ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (Σαλάτα Αβοκάντο)

ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

(Σαλάτα Αβοκάντο)

Εμείς οι άνθρωποι (homo sapiens) έχουμε την κακή συνήθεια να θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα. Έχουμε την τάση να μπερδεύουμε τα δικαιώματα με τις υποχρεώσεις. Έτσι συχνά, τα κάνουμε «σαλάτα».

Ευρωεκλογές σήμερα. Ψήφισες, ελπίζω. Αν θέλεις να έχεις γνώμη για τους πολιτικούς και την πολιτική και να δικαιούσαι να κάνεις κριτική, αυτό πρέπει να κάνεις.

Κάποτε, στο παρελθόν, δεν υπήρχαν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν δεν φροντίσουμε να τα προστατεύσουμε εμείς σήμερα, ίσως στο μέλλον να μην υπάρχουν.

Έλα, πέρνα μέσα. Φτιάχνω σαλάτα με αβοκάντο. Πρώτη φορά τη δοκίμασα από τα χεράκια της φίλης Άννας Γεραλή και μου φάνηκε συναρπαστική. Προσπάθησα σήμερα να την ανασυνθέσω από μνήμης.

ΣΑΛΑΤΑ ΑΒΟΚΑΝΤΟ

1 ώριμο αβοκάντο κομμένο σε φέτες

2 ώριμες φρέσκες ντομάτες

1 κρεμμυδάκι φρέσκο

Ελιές Καλαμών

Κάπαρη

2 αγγουράκια τουρσί ψιλοκομμένα

Άνηθος

Ελαιόλαδο

Ξύδι balsamico

Ρίγανη

Αναλογίστηκες ποτέ τι ακριβώς είναι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα;

Είναι τα δικαιώματα που έχεις μόνο και μόνο επειδή είσαι άνθρωπος. Δεν είναι απλά προνόμια, που μπορούν να αφαιρεθούν από κάποιον άλλον αυθαίρετα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ορισμένα θεμελιώδη δικαιώματα που είναι οικουμενικά.

Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως πρόκειται κυρίως για την ελευθερία του λόγου και της θρησκευτικής πεποίθησης. Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα εμπεριέχουν επιλογές και ίσες ευκαιρίες στη ζωή. Βασίζονται στην Αρχή του σεβασμού του ατόμου. Πως το κάθε άτομο είναι ένα ηθικό και λογικό ον που αξίζει να του φέρονται με αξιοπρέπεια.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ 
ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ

(Μια απλοποιημένη συνοπτική έκδοση των 30 άρθρων)

1. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε γεννημένοι ελεύθεροι και ίσοι ως προς την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είμαστε προικισμένοι με λογική και συνείδηση και θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με πνεύμα αδελφοσύνης.

2. Όχι στις Διακρίσεις. Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, ανεξάρτητα από διαφορές, όπως φυλή, χρώμα, φύλο, γλώσσα, θρησκεία, πολιτικές ή άλλες απόψεις, εθνική ή κοινωνική προέλευση,  περιουσία κλπ.

3. Όλοι έχουμε το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την ασφάλεια.

4. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να µας κάνει σκλάβους. Η σκλαβιά σε όλες τις μορφές της πρέπει να εμποδιστεί.

5. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να µας βασανίσει ή να µας πληγώσει ή να μας τιμωρήσει με εξευτελιστικό τρόπο.

6. Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε.

7. Είµαστε όλοι ίσοι ενώπιον του νόµου. Δικαιούμαστε ίση μεταχείριση και προστασία χωρίς διακρίσεις.

8. Τα θεμελιώδη Ανθρώπινα Δικαιώµατα προστατεύονται από το νόµο. Όλοι δικαιούμαστε να ζητήσουµε τη βοήθεια του νόµου, αν αδικηθούμε.

9. Κανείς δεν μπορεί αυθαίρετα να µας συλλάβει, να μας φυλακίσει ή να μας εξορίσει από τη χώρα µας.

10. Ο καθένας δικαιούται μια έντιμη και δημόσια δίκη από ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο που θα εξασφαλίσει τα δικαιώματα του και θα καθορίσει τις υποχρεώσεις του αν κατηγορηθεί για κάποιο έγκλημα.

11. Όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Κανείς δεν πρέπει να θεωρηθεί ένοχος ώσπου να αποδειχθεί η ενοχή του. Η υπόθεσή του θα πρέπει να εξεταστεί δημόσια και στη δίκη να του παρέχεται η δυνατότητα να υπερασπιστεί πλήρως τον εαυτό του.

12. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάσει αυθαίρετα την ιδιωτική και οικογενειακή μας ζωή, το σπίτι μας, την αλληλογραφία μας, να βλάψει τη φήμη και την υπόληψή µας. Όλοι προστατεύονται από το νόμο ενάντια σε παρόμοιες υποθέσεις.

13. Όλοι έχουµε το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση και κατοικία μέσα στα όρια της χώρας μας. Μπορούμε να ταξιδέψουμε ελεύθερα μέσα στη χώρα μας ή αλλού και να επιστρέψουμε στη χώρα μας.

14. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητήσει άσυλο σε άλλη χώρα για να είναι ασφαλής. Το δικαίωμα αυτό μπορεί να μη αφορά τις διώξεις που προκύπτουν από μη-πολιτικά εγκλήματα ή από δράσεις που αντιτίθενται στους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

15. Κανένας δεν μπορεί να μας αφαιρέσει την εθνικότητα ή το δικαίωμα να αλλάξουμε εθνικότητα.

16. Κάθε ενήλικας χωρίς διακρίσεις ως προς τη φυλή, την εθνικότητα και τη θρησκεία, έχει το δικαίωμα να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Άνδρες και γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώµατα. Και όταν είναι παντρεµένοι, και όταν είναι χωρισµένοι.

17. Όλοι έχουμε το δικαίωµα στην ιδιοκτησία ή τη συνιδιοκτησία. Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να μας στερήσει αυθαίρετα την ιδιοκτησία μας.

18. Όλοι έχουµε το δικαίωµα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Μπορούμε να πιστεύουµε σε ό,τι θέλουµε. Μπορούμε να αλλάζουµε αν θέλουμε πεποιθήσεις και θρησκεία. Έχουμε το δικαίωμα να ασκούμε τη θρησκεία, πίστη, διδασκαλία, άσκηση, λατρεία στην οποία πιστεύουμε, ιδιωτικά ή δημόσια.

19. Όλοι έχουµε το δικαίωµα στην ελευθερία της άποψης και της έκφρασης. Μπορούμε ανεμπόδιστα να πρεσβεύουμε τις απόψεις μας, να αναζητούμε, να λαμβάνουμε και να μοιραζόμαστε πληροφορίες και ιδέες, χωρίς περιορισμούς και σύνορα.

20. Όλοι έχουµε το δικαίωµα στις ειρηνικές δηµόσιες συγκεντρώσεις. Κανείς δεν µπορεί να εξαναγκαστεί να γίνει µέλος µιας οµάδας.

21. Όλοι έχουν το δικαίωµα να συµµετέχουν στην κυβέρνηση της χώρας τους. Άμεσα ή μέσω ελεύθερα εκλεγμένων αντιπροσώπων. Αυτό θα εκφράζεται σε περιοδικές και αυθεντικές εκλογές με μυστική ψηφοφορία.

22. Όλοι, ως μέλη της κοινωνίας, έχουµε το δικαίωµα στην κοινωνική ασφάλιση (στέγη, τροφή, εκπαίδευση, φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, φάρµακα, ιατρική περίθαλψη) ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και να αναπτύσσεται η προσωπικότητά μας ελεύθερα.

23. Κάθε ενήλικος έχει το δικαίωµα στην εργασία. Να επιλέγει ελεύθερα την εργασία του. Να εργάζεται με δίκαιους και ευνοϊκούς όρους, να προστατεύεται από την ανεργία. Να λαμβάνει μια δίκαιη αμοιβή που να εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια τη δική του και της οικογένειάς του. Να υποστηρίζεται αν χρειαστεί από άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας. Ο καθένας μπορεί να συστήσει ή να γίνει μέλος επαγγελματικών σωματείων για να προστατέψει τα συμφέροντά του.

24. Όλοι έχουμε το δικαίωμα στην ανάπαυση, τη διασκέδαση  και την ξεκούραση από την εργασία. Συμπεριλαμβάνονται λογικά ωράρια εργασίας και περιοδικές διακοπές με αποδοχές.

25. Όλοι έχουμε το δικαίωµα σε ένα καλό επίπεδο διαβίωσης, κατάλληλο για την υγεία και την ευημερία τη δική μας και της οικογένειάς μας. Τροφή, ένδυση, στέγη, ιατρική φροντίδα, κοινωνικές υπηρεσίες, ασφάλεια σε περίπτωση ανεργίας, ασθένειας, αναπηρίας, χηρείας, στα γερατιά και σε κάθε περίπτωση όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι ανεξέλεγκτες. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία δικαιούνται ειδική φροντίδα και προστασία. Όλα τα παιδιά δικαιούνται ίση κοινωνική προστασία.

26. Όλοι έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση. Τουλάχιστον το δηµοτικό σχολείο και τα βασικά στάδια εκπαίδευσης πρέπει να είναι δωρεάν και υποχρεωτικά. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να είναι γενικά διαθέσιμη και η ανώτατη εκπαίδευση να είναι εξίσου προσιτή σε όλους στη βάση της ικανότητας τους. Η εκπαίδευση πρέπει να στοχεύει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και να ενδυναμώνει το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Να οδηγεί στην κατανόηση της ανεκτικότητας και της φιλίας μεταξύ των εθνών, των φυλετικών ή θρησκευτικών ομάδων και να προωθεί τις δραστηριότητες των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης. Οι γονείς µπορούν να επιλέγουν το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους.

27. Όλοι έχουμε το δικαίωµα να συμμετέχουμε ελεύθερα στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας, να απολαμβάνουμε τις Τέχνες και να μοιραζόμαστε την επιστημονική πρόοδο και τα οφέλη της. Όλοι έχουν το δικαίωμα να προστατεύσουν τα ηθικά και υλικά τους συμφέροντα που προκύπτουν από οποιοδήποτε επιστημονικό, λογοτεχνικό ή καλλιτεχνικό προϊόν του οποίου είναι δημιουργοί (Πνευματικά Δικαιώματα / κανένας δεν µπορεί να κάνει αντίγραφα της δουλειάς μας και να την εκμεταλλεύεται χωρίς άδεια).

28. Όλοι έχουν το δικαίωμα να ζούν σε μια κοινωνική και διεθνή τάξη όπου τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που αναφέρθηκαν σε αυτή τη Δήλωση να μπορούν να πραγματοποιηθούν πλήρως.

29. Όλοι έχουν καθήκοντα στην κοινότητα όπου η ελεύθερη και πλήρης ανάπτυξη της προσωπικότητας είναι εφικτή. Στην άσκηση των δικαιώματων και των ελευθεριών μας, όλοι δεχόμαστε τους περιορισμούς που καθορίζονται από τον νόμο ώστε να εξασφαλιστεί η αναγνώριση και ο σεβασμός στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των άλλων και να εξασφαλιστούν οι δίκαιες προϋποθέσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και της γενικής ευημερίας σε μια δημοκρατική κοινωνία. Αυτά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δεν μπορούν να ασκηθούν ενάντια στους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

30. Τίποτα σε αυτή τη Δήλωση δεν μπορεί να ερμηνευτεί από οποιοδήποτε κράτος, ομάδα ή άτομο ως το δικαίωμα του να εμπλακεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα που να στοχεύει στην καταστροφή οποιουδήποτε από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που αναφέρθηκαν.

Ενδιαφέρον, έτσι;

Ας ρίξουμε όμως μια γρήγορη ματιά στην Ιστορία των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. 

Ομολογώ ότι στο σχολείο, το μάθημα της Ιστορίας δεν ήταν το αγαπημένο μου. Όμως όταν πρωτοδιάβασα ποια είναι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – τα δικά μου δικαιώματα, θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί. Παρακάτω σημειώνω κάποια σημεία για τα οποία θεωρώ ότι οφείλουμε να είμαστε σήμερα σε επιφυλακή…

Οι αρχαιότεροι νομικοί κώδικες εμφανίζονται στην αρχαία Μεσοποταμία. Ο αρχαιότερος κώδικας που σώζεται ως σήμερα είναι ο Νεοσουμερικός Κώδικας του Ουρ-Ναμμού. Στον Κώδικα του Χαμουραμπί μεταξύ άλλων περιέχονται κανόνες που ρυθμίζουν τα δικαιώματα των δούλων, των γυναικών και των παιδιών.

Η Magna Carta, ή «Μεγάλη Χάρτα»,
υπογράφηκε από τον
βασιλιά της Αγγλίας το 1215

Η ΜΑΓΚΝΑ ΚΑΡΤΑ (1215)

Το 1215 η Μάγκνα Κάρτα καθιέρωσε νέα δικαιώµατα και κατέστησε το βασιλιά υποτελή στο νόµο.

* Περιλαμβάνει το δικαίωμα όλων των ελεύθερων πολιτών να κατέχουν και να κληροδοτούν περιουσία και να προστατεύονται από υπέρμετρη φορολογία καθώς και την απαγόρευση της δωροδοκίας και τις παραβάσεις καθήκοντος των αξιωματούχων.

Αναφορά Δικαίου (1628)

Προέβαλε τα δικαιώµατα και τις ελευθερίες του λαού. Πρόκειται για μια Δήλωση των πολιτικών ελευθεριών που απέστειλε το Αγγλικό Κοινοβούλιο στο βασιλιά Κάρολο τον Ι το 1628.

* Ο Στρατιωτικός Νόμος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εν καιρώ ειρήνης.

Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών (1776)

Διακήρυξε το δικαίωµα στη ζωή, στην ελευθερία και στην επιδίωξη της ευτυχίας. Η Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Αµερικής που έγραψε ο Τόµας Τζέφερσον το 1776.

* Έμφαση στα ατομικά δικαιώματα και στο δικαίωμα στην επανάσταση. Ιδέες που διαδόθηκαν διεθνώς και επηρέασαν τη Γαλλική Επανάσταση.

Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (1787) και η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων(1791)

Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Συντάγματος των ΗΠΑ που προστατεύει τις βασικές ελευθερίες των εκεί πολιτών.

* Απαγορεύει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να στερήσει τη ζωή, την ελευθερία και την περιουσία του ατόμου, χωρίς κανονική νομική διαδικασία.

Διακήρυξη των Δικαιωμάτων
του Ανθρώπου και του Πολίτη
μετά τη Γαλλική Επανάσταση
που παραχωρεί ειδικές ελευθερίες
από την καταπίεση, ως
έκφραση της γενικής βούλησης

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789)

Καθιέρωσε το ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόµου. Ο λαός της Γαλλίας επέφερε την κατάργηση της απόλυτης μοναρχίας. Έξι εβδομάδες μετά την κατάληψη της Βαστίλης, τρεις εβδομάδες μετά την κατάργηση της φεουδαρχίας, η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη υιοθετήθηκε από την Εθνική Συνταγματική Συνέλευση ως το πρώτο βήμα για τη σύνταξη του συντάγματος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η Διακήρυξη δηλώνει ότι εγγυάται τα δικαιώματα της ελευθερίας, της περιουσίας, της ασφάλειας και της αντίστασης κατά της καταπίεσης για όλους τους πολίτες το 1789.

Η Πρώτη Συνθήκη της Γενεύης(1864)

Η πρώτη Σύμβαση της Γενεύης προβλέπει κυρίως τη μέριμνα για τους τραυματισμένους στρατιώτες στη βάση της ισότητας το 1864.

50 χώρες συναντήθηκαν στο
Σαν Φρανσίσκο και
συγκρότησαν τα Ηνωμένα Έθνη
για την προστασία και
την προώθηση της ειρήνης

Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (1945)

Το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου (1939 – 1945) βρίσκει πολλές πόλεις στην Ευρώπη και την Ασία ερειπωμένες. Εκατομμύρια νεκροί, εκατομμύρια οι άστεγοι και πεινασμένοι.

* «Εμείς, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών, είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε τις μελλοντικές γενιές από τη μάστιγα του πολέμου, η οποία δυο φορές στο διάστημα της ζωής μας επέφερε ανείπωτη θλίψη στο ανθρώπινο γένος».

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων(1948)

Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) στις 10 Δεκεμβρίου 1948 και έχει εμπνεύσει μια σειρά από Νόμους και Συνθήκες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον πλανήτη.

Η Επιτροπή με πρόεδρο την Ελέανορ Ρούζβελτ δημιούργησε την προπαρασκευή του εγγράφου που αργότερα έγινε η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το πρώτο καταστατικό που δηλώνει επίσηµα τα 30 δικαιώµατα που έχει το κάθε ανθρώπινο ον.

* «Η παραβίαση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου». Και «Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν γεννηθεί ελεύθερα και ίσα στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα».

Τα Κράτη Μέλη του ΟΗΕ υποσχέθηκαν να συνεργαστούν για την προώθηση των τριάντα Άρθρων για τα ανθρώπινα δικαιώματα που συγκεντρώθηκαν και κωδικοποιήθηκαν σε ένα έγγραφο. Πολλά από αυτά, σήμερα είναι το θεμέλιο για τους συνταγματικούς νόμους των δημοκρατικών χωρών.

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Μπορείς να διαβάσεις ολόκληρο το επίσημο έγγραφο UNIVERSAL DECLARATION OF HUMAN RIGHTS OFFICIAL DOCUMENT εδώ:

http://www.humanrights.com/what-are-human-rights/universal-declaration-of-human-rights/preamble.html

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW

Η ΘΕΙΑ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ

Η ΘΕΙΑ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΟΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ 

(Το ρεπορτάζ της θείας)

Δαγκωτό!  

Αυτά είναι!... Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια! Δυο μέρες προετοίμαζα τη σημερινή ανάρτηση. Τι μαγειρικές, τι φωτογραφίσεις! Αλλά… άτιμο πράμα η τεχνολογία. Πατάς ένα κουμπί και οι κόποι δυο ημερών – Φλουπ! Εξαφανίζονται στο διάστημα. Αυτό ακριβώς έπαθα, καλό μου ανεψούδι. Πάτησα η έρμη ένα ρημάδι κουμπί στη φωτογραφική μηχανή και τα έκανα όλα delete. Τι delete, δηλαδή. Format τα έκανα. Δηλαδή κοινώς, τα έκανα «θάλασσα»!

Αλλά, ευτυχώς! Μες την ατυχία μου, ήμουν τυχερή. Επειδή σήμερα είχαμε Δημοτικές Εκλογές. Μόλις ξεπέρασα το πρώτο σοκ, την κρυάδα, κάθισα και σκέφτηκα. Θα κάνω ρεπορτάζ, λέω. 

Μια και δυο, ντύνομαι, κάνω κι ένα ψευτομακιγιάζ (πώς θα βγω ασουλούπωτη, φίρμα γυναίκα στο «χωριό») παίρνω τη φωτογραφική μηχανή και ξεκινάω για το Εκλογικό μου Κέντρο...

 

Δεν ήταν και δύσκολο να βρω τον δρόμο μέχρι το Σχολείο. Και να μην είχες ψάξει στο ιντερνέτ να δεις που ψήφιζες, σε οδηγούσαν τα… διαφημιστικά έντυπα των υποψηφίων Δημοτικών Συμβούλων στην άσφαλτο. Σαν τον μίτο της Αριάδνης. Η χαρά του οδοκαθαριστή!

Εννοείται, έκανα τον παπαράτσι. Μην περιμένεις τίποτα συγκλονιστικές φωτογραφίες. Στη ζούλα τράβηξα τις φωτογραφίες. Κάτω από το αετίσιο βλέμμα των Αστυνομικών. Έλα μαζί μου λοιπόν να δεις κι εσύ τι είδε και τι άκουσε η θεία Μαριλίζ στις Εκλογές.

Όμορφη εικόνα πάντως. Να βλέπεις οικογένειες, γονείς με τα παιδάκια τους, γέροντες να στηρίζονται στο μπράτσο του γιου ή της κόρης. Θύμιζε λίγο πώς πάμε στην Ανάσταση. «Ανάσταση», είπα, και σκέφτομαι πόσες χιλιάδες άνθρωποι, για να μην πω εκατομμύρια, περιμένουν, ελπίζουν κάτι να αλλάξει σε αυτές και στις επόμενες Εκλογές, τις Ευρωεκλογές. Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φτάσει στο μη παρέκει. Δεν αντέχει ο κόσμος άλλο. Έξω από το Εκλογικό Κέντρο, στημένα περίπτερα των πολιτικών κομμάτων που, από αισθητική άποψη, θύμιζαν λίγο Λαϊκή Αγορά. Μεσημέρι ήταν. Ψηφοφόροι μαζεμένοι αρκετοί. Οι περισσότεροι σε πηγαδάκια γύρω από κάποιους υποψήφιους. Παντού ποτηράκια με φραπέ.

Ξαφνικά «κάντε στην άκρη» ακούγεται μια αγριοφωνάρα. Τι είναι, τι έγινε βρε παιδιά; Μέχρι να καταλάβουμε, περνάει ξυστά από τους πολίτες μια κούρσα με έναν υποψήφιο μέσα. Στριμωχτήκαμε στην καγκελόπορτα και μαζέψαμε τα ποδαράκια μας μη μας τα λιώσουν οι ρόδες. Με το αυτοκίνητο είχε μπει μέσα στο προαύλιο του Σχολείου ο κύριος να ψηφίσει. Σιγά μην πήγαινε με τα πόδια, σαν τους κοινούς θνητούς!

Βρήκα την αίθουσα και στάθηκα στην ουρά. Κάποτε πριν χρόνια, στο Χαλάνδρι, είχα δουλέψει ως Γραμματέας σε ένα Εκλογικό Κέντρο και μια άλλη χρονιά είχα επιστρατευτεί. Δεν ξέρω τι γίνεται σε αυτές τις Εκλογές, πάντως εκείνες τις δυο φορές, δεν είχαν έρθει για δουλειά οι μισοί με διάφορες απίθανες δικαιολογίες. Ήταν και τότε καλός ο καιρός και νομίζω μάλλον θα είχαν πάει σε κάποια κοντινή παραλία για μπάνιο. 

Είχαμε μείνει τρεις κι ο κούκος να εξυπηρετήσουμε εκατοντάδες ψηφοφόρους. Ούτε να φάμε ένα σάντουιτς δεν προφτάσαμε. Θυμάμαι πως τις τελευταίες ώρες, στην καταμέτρηση, κόντεψα να λιποθυμήσω.

Οι αφανείς ήρωες των Εκλογών είναι αυτοί οι άνθρωποι που αξημέρωτα και μέχρι αργά τη νύχτα βρίσκονται εκεί και δουλεύουν ώστε να μπορέσουν να διεξαχθούν ομαλά οι Εκλογές. Γι αυτό πάντοτε τους χαιρετώ και τους λέω και μια εμψυχωτική κουβέντα γιατί αυτή η δουλειά που κάνουν γνωρίζω πόσο είναι εξοντωτική.

Μου δίνουν μάτσο τα ψηφοδέλτια και κατευθύνομαι προς το παραβάν. Πάνω στην ταραχή μου, να μη με πάρουν χαμπάρι ότι κρατάω φωτογραφική μηχανή, την ώρα που πάω να μπω μέσα, μπλέκει το δάχτυλό μου στη μπλε κουρτίνα και πάρ’ την κάτω! Τρέχει ένας κύριος από την Εφορευτική Επιτροπή να με βοηθήσει. «Συγνώμη», ψέλλισα «σας τα ρήμαξα όλα, ε;». Με κοίταξε με ένα βλέμμα οίκτου… πώς κοιτάμε μια «ξανθιά»;

Την ώρα που έβαζα το ψηφοδέλτιο στο φάκελο, το βλέμμα μου έπεσε μπροστά στον τοίχο. Αυτό που διάβασα, μου φάνηκε συμβολικό. Κάποιο παιδί του Δημοτικού Σχολείου είχε γράψει σε ένα χαρτόνι «Ρήματα λέγονται οι λέξεις που φανερώνουν ότι κάποιος ενεργεί ή παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση. Π.χ. Ποτίζω τα λουλούδια. Το δέντρο ξεριζώθηκε…»

Έπειτα, το βλέμμα μου έπεσε στη μαύρη σακούλα σκουπιδιών. Από πάνω μια σχισμή. Κατά κάποιο τρόπο, έμοιαζε κι αυτό σαν κάλπη. Πόσες ελπίδες, πόσα όνειρα, πόσα οράματα κομμάτων και υποψηφίων καταλήγουν στα σκουπίδια… Και για να «δέσει» με το προηγούμενο, πόσα δέντρα άραγε να ξεριζώθηκαν, κόπηκαν, πολτοποιήθηκαν για να γίνουν χαρτί και ψηφοδέλτια.

Το καθήκον έγινε. Το δικαίωμα και η ιερή υποχρέωση εκπληρώθηκε. Η κάθε ψήφος μετράει. Η ψήφος. Όχι ο ψήφος. Δεν είναι σαν το άλλο που λέμε: ο ψόφος. Μία ψήφος λοιπόν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μπορούμε λοιπόν να γυρίσουμε στο σπίτι μας και να παρακολουθήσουμε αργότερα με την ησυχία μας, το Exit Poll και την υπόλοιπη διαδικασία.

Πριν ξεκινήσω όμως, για να έχουμε και κάτι να φάμε επιστρέφοντας στο σπίτι, είχα βάλει ένα κοτοπουλάκι να ψήνεται στον φούρνο. Τη συνταγή αυτή, τιμής ένεκεν, τη βάπτισα…

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ

Τα σκόρδα είναι για να μην μας τον «ματιάσουν» αλλά έχουν και τον συμβολισμό τους καθώς ένας ή μια Δήμαρχος θα πρέπει (συμβολικά πάντα και με την καλή έννοια) να έχει και «απ’ αυτά».

Αν ήταν Βουλευτικές Εκλογές, θα έβαζα μεγάλο κοτόπουλο, αφού τότε βγάζουμε Πρωθυπουργό. Μιας και είναι Δημοτικές Εκλογές, έβαλα ένα μικρό κοτοπουλάκι, αυτό που ονομάζει ο χασάπης «νανάκι». Και πού ξέρεις, όταν μεγαλώσει, μπορεί κι αυτό να γίνει… Πρωθυπουργός.

  

ΥΛΙΚΑ

1 κοτοπουλάκι

2 μικρά κεφάλια σκόρδο

1 ματσάκι φρέσκο κορίανδρο

1 κ.σ. τριμμένο τζίντζερ

1 λεμόνι (χυμός)

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο

Αλάτι και πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζω στη γάστρα το κοτόπουλο μαζί με τα σκόρδα ολόκληρα με τη φλούδα. Στην κοιλιά του βάζω το τζίντζερ, αλάτι και πιπέρι. Ρίχνω το χυμό του λεμονιού, λίγο αλάτι, το κόλιανδρο ψιλοκομμένο και το ελαιόλαδο. Σκεπάζω και ψήνω στους 160^ο C για 2 ώρες.

Λένε κάποιοι πως δεν υπάρχει λόγος να ψηφίσουν. Από την άλλη η λέξη Ιδιώτης, Idiot στα Αγγλικά, είναι όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά.

Η Δημοκρατία μπορεί να μην είναι το τέλειο Πολίτευμα. Όμως και εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε και τόσο… τέλειοι.

Το ζήτημα είναι ότι για να έχουμε εμείς σήμερα Δημοκρατία, έγιναν πολλοί αγώνες από τους προγόνους μας. Για να μπορούμε εμείς να ζούμε και να μιλάμε ελεύθερα, πολύ αίμα χύθηκε στο παρελθόν. 

Τη Δημοκρατία μάς την παρέδωσαν ως σκυτάλη και χρέος μας είναι να την παραδώσουμε στην επόμενη γενιά. Εμπλουτισμένη με σοφία, ακόμα καλύτερη από ό,τι την παραλάβαμε αν είναι δυνατό.

Δεν ξέρω εσύ τι λες αλλά, όπως το βλέπω εγώ, η ψήφος δεν είναι μόνο δικαίωμα μου. Είναι και υποχρέωση.

Ας εκλεγούν και ας εκλέγονται πάντοτε αυτοί που νοιάζονται αληθινά για το συμφέρον της χώρας και όλα τα άλλα λόγια που είπα είναι περιττά.

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Αποχή; Ναι… αν θέλεις να αποφασίζουν άλλοι για τη Ζωή σου. Μετά όμως, να μη διαμαρτύρεσαι πως φταίνε οι «Άλλοι».

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW

ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΠΙΤΙ: ΦΑΒΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΠΙΤΙ: 

ΦΑΒΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

(Μια αυθεντική ιστορία)

Καλωσόρισες στο σπίτι μου. Πέρνα μέσα και κάθισε αναπαυτικά γιατί σήμερα θα σου διηγηθώ μια περιπέτεια που μου έχει μείνει αλησμόνητη. Θα σου μάθω και πώς να μαγειρεύεις τη Σαντορινιά φάβα.

Είχα πριν χρόνια την τύχη να με μυήσει στην παραδοσιακή αυτή τεχνική μια συμπαθητική γιαγιά από το Εμπορείο. Μια Μποριανή που τώρα πια, θα «κουβεδιάζει» με τις φίλες της… στο «Αλλού».

Η αληθινή Φάβα Σαντορίνης δεν μοιάζει με καμία άλλη του εμπορίου. Η γεύση της είναι αλλιώτικη, πιο «άγρια» και πιο «πλούσια». Όπως είναι το νησί που τη γεννάει. Οι ειδικές κλιματολογικές συνθήκες, το ηφαίστειο που κάποτε έλουσε το έδαφος, η ελαφρόπετρα που ρουφάει την πάχνη του ουρανού τη νύχτα. Το χρώμα της διαφέρει, συνήθως είναι πιο σκούρα. Αν τη ζωγράφιζα, θα έβαζα στο πινέλο μου μαζί με το κίτρινο της ώχρας μερικές σταγόνες μπεζ και λίγο πράσινο.

Μου άφησε πεθαίνοντας η γιαγιάκα μου συμπλήρωμα στην προίκα μου ένα διαμέρισμα στις εργατικές πολυκατοικίες στο Περιστέρι. Το πούλησα στους ενοικιαστές και με τις 6.000.000 δραχμές που έπιασα έκανα την καλύτερη επένδυση της σπάταλης ζωής μου. Αγόρασα από έναν καλό άνθρωπο ένα σπίτι στον παραδοσιακό οικισμό του χωριού – χτισμένο λίγο μετά το 1.700 μ.Χ. παρακαλώ. Το σπίτι ήταν σε φάση αποσύνθεσης. Γι αυτό οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες έφυγαν τρέχοντας προς την Περίσα, γι αυτό και ήταν τόσο φτηνό.

Λευκή σκόνη, σοβάδες, ακόμα κι ολόκληρα κομμάτια έπεφταν στο κεφάλι σου, μέρα και νύχτα. Παντού. Στη σάλα, στην κουζίνα και στο τραπέζι της κουζίνας την ώρα που καθόσουν να φας. Στην κρεβατοκάμαρα. Ξυπνούσες το πρωί με τα μαλλιά και το πρόσωπο σκεπασμένα με λευκή πούδρα. Λεφτά πολλά δεν είχαμε για να αναθέσουμε σε κάποιον εξ ολοκλήρου την επισκευή. Οπότε βρήκαμε έναν μάστορα και πήραμε την απόφαση να κάνουμε μόνοι μας ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς.

Το πρωί, από τις 7, δούλευε ο μάστορας μαζί με τον γιο του. Το απόγευμα και μέχρι να νυχτώσει αναλαμβάναμε με τα χέρια μας την υπόλοιπη «καταστροφή». Πιάναμε από ένα σκεπάρνι με τον άντρα μου κι αρχίζαμε τα ντούπου-ντούπου μέχρι να πέσουμε κάτω ξεροί. Οι τοίχοι σ’ αυτά τα πέτρινα σπίτια έχουν μισό μέτρο πάχος. Με τα λεπτοδάχτυλα χεράκια μου έσκαψα μερικά ντουλάπια μισό μέτρο ύψος στον τοίχο, που ήταν μπαζωμένα από τις προηγούμενες γενιές. Εκατό κιλά μπάζα – κυριολεκτικά, μετρημένα – τα μετέφερα με τα χεράκια μου μέχρι το φορτηγό στο πάρκινγκ, που ήταν εκατό μέτρα μακριά.

Η πλάκα ήταν πως οι φίλοι νόμιζαν πως κάνουμε διακοπές. Κανείς δεν φανταζόταν πως θα μπορούσα ποτέ να δουλέψω σαν μάστορας, κορίτσι πράμα. Μέχρι και τσιμέντο έμαθα να ζυμώνω. Αλλά στη μπατανόβουρτσα ήμουν η πρώτη του χωριού! Ο κουβάς ήταν ασήκωτος. Όμως με τι στυλ, με τι παλμό, σαν άλτης επί κοντώ, τη βούταγα μέσα στον δεκάκιλο με τη μπογιά, έπαιρνα φόρα κι έτρεχα για να μη μου φύγει η μπογιά στο δρόμο ώσπου να φτάσω στον τοίχο απέναντι. Και πλάτσα-πλούτσα!

Μια νύχτα… δεν θα την ξεχάσω ποτέ τη νύχτα αυτή!

Ο άντρας μου είχε επιστρέψει στην Αθήνα γιατί έπρεπε να πάει στη δουλειά. Είχα μερικές ακόμα ελεύθερες μέρες κι έτσι έμεινα στο νησί να συνεχίσω το βάψιμο. Από το πρωί δεν είχα σταματήσει ούτε για φαί. Στο σπίτι δεν υπήρχε ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Η αγορά ήταν, είπαμε, εκατό μέτρα μακριά. Όσο για την ανηφόρα… Σου έχει τύχει ποτέ δουλεύοντας να πωρωθείς τόσο, που να ξεχάσεις να πιείς ακόμα κι ένα ποτήρι νερό;

Δέκα η ώρα, σκοτάδι παντού, μόνο μια λάμπα να φέγγει στην αυλή. Κάποια στιγμή που έβαφα μια από τις καμάρες, ζαλίστηκα. Λίγο η μυρωδιά από τη μπογιά, λίγο η κομμάρα από την πείνα. «Αυτό είναι», λέω, «εδώ σ’ αυτή την ιστορική αυλή θ’ αφήσω τα κοκαλάκια μου». Και δεν ήταν και κανείς κοντά να με μαζέψει να με πάει στο νεκροταφείο. Θα με τρώγαν οι κατσαρίδες. Έρημη η γειτονιά, ακατοίκητα, εγκαταλειμμένα και μισογκρεμισμένα τότε γύρω τα πιο πολλά σπίτια. Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.

Τότε θυμήθηκα τη γιαγιά μου. Πού 20 χρονών – σου το’ χω διηγηθεί άλλη φορά -  έχτισε μια παράγκα μόνη της κουβαλώντας και κουτρουβαλώντας κοτρώνες από τον Λυκαβηττό. «Είμαι 25% Ηπειρώτισσα», σκέφτηκα «Δεν θα λυγίσω! Δεν θα ψοφήσω ασπρίζοντας ένα σπίτι στη Σαντορίνη». Άλλωστε, αυτό θα ήταν ένα πολύ άδοξο τέλος για την παρούσα ενσάρκωσή μου.

Πήρα βαθιές ανάσες, έκανα και την προσευχή μου, έπιασα το κοντάρι και συνέχισα. Έβαψα όλο το εσωτερικό της αυλής σε μια νύχτα. Λίγο πριν το ξημέρωμα, μπήκα στην κρεβατοκάμαρα, σύρθηκα μέχρι το κρεβάτι παραπαίοντας, κι έπεσα με τα μούτρα στο κρεβάτι χωρίς να τραβήξω τα σκεπάσματα. Άπλυτη, έτσι όπως ήμουν, με τα ρούχα της δουλειάς. Το τελευταίο πράγμα που άκουσα, θυμάμαι, ήταν ένα κοκόρι που λαλούσε.

Καλά λένε, αν δεν παντρέψεις κι αν δεν χτίσεις σπίτι δεν έχεις γευτεί τη ζωή.

Εκείνο το βράδυ, πρέπει να λιποθύμησα μόλις έπεσα στο κρεβάτι. Την άλλη μέρα, σε λίγες ώρες δηλαδή, σηκώθηκα και κίνησα να πάω να βρω κάτι να φάω. «Κα ω Μαρουλία» μου φώναξε μια γειτόνισσα καθώς κατέβαινα περνώντας από το «ριμίδι» του σπιτιού της. «Ήφαες;». Από το παράθυρο της ξεγλιστρούσε μια υπέροχη θερμή μυρωδιά. «Μάγκουμου» μπορούσα να ξεφύγω. Με μπάζει μέσα στην αυλή και μου φέρνει λίγη φάβα σ’ ένα πιατάκι να δοκιμάσω. Έπειτα, μου έδωσε και τη συνταγή.

ΦΑΒΑ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗ!

ΥΛΙΚΑ

1 φλιτζάνι φάβα

4 φλιτζάνια νερό

1 κρεμμύδι ξερό

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι

Για το σερβίρισμα:

1 λεμόνι

1 κρεμμύδι ξερό κομμένο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Καθαρίζω προσεχτικά τη φάβα από πετραδάκια και ηφαιστειακή τέφρα ή κομματάκια ελαφρόπετρα που μπορεί να έχει από το χωράφι. Την πλένω σε άφθονο νερό και την ξεπλένω μέχρι να μη βγαίνει θολό νερό. Τη βάζω σε μια μεγάλη βαθιά κατσαρόλα μαζί με το μετρημένο κρύο νερό. Ανάβω τη φωτιά (το μάτι της ηλεκτρικής κουζίνας στο 1). Ξαφρίζω κάθε λίγο με τρυπητή κουτάλα μέχρι να μη βγαίνει αφρός. Τότε ρίχνω μέσα το 1 κρεμμύδι καθαρισμένο από τα φλούδια και χαραγμένο. Σκεπάζω την κατσαρόλα με το καπάκι και αφήνω τη φάβα να σιγοβράσει για 4 ώρες. Αν κοχλάζει έντονα χαμηλώνω κι άλλο τη φωτιά. Προς το τέλος ανακατεύω με ξύλινη κουτάλα για να μην πιάσει στο πάτο της κατσαρόλας. Λίγο πριν την κατεβάσω από τη φωτιά προσθέτω το αλάτι, το πιπέρι και το ελαιόλαδο. Θα έχει γίνει από μόνη της σαν κρέμα-αλοιφή και δεν θα χρειαστεί να την περάσω από μύλο ή να τη βάλω σε μίξερ.

Ζεστή, η φάβα είναι σαν ρευστός χυλός. Μη σε ανησυχεί. Μόλις κρυώσει, θα πήξει. Κλασσικά, σε όλη την Ελλάδα, συνήθως στο σερβίρισμα βάζουν λεμόνι, ωμό ελαιόλαδο και ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Μπορείς όμως να τη σερβίρεις με ντοματάκι Σαντορίνης λιαστό και κάπαρη.

Αλλά, αν έχεις χρόνο και κέφι, στόλισέ τη. Στη φωτογραφία έκανα μια... «υπερπαραγωγή». 

Προσπάθησα να συνθέσω τον χάρτη της Σαντορίνης με τα Ηφαίστεια, την Παλιά και τη Νέα Καμένη, και τη Θηρασιά, το νησάκι απέναντι. Στο κέντρο, στην Καλντέρα, έριξα λάδι: η θάλασσα! Στον κρατήρα του Ηφαιστείου έριξα λίγο κόκκινο ταμπάσκο καφτερό: η λάβα! Οριοθέτησα τους τράφους και τις ακτές με καπαρόφυλλα τουρσί και έβαλα πάνω κάπαρη εκεί όπου κανονικά βρίσκονται τα χωριά. Η Οία, τα Φηρά, το Ημεροβίγλι,το Φηροστεφάνι,  η Μεσαριά, το Καμάρι, η Περίσα, το Ακρωτήρι, κι όλα τα άλλα και φυσικά… το Εμπορειό μας! Εκεί που ζουν μερικοί από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Οι αδελφικοί φίλοι μου!

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Υπόψιν ότι με ένα παρόμοιο «γλυπτό», «μακέτα» πήρε κάποτε η μάνα μου το πρώτο βραβείο σε ένα διαγωνισμό ερασιτεχνικής μαγειρικής κάποτε στο Παλαιό Ψυχικό. Να τα λέμε κι αυτά!

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΜΙΑΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ… ΧΤΕΝΙΑ ΣΟΥΦΛΕ

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΜΙΑΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ…
ΧΤΕΝΙΑ ΣΟΥΦΛΕ 

(Ένα αισθησιακό ερωτικό ορεκτικό και μια δύσκολη επαγγελματική απόφαση)

Μου παραπονέθηκες την περασμένη εβδομάδα πως δεν σου έγραψα μια ιστορία. Σήμερα θα σε «τιμωρήσω», για να μάθεις άλλη φορά να παραπονιέσαι! Και μια αληθινή ιστορία, και μια συνταγή που θα σε κάνει να εργαστείς και να τραβάς τα… γένια σου.

Τιμήθηκε η Πρωτομαγιά προχθές. «Η Ημέρα που δεν είναι αργία αλλά είναι απεργία». Συχνά, κάθε που έρχεται αυτή η ημέρα, ο νους μου ταξιδεύει 25 χρόνια πίσω.

Ήμουν Διευθύντρια Παραγωγής σε μια ελληνική τηλεοπτική σειρά σε ένα από τα δύο τότε μεγάλα ιδιωτικά Κανάλια. Λόγω ασθένειας ενός συντελεστή, είχαμε μείνει πίσω στις παραδόσεις στον Σταθμό. Από το επεισόδιο που θα παιζόταν την επόμενη εβδομάδα έλειπε μια σημαντική σκηνή που θα γυριζόταν σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης. Ξαφνικά, ο ιδιοκτήτης μας ειδοποιεί πως η μοναδική ημέρα που μπορούσε να μας το παραχωρήσει ήταν η Πρωτομαγιά.

Στο τηλεοπτικό συνεργείο, τρεις από τους βασικούς συντελεστές ήταν θερμοί υποστηρικτές του Κ.Κ.Ε και μάλιστα οργανωμένοι. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων την απάντηση, τους ανέφερα πως ακριβώς είχε η κατάσταση, προσθέτοντας πως ό,τι κι αν αποφασίσουν, θα το σεβαστώ. Στη συνέχεια χτύπησα την πόρτα του Παραγωγού. Το και το, του λέω. Το συνεργείο δεν δέχεται να σπάσει την απεργία της Πρωτομαγιάς.

Έγινε κόκκινος σαν το μπαρμπούνι. «Δεν είναι δυνατόν!» μου λέει. «Θέλετε να με καταστρέψετε;». Η αλήθεια είναι πως ήδη τον είχαν στη «μπούκα». Περίμεναν ένα στραβοπάτημά του για να τον διαγράψουν από το τηλεοπτικό τοπίο. Την εποχή εκείνη γινόταν μεγάλη πάλη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, και ο «δικός μας» ήταν σαφώς ενταγμένος στη Δεξιά. Τα κέρδη του από αυτή τη σειρά δεν ήταν σημαντικά και υπήρχε ποινική ρήτρα σε περίπτωση που το επεισόδιο δεν θα παραδιδόταν στην ώρα του γιατί τότε δεν γίνονταν στην τηλεόραση επαναλήψεις, όταν καθυστερούσαν τα επεισόδια. Έπαιζαν «φρέσκο» πράγμα.

«Κοίτα», μου λέει, «αυτές οι απεργίες είναι για όσους έχουν πρόβλημα με τους εργοδότες τους. Σας φέρθηκα εγώ ποτέ άσχημα; Δεν σας πληρώνω και με το παραπάνω κάθε εβδομάδα ανελλιπώς; Δεν σας δίνω τα δώρα σας, τα επιδόματά σας κανονικά; Δεν σας έχω τα νόμιμα διαλείμματα, το καλύτερο φαγητό στο γύρισμα; Δεν σας κολλάω όλα τα ένσημά σας; Μου ζητήσατε ποτέ τίποτε και εγώ δεν σας το έκανα;…Μια φορά χρειάζομαι κι εγώ να με υποστηρίξετε!»

Ήμουν μικρή σε ηλικία. Είχε φουντώσει, ήταν πολύ ταραγμένος, μου φώναζε πως "τον έπνιγε το δίκιο του", ήταν και πανύψηλος κι εύσωμος ο μακαρίτης. Με είχε κυριολεκτικά στριμώξει στον τοίχο. Πολιτικά δεν ήμουν και τόσο ώριμη για να του απαντήσω με επιχειρήματα. Μάζεψα όμως το κουράγιο μου, και… «Το συνεργείο δεν θα δουλέψει την Πρωτομαγιά, γιατί είναι απεργία», του ξαναλέω.

  

«Απεργία, ε;», άφρισε τότε αυτός. «Ωραία, λοιπόν. Ελεύθεροι άνθρωποι είστε, Δημοκρατία έχουμε. Δεν θα σας πω εγώ τι θα κάνετε. Ό,τι θέλετε να κάνετε. Απλώς… όποιος δεν πάει μεθαύριο στο γύρισμα, ενημέρωσέ τον να περάσει από το Λογιστήριο να εξοφληθεί. Δεν αστειεύομαι, αυτό που λέω, το εννοώ».

Με την ουρά στα σκέλια, γυρίζω πίσω στο δικό μας γραφείο όπου ήταν όλοι τους συγκεντρωμένοι και με περίμεναν και φέρνω τα μαντάτα. Έξαλλοι έγιναν. Αφού ηρεμήσαμε κάπως, καθίσαμε να συσκεφτούμε. Πρώτα όμως πήραμε μια απόφαση. Πως ό,τι είναι να γίνει, θα το κάνουμε όλοι μαζί σαν ομάδα.

Η δική του απάντηση ήταν σαφής. Σαφέστατη! «Όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια», αυτό μας είπε. Γένια, ευτυχώς, δεν έχω αλλά ορίστε μια ενδιαφέρουσα συνταγή για… θαλασσινά χτένια. Έλα τώρα μέσα στην κουζίνα, κι όσο ψήνεται ο μεζές, θα σου πω τη συνέχεια της ιστορίας.

ΧΤΕΝΙΑ ΣΟΥΦΛΕ

Και δύο παραλλαγές:

- ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ για τους χορτοφάγους

- ΜΥΔΙΑ αν δεν βρεις χτένια (γίνεται και με γαρίδες)

ΥΛΙΚΑ

2 μεγάλα Χτένια (θα χρειαστείς 4 κελύφη)

2 κ.σ. μύδια (η ψίχα χωρίς το κέλυφος και τα… γένια)

1 χούφτα φρέσκα μανιτάρια (κομμένα σε κύβους)

½ φινόκιο (κομμένο σε κύβους)

1 κρεμμυδάκι φρέσκο (κομμένο σε ροδέλες)

1 κούπα λευκό ξηρό κρασί

2 δαφνόφυλλα, 2 κ.σ. θυμάρι

1 κ.γλ. τζίντζερ τριμμένο (ξερό ή φρέσκο)

1 κ.σ. ρευστό μέλι

αλάτι

ΓΙΑ ΤΗ ΜΠΕΣΑΜΕΛ

40 γρ. μαργαρίνη (ή βούτυρο όπως έκαναν στη Γαλλία)

1 γεμάτη κ.σ. αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)

1 κούπα κρέμα γάλακτος (με χαμηλά λιπαρά)

1 κούπα έμενταλ τριμμένο στον τρίφτη (ή άλλο κίτρινο τυρί)

1 αυγό φρέσκο (μόνο ο κρόκος)

1 κούπα λευκό κρασί

πιπέρι (αν έβαλες φρέσκο τζίντζερ, μη βάλεις πολύ πιπέρι)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Γνωρίζοντας πως τα φρέσκα σίγουρα είναι πιο νόστιμα, χρησιμοποιώ κατεψυγμένα μύδια και χτένια για τον μόνο λόγο ότι δεν μπορώ να ρίξω με τα χέρια μου ζωντανά όντα σε βραστό νερό. Ακούω… φωνές! Εσύ, κάνε όπως νομίζεις.

Σε μια βαθιά κατσαρόλα γεμάτη μέχρι τη μέση (γιατί θα αφρίσει) σε νερό που κοχλάζει ρίχνω αλάτι, τη 1 κούπα κρασί, τα δαφνόφυλλα, το θυμάρι και τα χτένια. Σε 4’ τα αφαιρώ και τα βάζω ανάποδα σε σουρωτήρι να στραγγίξουν τα νερά. Ρίχνω στην ίδια κατσαρόλα τα μύδια για 4’ και τα βάζω κι αυτά να στραγγίξουν.

Σε ένα τηγανάκι σοτάρω τα κρεμμύδια και το φινόκιο μέχρι να ροδίσουν. Προσθέτω το τζίντζερ. Τα βγάζω με τρυπητή κουτάλα και τα αφήνω στην άκρη.

Στο ίδιο τηγανάκι σοτάρω τα μανιτάρια με 1 κ.σ. μαργαρίνη. Μόλις ροδίσουν προσθέτω το μέλι και λίγο αλάτι.

Σε ένα μεγάλο ρηχό ταψί τοποθετώ τα δύο κελύφη όπου είναι ακόμα κολλημένα τα χτένια με τη ράχη προς τα κάτω. Στο ένα από τα άλλα δύο κελύφη που περίσσεψαν βάζω τα μύδια. Στο τέταρτο βάζω τα μανιτάρια μαζί με 1 κ.γλ. τριμμένο τυρί.

Μοιράζω το μίγμα από κρεμμύδι και φινόκιο στα 4 κελύφη.

Ετοιμάζω τη μπεσαμέλ. Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνω τη μαργαρίνη σε χαμηλή φωτιά. Ρίχνω το αλεύρι κι ανακατεύω γρήγορα για να μη σβολιάσει. Προσθέτω 1 κούπα χλιαρό κρασί και μόλις αναμιχθεί ρίχνω και την κρέμα γάλακτος (σε θερμοκρασία δωματίου). Προσθέτω το τυρί ενώ ανακατεύω συνεχώς. Κατεβάζω από τη φωτιά. Ρίχνω τον κρόκο του αυγού κι ανακατεύω γρήγορα μέχρι να γίνει ομοιόμορφη κρέμα.

Μοιράζω τη μπεσαμέλ στα 4 κελύφη και τρίβω από πάνω λίγο μαύρο πιπέρι. Βάζω τα ατομικά σουφλεδάκια μου να ψηθούν στη μεσαία σχάρα σε προθερμασμένο φούρνο στη ρύθμιση με αέρα και γκριλ στους 240^ο C για 10’. Σβήνω το φούρνο και τα αφήνω μέσα για 5’ ακόμα. Προσέχω να μην «αρπάξουν». Αν χρειαστεί χαμηλώνω λίγο τη θερμοκρασία. Μόλις γίνει, θα το σερβίρω αμέσως ζεστό και συνοδεύω κατά προτίμηση με το ίδιο κρασί.

Πού είχαμε μείνει; Ναι... Είδαμε μπροστά μας δυο επιλογές. Η μία, να κάνουμε αυτό που συνηθίζουμε πάντοτε να κάνουμε και θεωρούμε σωστό. Κι εκείνος να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Δηλαδή, αφού παίζεται η δουλειά του, θα βρει όποιον περνάει απέξω και περιμένει να αρπάξει ένα κομμάτι ψωμί – σιγά μη δεν έβρισκε απεργοσπάστες. Και θα κάνει κακήν κακώς τη δουλειά του. Θα συναντηθούμε ξανά ύστερα από μερικά χρόνια στο Δικαστήριο για να φάμε τα μουστάκια μας. Επίσης, από την εμπειρία μας, με πίκρα γνωρίζαμε πως από το Σωματείο μας δεν θα είχαμε και τόσο μεγάλη υποστήριξη. Όλο λόγια ήταν κι αυτοί.

Δεν μας απασχολούσε και τόσο ότι από Δευτέρα θα ήμασταν άνεργοι. Δουλειές τότε υπήρχαν πολλές. Σύντομα θα βρίσκαμε άλλη. Παραδεχτήκαμε όμως πως λίγοι Παραγωγοί ήταν τόσο συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους, ήδη από εκείνη την εποχή. Οι περισσότεροι καταδέχονταν να κλέψουν τα ψιλά από την αμοιβή σου. Ορισμένοι πάλι, άλλο μισθό σου υπόσχονταν στην αρχή κι άλλον σου έδιναν. Κάποιοι, μετατόπιζαν δίχως τύψεις την πληρωμή του βδομαδιάτικου από Παρασκευή σε Δευτέρα κι από Δευτέρα… σε Δευτέρα με ανόητες δικαιολογίες. Ο δικός μας όμως, ήταν στους εννέα μήνες που συνεργαζόμασταν πραγματικά «εντάξει».

Δεν πήρα πάνω μου το βάρος της απόφασης. Επανέλαβα πως ό,τι αποφασίσουμε συλλογικά θα το σεβαστώ και πως, αν χρειαστεί, θα υποστώ μαζί τους τις συνέπειες.

Το γύρισμα εκείνο έγινε. Αν και μας κρατούσε και του κρατούσαμε μούτρα για λίγο καιρό, μάς ευχαρίστησε θερμά. Περισσότερο επειδή τον υποστηρίξαμε προσωπικά, ως άνθρωπο, να διατηρήσει ο ίδιος τη δουλειά του, και όχι τόσο ως εργοδότη. Διότι σε όλες τις θάλασσες το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.

Δεν χαρήκαμε εννοείται. Απλά, κατά την κρίση μας, κάναμε εκείνη την ημέρα τη μικρότερη «ζημιά». Τα πάντα στη ζωή είναι επιλογή και ευθύνη. Όποιος θέλει, μπορεί να μας κρίνει. Μπορούμε φυσικά να κρίνουμε τους άλλους κι εμείς.

Ως έμπειρη σε διλήμματα περί έρωτος, εκτιμώ πως η συνταγή αυτή είναι κατάλληλη για ειδικές στιγμές. Π.χ. όταν καλέσεις το «άτομο» για πρώτη φορά στη φωλιά σου για φαγητό. Βέβαια, καλού-κακού, κακέ λύκε, κακιά λύκαινα, μάθε πρώτα μην έχει τίποτε αλλεργίες το αμόρε σου στα «φρούτα της θάλασσας».

Συμπέρασμα. Όποιος έχει τα χτένια, μπορεί να προσκαλέσει άνετα σε δείπνο εκείνον που έχει τα γένια. Γιατί όχι; Why not? Pourquois pas?

Ως έμπειρη σε θέματα εργασίας (δουλεύω στην τηλεόραση από 16 ετών), αναλογίζομαι εκείνη την κουβέντα που λένε πως είπε ο Δαρβίνος. Πως όποια μορφή ζωής δεν είναι ευέλικτη και δεν έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται, εξαφανίζεται από τον πλανήτη. 

Τα θαλασσινά χτένια συναντώνται σε χρωματικούς τόνους που από το λευκό περνάνε στο ροζ, το πορτοκαλί και φτάνουν στο κόκκινο. Άλλα «ζωντανά» πάλι, ακολουθούν αντίστροφη διαδρομή. Βέβαια, υπάρχουν και άλλα είδη που συναντώνται σε τόνους κίτρινους, πράσινους, μπλε και μαύρους. Για να δούμε. Ποιός θα επικρατήσει τελικά στη Γη;

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Τα χτένια σουφλέ είναι μια συνταγή από τη Χιλή. Chupe de Mariscos, λέγεται. Η δική μου επιθετική επέμβαση στην παραδοσιακή συνταγή είναι η προσθήκη λευκού κρασιού και κρόκου αυγού στη μπεσαμέλ καθώς και το φινόκιο. Επίσης παρέλειψα τον ζωμό μυδιών και τον μαϊντανό. 

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW