ΠΩΣ «ΨΗΝΕΤΑΙ» Ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ & ΠΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΦΥΓΕΙ! ΣΑΛΑΤΑ ΟΥΖΟΥ ΜΕ ΜΠΡΙΚ

ΠΩΣ «ΨΗΝΕΤΑΙ» Ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ & ΠΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΦΥΓΕΙ!

ΣΑΛΑΤΑ ΟΥΖΟΥ ΜΕ ΜΠΡΙΚ

Του φίλου μας του Αη Βαλεντίνου σε λίγες μέρες. Γιάαα… πέρνα μέσα. Έχω να σου πω μερικά κολπάκια, αλλά και μερικές αλήθειες. Λοιπόν. Αρχίζουμε από τα βασικά…

1. Στη ζωή όλα από τη γυναίκα εξαρτώνται και…

2. Ο έρωτας 99% περνάει από το στομάχι του άντρα και μετά πάει πιο χαμηλά.

Δε με πιστεύεις; Σου φαίνεται αναχρονιστικό; Χμμ… Εσύ θα έχεις βρει άλλα κόλπα, πιο πετυχημένα. Αν είναι έτσι, είμαι όλη αυτιά. Αν όχι, προχωράμε… Όλο και κάτι ενδιαφέρον θα ξέρεις να φτιάχνεις για ένα ερωτικό δείπνο. Για να περνάς από τα μέρη μας, καλή μάγισσα θά ‘σαι κι εσύ! Δες όμως παρακάτω μια λαχταριστή σαλάτα δικής μου έμπνευσης.

Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μην ακούς που λένε κάποιοι πως το περιτύλιγμα δεν μετράει. Άκου και τη θεία Μαριλίζ. Μετράει και παραμετράει!

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΠΩΣ «ΨΗΝΕΤΑΙ» Ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ…

Το σχέδιο της αποπλάνησης έχει ως εξής: Τον καλείς στο σπίτι σου για φαγητό. Με τρόπο επίσημο, αφήνοντας υπονοούμενα. Πες του το προφορικά ή καλύτερα στείλε του e-mail ή δώσε του χειρόγραφη πρόσκληση (χωρίς καρδούλες όμως). Δεν γνωρίζω άντρα που να πει όχι στο φαγητό. Ειδικά στο τζάμπα φαγητό, μέρες που διανύουμε.

Φτιάξε ατμόσφαιρα: Χρώματα κι αρώματα, υφάσματα αισθησιακά. Υποβλητικό φωτισμό όπως στις ταινίες, κεριά, μουσική σχετική με τον στόχο σου αλλά και με το γούστο του. Η λάθος μουσική μπορεί να γκρεμίσει όλο το οικοδόμημα. Φτιάξε και τη «βιτρίνα» σου. Φρεσκολουσμένη, καλοχτενισμένη, με δόντια που αστράφτουν κι αναπνοή πριγκίπισσας, μανικιούρ, πεντικιούρ. Κραγιόν που να μη φεύγει, μάσκαρα αδιάβροχη, μακιγιάζ και ρούχα που να αναδεικνύουν τα δυνατά σου σημεία. Παπούτσια, ιδανικά ψηλοτάκουνα. Αν σε «χτυπάνε», κάνε κουράγιο κι άντεξε. Άλλωστε, αυτό θα δώσει στην έκφραση του προσώπου σου μια ελαφριά σύσπαση, που θα μπορούσε να κάνει τον άλλο να πιστέψει ότι σκέφτεσαι. Δεν είναι κακό. Ειδικά αν είσαι ξανθιά! Όσο για τα εσώρουχα (αν φορέσεις) ας είναι ιδιαίτερα. Να δημιουργούν έκπληξη...

Στρώσε τραπέζι λουσάτο, με τα όλα του. Τραπεζομάντηλο, υφασμάτινες πετσέτες, κρυστάλλινα ποτήρια με ποδαράκι, το καλό σερβίτσιο και μαχαιροπηρουνοκουταλικά απαστράπτοντα. Αν δεν έχεις, δανείσου από τη μάνα σου ή από καμιά θεία. Αλλά μην τους πεις τον λόγο. Γιατί δεν τό ‘χουν σε τίποτα να σου κουβαληθούν δήθεν τυχαία για να γνωρίσουν τον… «γαμπρό».

Χτύπησε το κουδούνι (ή βαράει την πόρτα), πάντως ΗΡΘΕ!...

Γίνε τώρα η γυναίκα η μοιραία, η αινιγματική, αυτή που θα τον γοητέψει μιά για πάντα. Φέρσου σαν «κυρία». Ακόμα κι αν γνωρίζεστε καιρό, υποδέξου τον με κάθε σαλονάτη τυπικότητα. Πες του δυο-τρια θετικά ειλικρινή σχόλια για την εμφάνισή του, κάποιες λεπτομέρειες για το τι σου αρέσει πολύ σήμερα πάνω του. Ρώτησέ τον αν είναι καλά, πως πήγε η μέρα του. Διακριτικά, όχι σαν Εισαγγελέας. Βάλε του κάτι να πιει, να χαλαρώσει. Ζήτησέ του να ανοίξει εκείνος το μπουκάλι και να σερβίρει, να νιώσει «άντρας», όσο εσύ πας για λίγο στην κουζίνα. Μην του πεις τι θα φάει. Άσε τον να αναρωτιέται και να μαντεύει με την όσφρηση…

ΣΑΛΑΤΑ ΟΥΖΟΥ ΜΕ ΜΠΡΙΚ

1 βαζάκι μπρικ (αυγά ψαριού) 50 γρ., τρυφερά φύλλα πράσινης ιταλικής σαλάτας, ½ φινόκιο, 12 τοματίνια, λίγος άνηθος, ½  κ. γλ. μαραθόσπορος, 2 κ. σ. αγνό παρθένο ελαιόλαδο χτυπημένο με το χυμό από ½ λεμόνι και αλάτι, μαύρο πιπέρι. Λίγες σταγόνες ούζο.

Τοποθετώ σε φαρδιά πιατέλα φύλλα σαλάτας, τοματίνια και φετούλες φινόκιο. Ρίχνω τον μαραθόσπορο, ψιλοκομμένο άνηθο και λαδολέμονο. Στολίζω με το μπρικ και τρίβω πιπέρι με τον μύλο. Ρίχνω λίγες σταγόνες ούζο. Σερβίρω με κριτσίνια σουσαμιού. Λόγω των συγγενικών αρωμάτων (φινόκιο & μαραθόσπορος), ένα ουζάκι ταιριάζει πολύ.

Στη διάρκεια του φαγητού διατήρησε ένα στυλ χαλαρό, γοητευτικό, χωρίς υπερβολές. Μίλα του ήρεμα, αργά, πιο χαμηλά από τη συνηθισμένη «πρωινή» ένταση της φωνής. Απόφυγε χειρονομίες τροχονόμου σε κεντρική διασταύρωση (δε λέω για σένα, ξέρει αυτή που για εκείνη το λέω). Μη φλυαρείς ατελείωτα σαν γλωσσοκοπάνα γιατί θα βαρεθεί. Ξέχνα το κουτσομπολιό γιατί θα σκεφτεί πως έτσι θα τον «θάβεις» κι αυτόν αργότερα.

Δώσε του χρόνο να μιλήσει, να εκφραστεί. Κοίταζέ τον στα μάτια και μην τον διακόπτεις. Άκου προσεχτικά, μην «κάνεις» πως ακούς. Άλλωστε, να τον γνωρίσεις καλύτερα δεν ήθελες; Αν πει κάτι συγκλονιστικό, μην κάνεις αμέσως «Ααα!». Δάγκωσε απαλά τα χείλια σου. Παίξε με ματιές και με τις βλεφαρίδες - τι την βάλαμε τη μάσκαρα!…Γύρε προς το μέρος του, στήριξε το σαγόνι σου με την παλάμη σου. Ξέρεις εσύ, όλα εγώ θα στα λέω;

Δείξε ειλικρινή θαυμασμό για τις επιτεύξεις του στις σπουδές, στη δουλειά, στον αθλητισμό ή σε οτιδήποτε άλλο τον ενθουσιάζει. Μη χασμουρηθείς αν μιλήσει για ποδόσφαιρο. Υπομονή, ένα ημίχρονο είναι, θα τελειώσει. Σταύρωνε και ξεσταύρωνε τις γάμπες σου αργά και βασανιστικά. Άσε το χέρι σου να αγγίξει δήθεν τυχαία το δικό του και αμέσως τράβηξε το σαν να μην πρέπει… κι αναστέναξε. Γλυκά, όχι σαν τον Καζαντζίδη.

Μην κάνεις κριτική σε ό,τι λέει και κάνει, ούτε κάν καλοπροαίρετη. Μην τυχόν σου ξεφύγει και πεις κανένα «για το καλό σου το λέω». Αυτό του το λέει και η μαμά του και, όπως βλέπεις, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Μη διανοηθείς να τον ρωτήσεις πόσα βγάζει το μήνα και για περιουσιακά στοιχεία. Ούτε τι γνώμη έχει για τον γάμο κι αν του αρέσουν τα παιδιά. Τζιζ! Έτσι κι αλλιώς, σ’ αυτά, οι άνθρωποι αλλάζουν γνώμη κι όλες οι αντιρρήσεις καταρρέουν όταν εμφανιστεί ο «κατάλληλος» άνθρωπος. Άλλωστε, το 90% των αρσενικών, αν τους ρωτήσεις, δεν θέλουν ούτε να παντρευτούν ούτε να κάνουν παιδιά. Είναι θαύμα τελικά πως το ανθρώπινο είδος έχει καταφέρει να αναπαραχθεί.

Σε περίπτωση που ενδιαφέρεσαι για κάτι περισσότερο από εφήμερο σεξ της μιας βραδιάς, όσο κι αν αυτό σου φανεί υπερβολικό, προτείνω να μάθεις με τρόπο ποιες είναι οι πολιτικές, οι κοινωνικές και οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Υπάρχουν εμπόδια που, δυστυχώς, όσο κι αν αγαπάς, ποτέ δεν θα ξεπεραστούν. Κι αν έρθουν αργότερα παιδιά, τόσο το χειρότερο, θα γίνουνε «μπαλάκι» του πινγκ-πονγκ μεταξύ δυο αντίθετων πόλων.

Όταν ρωτήσει να μάθει για σένα (ας ελπίσουμε πως θα ρωτήσει, γιατί αν δεν ρωτήσει, αυτό δεν είναι και τόσο καλό σημάδι)… μην είσαι «ανοιχτό βιβλίο». Εξάπτει το ενδιαφέρον μια γυναίκα-μυστήριο.  Μη βιαστείς να πεις τα πάντα, το πλήρες βιογραφικό σου. Κυρίως μην αναφερθείς σε προηγούμενες σχέσεις.

Η χαριστική βολή: Αποστήθισε μέρος από ένα γνωστό ερωτικό ποίημα ή τραγούδι και την κατάλληλη στιγμή αλλά εντελώς απρόσμενα, κοίταξέ τον βαθιά στα μάτια και ψιθύρισε τους στίχους. Θα μείνει άναυδος. Πριν συνέλθει, σήκω με χάρη, απομακρύνσου δίχως να βιάζεσαι, κουνιστή και λυγιστή και πήγαινε να φέρεις το επιδόρπιο.

Μετά από όλα αυτά, πού ξέρεις, αν λειτουργήσει ο «μηχανισμός», μπορεί να μη σηκωθεί να φύγει με ελαφρά πηδηματάκια αμέσως τελειώνοντας το φαί.

Όμως!... Αν αυτή είναι η πρώτη σας συνάντηση τετ-α-τετ, έχω μια τελευταία συμβουλή για τη βραδιά. Αρχαία συμβουλή. Αλλά σοφή, άκρως αποτελεσματική. Θα σε σοκάρω, που λέω τέτοια πράγματα το 2014, αλλά… αν αντέχεις… μην του «κάτσεις» σήμερα. Άφησέ τον να βράσει στο ζουμί του και δώσε μια υπόσχεση για το επόμενο ραντεβού. Δεν υπάρχει καλύτερο αφροδισιακό. Όπως και να έχει το πράγμα, ποτέ μην δοθείς σε έναν άντρα την πρώτη φορά. Δεν είναι θέμα ηθικής. Είναι θέμα στρατηγικής.

Αμάν, έτσι και διαβάζει κανένας άντρας αυτά που γράφω σήμερα, καήκαμε! Αλλά δεν πειράζει. Όλο και κάτι θα μάθει. Λοιπόν. Ωραία ως εδώ. Τον τσακώσαμε τον Βαλεντίνο. Και τώρα;…

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: … ΠΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΦΥΓΕΙ!

Παντρευτήκαμε μετά από τρία χρόνια σχέσης κι αφού συγκατοικήσαμε δυο από αυτά χρόνια. Ήθελα πρώτα να βεβαιωθώ πως δεν γίνεται λυκάνθρωπος όταν έχουμε Πανσέληνο. Με δική μου πρωτοβουλία, να ξέρεις. Δεν ξέρω αν εσύ στάθηκες πιο τυχερή και σου έκανε την κανονική πρόταση… Αυτή τη Χολιγουντιανή, με τα γονατίσματα και τα σουρσίματα στα πατώματα, με τις ανθοδέσμες και με το κουτάκι με το μονόπετρο το δαχτυλίδι που μερικές φορές το βάζουν στο παγωτό...

Εγώ, απλώς τον ρώτησα τσαντισμένη μόλις ξυπνήσαμε ένα πρωί, ίσα που είχε ανοίξει το μάτι του: «Αγάπη μου! Εμείς, πότε θα παντρευτούμε επιτέλους;» Κι εκείνος απάντησε: «Εεεε…μμμ…»

Σηκώθηκα. Πήγα στην κουζίνα. Γυάλισε το μάτι μου κι έσπασα ό,τι βρέθηκε μπροστά μου πρόχειρο σε γυαλικό. Ούρλιαξα κιόλας. Δε μ’ έχεις ακούσει. Έχω πολύ δυνατή φωνή. Ηπειρώτικη σοπράνο. Εμείς οι Ηπειρώτισσες έπρεπε να μπορούμε στην ανάγκη να ακουστούμε από βουνό σε βουνό όταν σαλαγάμε τα πρόβατα… Αλλά, πού είχαμε μείνει;… Α! Στον χαλασμό.

Ύστερα, πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή και τράβηξα μια φωτογραφία από το πεδίο της μάχης να την έχω σουβενίρ. Αυτή εδώ που βλέπεις. Υπάρχουν στιγμές καθοριστικές που γίνονται μέρος της ιστορίας ενός ζευγαριού. Εκεί που λες «ή το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ» (Αχ, Καβάφη!). Η απόφαση μιας στιγμής σε οδηγεί σε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή ζωής. Να το θυμάσαι αυτό κάθε που παίρνεις μιάν απόφαση… Άλλωστε, εμείς, οι κινηματογραφιστές, όλα μέσα από το μάτι μιας κάμερας τα ζούμε.

Οι γάτες μας, που ήταν κι αυτές ζευγάρι, με κοιτούσαν έκπληκτες με μάτια ορθάνοιχτα. Δεν είχαν ξαναδεί στο σπίτι μας τέτοιο πράμα. Από τότε που μας ήξεραν ήμασταν πάντα μέλι-γάλα. Πρώτη φορά έβλεπαν τόσο σαματά. Πετάγεται που λες ο δικός μου από το κρεβάτι κι έρχεται τρομαγμένος στην κουζίνα. Με βλέπει με την τρίχα όρθια σαν την τρελή και μου λέει: «… Εντάξει, μωρό μου. Διάλεξε όποια ημερομηνία θέλεις εσύ».

Τα βλέπεις; Εύκολο ήταν… Που κάθεστε και περιμένετε σαν τις κότες πότε θα αξιωθεί να σας στεφανωθεί. Λες και χάρη θα μας κάνει ο κύριος! Δεν φτάνει που τους έχουμε σαν άρχοντες. Που τους λέμε ποιο χρώμα πάει με ποιο, ποιος γιακάς και τι γραβάτα είναι της μόδας φέτος και τους προφταίνουμε πριν βγουν από την πόρτα με λάθος παπούτσι. Που τους θυμίζουμε να πάνε στο γιατρό για τσεκάπ μην ψοφήσουν πριν την ώρα τους. Που τους ενημερώνουμε τι λέει ο κόσμος πίσω από την πλάτη τους γιατί αυτοί έχουνε μάτια δυό, αλλά εμείς δεκατέσσερα. Που τους μαθαίνουμε να τρώνε Κινέζικα, Ταϊλανδέζικα, Γιαπωνέζικα, Ινδικά, Γαλλικά, που το μόνο που ήξεραν ήταν το φαΐ της μαμάς τους, οι πίτσες και τα σουβλάκια. Που ούτε να ψάξουν να βρουν το τάπερ να φάνε δεν ξέρουνε οι περισσότεροι άμα τυχόν μείνουν δυο μέρες μόνοι τους στο σπίτι χωρίς εμάς. Να επιστρέφεις και βρίσκεις τη χλωρίδα και την πανίδα να κάνουν πάρτι μέσα στο ψυγείο. Δεν λέω για τον δικό μου. Τώρα πια έχει εκπαιδευτεί. Γενικώς ομιλώ, μη μου παρεξηγηθεί κανείς…

Κοίτα. Ο Βαλεντίνος δεν είναι νά ‘ρχεται μόνο μια φορά το χρόνο. Άμα είναι έτσι, θα πιάσουμε αράχνες. Τον φέρνουμε εμείς στο σπίτι μας κάθε που τον χρειαζόμαστε για να αναθερμάνουμε τη σχέση μας. Εμείς, τον προσκαλούμε εδώ και 25 χρόνια κάθε 8 του μήνα, γιορτάζοντας τη δική μας ερωτική επέτειο.

Όσο για τη σκηνή με τα γυαλικά, είναι σημαντικό να διευκρινίσω πως όλο αυτό δεν συνοδεύτηκε από αίσθημα θυμού. Άλλωστε τόσα χρόνια είναι ζήτημα αν καυγαδίζουμε μια φορά το χρόνο. Κι αυτό από ανοησία. Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται, πάντα μπορούν να βρουν μια λύση. Τις διαφορές μας, όταν προκύπτουν, τις λύνουμε με αγάπη και με λογικά επιχειρήματα. Απλώς, καμιά φορά τα λόγια δεν αρκούν για να περιγράψουν, και τότε οι σκέψεις μπορούν να αποδοθούν με μια εικόνα. Όπως στο ψυχόδραμα. Μια αναπαράσταση. 

Στη ζωή, δεν είναι απαραίτητο να ζούμε συνεχώς μια τραγωδία. Μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε και σε κωμωδίες.

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Διάβασε μια από τις πιο αγαπημένες μου αναρτήσεις «ΣΟΛΟΜΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ για 2…» Ιούνιος 2013. Θεωρώ πως είναι «συλλεκτική»! http://mariliz-ritsardi.blogspot.gr/2013/06/2.html

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW