Η ΘΕΙΑ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ

Η ΘΕΙΑ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΟΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ 

(Το ρεπορτάζ της θείας)

Δαγκωτό!  

Αυτά είναι!... Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια! Δυο μέρες προετοίμαζα τη σημερινή ανάρτηση. Τι μαγειρικές, τι φωτογραφίσεις! Αλλά… άτιμο πράμα η τεχνολογία. Πατάς ένα κουμπί και οι κόποι δυο ημερών – Φλουπ! Εξαφανίζονται στο διάστημα. Αυτό ακριβώς έπαθα, καλό μου ανεψούδι. Πάτησα η έρμη ένα ρημάδι κουμπί στη φωτογραφική μηχανή και τα έκανα όλα delete. Τι delete, δηλαδή. Format τα έκανα. Δηλαδή κοινώς, τα έκανα «θάλασσα»!

Αλλά, ευτυχώς! Μες την ατυχία μου, ήμουν τυχερή. Επειδή σήμερα είχαμε Δημοτικές Εκλογές. Μόλις ξεπέρασα το πρώτο σοκ, την κρυάδα, κάθισα και σκέφτηκα. Θα κάνω ρεπορτάζ, λέω. 

Μια και δυο, ντύνομαι, κάνω κι ένα ψευτομακιγιάζ (πώς θα βγω ασουλούπωτη, φίρμα γυναίκα στο «χωριό») παίρνω τη φωτογραφική μηχανή και ξεκινάω για το Εκλογικό μου Κέντρο...

 

Δεν ήταν και δύσκολο να βρω τον δρόμο μέχρι το Σχολείο. Και να μην είχες ψάξει στο ιντερνέτ να δεις που ψήφιζες, σε οδηγούσαν τα… διαφημιστικά έντυπα των υποψηφίων Δημοτικών Συμβούλων στην άσφαλτο. Σαν τον μίτο της Αριάδνης. Η χαρά του οδοκαθαριστή!

Εννοείται, έκανα τον παπαράτσι. Μην περιμένεις τίποτα συγκλονιστικές φωτογραφίες. Στη ζούλα τράβηξα τις φωτογραφίες. Κάτω από το αετίσιο βλέμμα των Αστυνομικών. Έλα μαζί μου λοιπόν να δεις κι εσύ τι είδε και τι άκουσε η θεία Μαριλίζ στις Εκλογές.

Όμορφη εικόνα πάντως. Να βλέπεις οικογένειες, γονείς με τα παιδάκια τους, γέροντες να στηρίζονται στο μπράτσο του γιου ή της κόρης. Θύμιζε λίγο πώς πάμε στην Ανάσταση. «Ανάσταση», είπα, και σκέφτομαι πόσες χιλιάδες άνθρωποι, για να μην πω εκατομμύρια, περιμένουν, ελπίζουν κάτι να αλλάξει σε αυτές και στις επόμενες Εκλογές, τις Ευρωεκλογές. Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φτάσει στο μη παρέκει. Δεν αντέχει ο κόσμος άλλο. Έξω από το Εκλογικό Κέντρο, στημένα περίπτερα των πολιτικών κομμάτων που, από αισθητική άποψη, θύμιζαν λίγο Λαϊκή Αγορά. Μεσημέρι ήταν. Ψηφοφόροι μαζεμένοι αρκετοί. Οι περισσότεροι σε πηγαδάκια γύρω από κάποιους υποψήφιους. Παντού ποτηράκια με φραπέ.

Ξαφνικά «κάντε στην άκρη» ακούγεται μια αγριοφωνάρα. Τι είναι, τι έγινε βρε παιδιά; Μέχρι να καταλάβουμε, περνάει ξυστά από τους πολίτες μια κούρσα με έναν υποψήφιο μέσα. Στριμωχτήκαμε στην καγκελόπορτα και μαζέψαμε τα ποδαράκια μας μη μας τα λιώσουν οι ρόδες. Με το αυτοκίνητο είχε μπει μέσα στο προαύλιο του Σχολείου ο κύριος να ψηφίσει. Σιγά μην πήγαινε με τα πόδια, σαν τους κοινούς θνητούς!

Βρήκα την αίθουσα και στάθηκα στην ουρά. Κάποτε πριν χρόνια, στο Χαλάνδρι, είχα δουλέψει ως Γραμματέας σε ένα Εκλογικό Κέντρο και μια άλλη χρονιά είχα επιστρατευτεί. Δεν ξέρω τι γίνεται σε αυτές τις Εκλογές, πάντως εκείνες τις δυο φορές, δεν είχαν έρθει για δουλειά οι μισοί με διάφορες απίθανες δικαιολογίες. Ήταν και τότε καλός ο καιρός και νομίζω μάλλον θα είχαν πάει σε κάποια κοντινή παραλία για μπάνιο. 

Είχαμε μείνει τρεις κι ο κούκος να εξυπηρετήσουμε εκατοντάδες ψηφοφόρους. Ούτε να φάμε ένα σάντουιτς δεν προφτάσαμε. Θυμάμαι πως τις τελευταίες ώρες, στην καταμέτρηση, κόντεψα να λιποθυμήσω.

Οι αφανείς ήρωες των Εκλογών είναι αυτοί οι άνθρωποι που αξημέρωτα και μέχρι αργά τη νύχτα βρίσκονται εκεί και δουλεύουν ώστε να μπορέσουν να διεξαχθούν ομαλά οι Εκλογές. Γι αυτό πάντοτε τους χαιρετώ και τους λέω και μια εμψυχωτική κουβέντα γιατί αυτή η δουλειά που κάνουν γνωρίζω πόσο είναι εξοντωτική.

