέφτη δεν βλέπουν την αντανάκλασή τους και πως περνάνε άνετα μέσα από τοίχους. Βλέπουν τους συγγενείς να κλαίνε ή να καυγαδίζουν πάνω από τα προσωπικά τους αντικείμενα για τη μοιρασιά… Περίπου 10 μέρες περνούν προτού το πάρει κανείς απόφαση πως όλα αυτά δεν είναι ένα παράξενο όνειρο, αλλά πως στ’ αλήθεια έχει πεθάνει. Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Βούδα, το αργότερο 49 μέρες μετά τον θάνατο γίνεται η μεταφορά της συνείδησης σε μια νέα ύπαρξη. Αυτό που ο κόσμος ονομάζει μετενσάρκωση. Σύμφωνα με τις βουδιστικές διδασκαλίες είναι μια απολύτως φυσική διαδικασία. Κι αν για κάποιους αυτό φαίνεται εξωφρενικό, θυμηθείτε πως κάποτε οι άνθρωποι πίστευαν πως  η Γη είναι επίπεδη και πως δεν γυρίζει. Και κάποτε θεωρούνταν μάγοι αυτοί που γνώριζαν για τον ηλεκτρισμό.

Φυσικά, καθένας μπορεί να πιστεύει οτιδήποτε επιθυμεί. Προσωπικά δεν πιστεύω. Ερευνώ. Είμαι ανήσυχο πνεύμα και δεν βολεύομαι με εύκολες εξηγήσεις. Είμαι υπέρ του «πίστευε και μη, ερεύνα». Όχι του «πίστευε, και μη ερεύνα». Το κόμμα βρίσκεται σε διαφορετική θέση. Ένα κόμμα κάνει τεράστια διαφορά. Πλέον έχω πολλές ενδείξεις, έχω και μερικές αποδείξεις. Αλλά, το τι υποστηρίζω εγώ δεν έχει σημασία.

Αυτό που βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι πως η σύγχρονη επιστήμη αρχίζει, εδώ και μερικές δεκαετίες, να συμφωνεί με κάποιες θεμελιώδεις δηλώσεις που έκανε μετά τη φώτισή του ο Βούδας, πριν από 2.500 χρόνια δηλαδή. Συμπεράσματα στα οποία κατέληξε χωρίς όργανα αλλά μέσω διαλογισμού. Δεν είναι μόνο οι παρατηρήσεις στην περιοχή της Κβαντομηχανικής, δεν είναι μόνο το πείραμα CERN (η μορφή είναι κενότητα, η κενότητα είναι μορφή). Υπάρχει ένας επιστήμονας, ο Pim Van Lommel, ο οποίος μελέτησε ανθρώπους που χαρακτηρίστηκαν κλινικά νεκροί και παρατήρησε πως η συνείδηση εξακολουθεί να υπάρχει ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο.

Άντε, πολλά είπαμε και πέρασε η ώρα, έλα να μαγειρέψουμε…

ΠΕΡΚΑ ΜΕ ΜΑΡΑΘΟΣΠΟΡΟ

ΥΛΙΚΑ

1 φιλέτο πέρκας 
1 κ. σ. μαραθόσπορος 
1 κ.σ. μαργαρίνη 
4-5 κρεμμυδάκια φρέσκα
1 ποτηράκι λευκό ξηρό κρασί 
χυμός από 1 λεμόνι
αλάτι
πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αλατοπιπερώνω το φιλέτο και το πασπαλίζω με μαραθόσπορο. Το σοτάρω σε αντικολλητικό τηγάνι με τη μαργαρίνη 2’ από κάθε πλευρά. Προσθέτω τα κρεμμυδάκια χοντροκομμένα, ρίχνω το κρασί, σκεπάζω και το αφήνω σε μέτρια φωτιά να σιγοψηθεί. Το γυρίζω μια φορά. Ρίχνω το χυμό του λεμονιού και σερβίρω.

Κι όπως είπαμε... ο θάνατος δεν είναι πρόβλημα. Η ζωή χωρίς νόημα είναι πρόβλημα.

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Προσθήκη στις 20/4/2015: Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διαμαντένιος Δρόμος στα Ελληνικά το τελευταίο βιβλίο του Λάμα Όλε Νύνταλ "Για το θάνατο και την επαναγέννηση - Βουδιστική σοφία για την τέχνη του θνήσκειν"

In his new Buddhist book "Fearless Death, Buddhist Wisdom on the Art of Dying" Lama Ole Nydahl's explains in clear detail about both the process of dying and how the mind continues after death. The book talks about how to face death without fear and how to help others who are trying to deal with death.

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW