ΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΦΤΙΑΞΕ ΚΙ ΕΝΑ CLAFOUTIS ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΑ

ΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΦΤΙΑΞΕ ΚΙ ΕΝΑCLAFOUTIS ΜΕ ΚΕΡΑΣΙΑ

Σου αρέσουν τα κεράσια; Γιά πέρνα μέσα! Σήμερα θα σου φτιάξω ένα πανεύκολο αλλά υπέροχο γλυκό. Τα έμαθες τα νέα; Αυτή την εβδομάδα ολοκληρώνεται ο Γ’ Κύκλος της καθημερινής τηλεοπτικής σειράς «Κλεμμένα Όνειρα». Πού κολλάει αυτό με τα κεράσια;

Πριν τρία χρόνια, εκεί που λιαζόμουν Αυγουστιάτικα στην παραλία, χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν μια φίλη σκηνοθέτης που δούλευε στην ΑΝΩΣΗ. «Ξέρεις καμία μαύρη κυρία μεταξύ 40 και 50 που να μιλάει καλά ελληνικά και αγγλικά και να ξέρει και από τηλεόραση;» με ρωτάει. «Εεε… όχι της λέω… Εκτός από εμένα δηλαδή»… «Ακριβώς αυτό!» μου λέει «Μην ανησυχείς εύκολο θα είναι. Τι κάνεις από Οκτώβριο;». Έτσι βρέθηκα να κάνω την ηθοποιό!

Η Αντέλα (Μαριλίζ Ριτσάρδη) στο "σπίτι" της

Μέχρι τότε, είχα παίξει κάτι ρολάκια σε ταινίες και σειρές, αλλά η εμπειρία μου ήταν κυρίως πίσω από τις κάμερες. Με την αλαζονική ασφάλεια που σου παρέχει το σκοτεινό τμήμα του σκηνικού στο πλατό. Εκεί όπου μπορείς άνετα να κρίνεις και να επικρίνεις. Εκεί έξω όμως, λουσμένος από τα φώτα, μόνος, περιτριγυρισμένος από αόρατο κοινό, ο άνθρωπος νιώθει εκτεθειμένος, σχεδόν γυμνός. Δείχνει τόσο εύκολο κι απλό όταν βλέπεις ένα έργο στην τηλεόραση ή στην οθόνη του υπολογιστή σου. Κι όμως, όπως σε κάθε δουλειά άλλωστε, οι «απ’ έξω απ’ τον χορό», πολλά τραγούδια ξέρουν!

Η Αντέλα από τα «Κλεμμένα Όνειρα» λάτρευε τη μαγειρική. Μπορεί να ήταν πάμπτωχη, όμως ήταν γλυκιά, πονόψυχη και γενναιόδωρη. Της άρεσε να φτιάχνει γλυκά και να τα μοιράζει στη γειτονιά. Για να τιμήσω το αλησμόνητο πέρασμά της από τη ζωή μου, ορίστε ένα λαχταριστό σπιτικό γλυκό. Η συνταγή είναι από τη Γαλλία, την πρώτη πατρίδα μου. Φαντάζομαι πως θα την φτιάχνει τώρα η Αντέλα για τον Σιμόν, εκεί που βρίσκεται… στον Καναδά.

Clafoutis με κεράσια από την… Αντέλα

(8 μερίδες)

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ

600 γραμμάρια φρέσκα ώριμα κεράσια

30 γρ. αγελαδινό βούτυρο

1  φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη

1 φλιτζάνι (100 γρ.) αλεύρι που φουσκώνει

1 πρέζα αλάτι

1 φακελάκι βανίλια

4 μικρά αυγά (ή 3 μέτρια)

3/4 φλιτζάνι τσαγιού γάλα

*Στη φίλη μου τη Χριστίνα που δεν της αρέσει καθόλου η βανίλια, προτείνω να την αντικαταστήσει με 1 κοφτό κ. γλ. τζίντζερ σε σκόνη ή κανέλλα.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πλένω καλά τα κεράσια και τα βάζω να στεγνώσουν σε ένα στραγγιστήρι. Αν είναι ακόμα υγρά όταν τα χρειαστώ, τα σκουπίζω με χαρτί κουζίνας. Βγάζω τα κοτσάνια. Στην παραδοσιακή γαλλική συνταγή δεν αφαιρούν τα κουκούτσια γιατί προσθέτουν στη γεύση. Πάντως, αν είναι να φάνε παιδιά ή ηλικιωμένοι και φοβάσαι μήπως καταπιούν τα κουκούτσια, μπορείς να τα αφαιρέσεις.

Χρησιμοποιώ ένα πυρίμαχο σκεύος (περίπου 20 x 20 cm) ή κάποιο που να μπορεί να καλυφθεί από τουλάχιστον μια στρώση κεράσια. Βουτυρώνω καλά τον πάτο και τα τοιχώματα του ταψιού με τα 2/3 από το βούτυρο. Πασπαλίζω με 1/3 από τη ζάχαρη (όπως θα έκανα με το αλεύρι για ένα κέικ). Τοποθετώ τα κεράσια σε μια στρώση σφιχτά δίπλα-δίπλα. Είναι πολύ σημαντικό  να καλυφθεί εντελώς ο πάτος του ταψιού. Μοιράζω σε μια δεύτερη στρώση όσα τυχόν περισσέψουν.

Σε μια λεκάνη κουζίνας αναμιγνύω το αλεύρι, το αλάτι, τη βανίλια και 1/3 από τη ζάχαρη. Σε ένα άλλο μπολ χτυπάω τα αυγά με το σύρμα (όπως θα έκανα για μια ομελέτα), προσθέτω το γάλα και ρίχνω το μίγμα σιγά-σιγά στη λεκάνη ανακατεύοντας με μεγάλη ξύλινη κουτάλα. Όταν γίνει ομοιόμορφο, το ρίχνω προσεχτικά πάνω στα κεράσια. Θα είναι αρκετά ρευστό. Το 1/3 βούτυρο που φύλαξα το μοιράζω στην επιφάνεια κομμένο σε μικρά κομματάκια.

Βάζω το κλαφουτί μου να ψηθεί σε προθερμασμένο φούρνο στους 220^ο C για 10’. Χαμηλώνω τη θερμοκρασία στους 180^ο C και το αφήνω να ψηθεί 30’. Το βγάζω, το πασπαλίζω με το 1/3 ζάχαρη που φύλαξα και το ξαναβάζω στον φούρνο για 10’ μέχρι να καραμελώσει η επιφάνεια.

Το φυλάω στο ψυγείο και το σερβίρω κρύο. Κατά τη γνώμη μου, την επόμενη μέρα είναι καλύτερο, γιατί έχουν δέσει οι γεύσεις και τα αρώματα. Επίσης έχει φύγει και η μυρωδιά του αυγού.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ως επιδόρπιο, ταιριάζει υπέροχα με μια μπάλα παγωτό κρέμα. Ως πρωινό, είναι συναρπαστικό. Με αυτό το γλυκό μπορείς να πείσεις εύκολα κάποιον που δεν συνηθίζει να τρώει τα φρούτα ωμά, να τα δοκιμάσει ψημένα. Όταν δεν είναι στην εποχή τους τα φρέσκα κεράσια, το φτιάχνω με βερίκοκα, αχλάδια ή μήλα. 

Αριστερά: Το "σπίτι" της Αντέλας και του Σιμόν
Δεξιά: Σιμόν (Στέφανος Μουαγκιέ) και Σάνυ (Μυριέλλα Κουρεντή)

Που λες, μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ταλαίπωρη μετανάστρια. Δούλευε ανασφάλιστη σε ένα εργοστάσιο στου Ρέντη. Είχε έναν άντρα που δούλευε κηπουρός του Πρέσβη και έναν γιο που με τις αταξίες του της έκανε τη ζωή πατίνι, τον Σιμόν. Για να σπουδάσει το καμάρι της μαθηματικά στο Κολλέγιο ADC και να έχει ένα καλύτερο μέλλον, η καημένη η Αντέλα υπέφερε πολύ και ήταν συνεχώς με δάκρυα στα μάτια.

Μια μέρα η Αντέλα απολύθηκε. Ο άντρας της έφυγε στον Καναδά όπου βρήκε καλή δουλειά και τους έστελνε λεφτά. Ζούσε δυστυχισμένη στο φτωχικό σπιτάκι τους, όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι όταν το παιδί της έπεσε θύμα bullying στο Κολλέγιο και ρατσιστικής επίθεσης στο δρόμο. Η Αντέλα μάζεψε τα μπογαλάκια της, αποχαιρέτισε τη δεύτερη πατρίδα της, άφησε τα κλειδιά στο Ρώσο, τον καλό συνάδελφο που της στάθηκε σαν φίλος και έφυγε για τον Καναδά.

Η Αντέλα (Μαριλίζ Ριτσάρδη)
στο μακιγιαζ

Δυστυχώς η Αντέλα έφυγε για τον Καναδά και μέχρι στιγμής δεν γύρισε κι ούτε γράμμα ούτε γραφή… Γιατί πρέπει να σου πω ότι πολύ το διασκέδαζα να παίζω αυτό τον κόντρα-ρόλο στην θρυλική και εξαιρετικά επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του MEGA Channel «Κλεμμένα Όνειρα».

Ευγνωμονώ τους δημιουργούς της σειράς, την κ. Άννα Αδριανού και την ομάδα των σεναριογράφων, τον «μαέστρο» της σειράς τον κ. Δημήτρη Αρβανίτη, τον κ. Θανάση Ιατρίδη και τους άλλους συντελεστές που μου έδωσαν την ευκαιρία να ζήσω στη ζωή μου μια ακόμα συναρπαστική εμπειρία. Επέκτεινα τις γνώσεις μου, ξεσκόνισα τα βιβλία μου και δοκίμασα να δω που φτάνουν τα όρια μου. Ήταν μια σκληρή εμπειρία, για πολλούς λόγους, αλλά όπως καθετί που σε ξεβολεύει, άξιζε τον κόπο.

Μαριλίζ Ριτσάρδη (Αντέλα),
Κωνσταντίνος Λάγκος (Σταύρος)
Ορέστης Τρίκας (Ρώσος),
Μυρτώ Αυγερινού (Μαρία)

Γνώρισα και μερικούς ενδιαφέροντες ανθρώπους με τους οποίους συναντιόμαστε στο… Facebook. Όπως η «συμπεθέρα» Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, η «νύφη» μου Μυριέλλα Κουρεντή, ο «συνάδελφος» Ορέστης Τρίκας, η εξαιρετική βοηθός σκηνοθέτη Ράνια Χαραλαμποπούλου, ο Κλέαρχος Πήττας. Είναι και τόσοι άλλοι… Βέβαια, η καθημερινότητα μας και οι τρέχουσες συνθήκες δεν αφήνουν ελεύθερο χρόνο για πραγματικές συναντήσεις. 

Πέρα από αυτό, είναι ενδιαφέρων ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι άνθρωποι σε δημόσιους χώρους σε εκείνους που είναι αναγνωρίσιμοι από την τηλεόραση. Εκτός από τα ευτράπελα του στυλ να μιλάνε μπροστά σου σαν να μην υπάρχεις, σου συμβαίνουν διάφορα.

Να σκουντάει η μια την άλλη και να λέει  μεγαλόφωνα μέσα στο σουπερμάρκετ «Αυτή είναι!» και να απαντάει η μάνα της «Όχι, αυτή είναι πιο νέα, πιο αδύνατη και πιο όμορφη» (άτιμη τηλεόραση που παχαίνεις τις όμορφες!). Ή ένα τσούρμο παιδάκια να σε χαϊδεύουν για να δουν αν είσαι αληθινή ή ψεύτικη και να σου ζητάνε αυτόγραφο. Ή να σε ρωτάνε αν αληθεύουν τα κουτσομπολιά για τους ηθοποιούς που διαβάζουν στα τηλεπεριοδικά.

Αριστερά: Η Αντέλα (Μαριλίζ Ριτσάρδη) με τον Σιμόν (Στέφανος Μουαγκιέ)
Δεξιά: η Αντέλα  με τον Ρώσο (Ορέστη Τρίκα)

Πολλά μπορεί να πει κανείς για την τηλεόραση. Αν και οι περισσότεροι, ακόμα και εκείνοι που την βρίζουν, σαν πολύ ενημερωμένοι είναι στις συζητήσεις, οπότε μάλλον όλο και κάτι βλέπουν. Όμως υπήρξε μια καθοριστική στιγμή που με έκανε να καταλάβω πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της τηλεόρασης ή μάλλον της επίδρασής της.

Συνάντησα κάποτε μια ηλικιωμένη κυρία που με σταμάτησε στον δρόμο για να με ευχαριστήσει. «Μα γιατί;» της λέω. «Επειδή ζω μόνη.» μου λέει «Κάθε απόγευμα έχω την τηλεόραση ανοιχτή για συντροφιά και ταυτόχρονα κάνω τις δουλειές μου. Όταν όμως ακούσω τη φωνή σου κοπέλα μου, αφήνω στη μέση οτιδήποτε κι αν κάνω, κάθομαι στον καναπέ, κλείνω τα μάτια μου και χαλαρώνω. Ακούγοντας τη φωνή σου, ξεχνάω όλες τις στενοχώριες μου».

Έμεινα άφωνη. Εκείνη την περίοδο περνούσα δύσκολα στα γυρίσματα και ήμουν σε φάση αυτολύπησης. Μετά από αυτή την κουβέντα που μου είπε αυτή η γυναίκα, κάθε σκηνή που έπαιζα, την έπαιζα αποκλειστικά για εκείνη. Από αυτή την ημέρα όλα απέκτησαν ένα άλλο νόημα…

Με αγάπη,

η θεία Μαριλίζ

Υ.Γ. Όταν εμφανίζεται στη ζωή σου κάτι απρόσμενο, μην το προσπερνάς. Ψάξε να βρεις τι ενδιαφέρον μπορείς να μάθεις.

* Μοιραστείτε το link με φίλους & εγγραφείτε στα μέλη αναγνώστες του blog για να ενημερώνεστε πρώτοι!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ ΣΑΝ SLIDESHOW