Μου δίνουν μάτσο τα ψηφοδέλτια και κατευθύνομαι προς το παραβάν. Πάνω στην ταραχή μου, να μη με πάρουν χαμπάρι ότι κρατάω φωτογραφική μηχανή, την ώρα που πάω να μπω μέσα, μπλέκει το δάχτυλό μου στη μπλε κουρτίνα και πάρ’ την κάτω! Τρέχει ένας κύριος από την Εφορευτική Επιτροπή να με βοηθήσει. «Συγνώμη», ψέλλισα «σας τα ρήμαξα όλα, ε;». Με κοίταξε με ένα βλέμμα οίκτου… πώς κοιτάμε μια «ξανθιά»;

Την ώρα που έβαζα το ψηφοδέλτιο στο φάκελο, το βλέμμα μου έπεσε μπροστά στον τοίχο. Αυτό που διάβασα, μου φάνηκε συμβολικό. Κάποιο παιδί του Δημοτικού Σχολείου είχε γράψει σε ένα χαρτόνι «Ρήματα λέγονται οι λέξεις που φανερώνουν ότι κάποιος ενεργεί ή παθαίνει κάτι ή βρίσκεται σε μια κατάσταση. Π.χ. Ποτίζω τα λουλούδια. Το δέντρο ξεριζώθηκε…»

Έπειτα, το βλέμμα μου έπεσε στη μαύρη σακούλα σκουπιδιών. Από πάνω μια σχισμή. Κατά κάποιο τρόπο, έμοιαζε κι αυτό σαν κάλπη. Πόσες ελπίδες, πόσα όνειρα, πόσα οράματα κομμάτων και υποψηφίων καταλήγουν στα σκουπίδια… Και για να «δέσει» με το προηγούμενο, πόσα δέντρα άραγε να ξεριζώθηκαν, κόπηκαν, πολτοποιήθηκαν για να γίνουν χαρτί και ψηφοδέλτια.

Το καθήκον έγινε. Το δικαίωμα και η ιερή υποχρέωση εκπληρώθηκε. Η κάθε ψήφος μετράει. Η ψήφος. Όχι ο ψήφος. Δεν είναι σαν το άλλο που λέμε: ο ψόφος. Μία ψήφος λοιπόν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μπορούμε λοιπόν να γυρίσουμε στο σπίτι μας και να παρακολουθήσουμε αργότερα με την ησυχία μας, το Exit Poll και την υπόλοιπη διαδικασία.

Πριν ξεκινήσω όμως, για να έχουμε και κάτι να φάμε επιστρέφοντας στο σπίτι, είχα βάλει ένα κοτοπουλάκι να ψήνεται στον φούρνο. Τη συνταγή αυτή, τιμής ένεκεν, τη βάπτισα…

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ

Τα σκόρδα είναι για να μην μας τον «ματιάσουν» αλλά έχουν και τον συμβολισμό τους καθώς ένας ή μια Δήμαρχος θα πρέπει (συμβολικά πάντα και με την καλή έννοια) να έχει και «απ’ αυτά».

Αν ήταν Βουλευτικές Εκλογές, θα έβαζα μεγάλο κοτόπουλο, αφού τότε βγάζουμε Πρωθυπουργό. Μιας και είναι Δημοτικές Εκλογές, έβαλα ένα μικρό κοτοπουλάκι, αυτό που ονομάζει ο χασάπης «νανάκι». Και πού ξέρεις, όταν μεγαλώσει, μπορεί κι αυτό να γίνει… Πρωθυπουργός.

  

ΥΛΙΚΑ

1 κοτοπουλάκι

2 μικρά κεφάλια σκόρδο

1 ματσάκι φρέσκο κορίανδρο

1 κ.σ. τριμμένο τζίντζερ

1 λεμόνι (χυμός)

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο

Αλάτι και πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζω στη γάστρα το κοτόπουλο μαζί με τα σκόρδα ολόκληρα με τη φλούδα. Στην κοιλιά του βάζω το τζίντζερ, αλάτι και πιπέρι. Ρίχνω το χυμό του λεμονιού, λίγο αλάτι, το κόλιανδρο ψιλοκομμένο και το ελαιόλαδο. Σκεπάζω και ψήνω στους 160^ο C για 2 ώρες.

Λένε κάποιοι πως δεν υπάρχει λόγος να ψηφίσουν. Από την άλλη η λέξη Ιδιώτης, Idiot στα Αγγλικά, είναι όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά.

Η Δημοκρατία μπορεί να μην είναι το τέλειο Πολίτευμα. Όμως και εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε και τόσο… τέλειοι.

Το ζήτημα είναι ότι για να έχουμε εμείς σήμερα Δημοκρατία, έγιναν πολλοί αγώνες από τους προγόνους μας. Για να μπορούμε εμείς να ζούμε και να μιλάμε ελεύθερα, πολύ αίμα χύθηκε στο παρελθόν. 

Τη Δημοκρατία μάς την παρέδωσαν ως σκυτάλη και χρέος μας είναι να την παραδώσουμε στην επόμενη γενιά. Εμπλουτισμένη με σοφία, ακόμα καλύτερη από ό,τι την παραλάβαμε αν είναι δυνατό.

Δεν ξέρω εσύ τι λες αλλά, όπως το βλέπω εγώ, η ψήφος δεν είναι μόνο δικαίωμα μου. Είναι και υποχρέωση.

Ας εκλεγούν και ας εκλέγονται πάντοτε αυτοί που νοιάζονται αληθινά για το συμφέρον της χώρας και όλα τα άλλα λόγια που είπα είναι περιττά.

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Αποχή; Ναι… αν θέλεις να αποφασίζουν άλλοι για τη Ζωή σου. Μετά όμως, να μη διαμαρτύρεσαι πως φταίνε οι «Άλλοι».

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW